We Are...Robin! 002
วันวางจำหน่าย : กรกฏาคม 2015
เรื่องโดย : Lee Bermejo
ภาพโดย : Jorge Corona, Rob Haynes, Khary Randolph
สำนักพิมพ์ : DC comics
"พ่อกับแม่คงจะต้องยินดีแน่ๆที่ผมกำลังเรียนรู้ในเรื่องนั้น"
"ถึงแม่และพ่อที่เคารพรัก"
"มันก็เป็นเวลาสักพักแล้วล่ะ ที่ผมน่าจะเขียนให้มันเร็วกว่านี้ ผมเข้าใจ..."
"แต่ผมยุ่งอยู่กับอะไรบางอย่างเล็กๆน้อยๆ พ่อและแม่ก็น่าจะเหมือนกันล่ะนะ ที่ผมคิดไว้"
"พ่อและแม่ต้องมีความสุขแน่ๆเลยถ้าได้ยินสิ่งนี้ "
"...ผมกำลังจะมีเพื่อนแล้ว"
ดุคและพวกโรบินสู้อยู่กับเหล่าคนจากใต้ดิน
Dax : เตะสวยนิ อิซซี่
Izzy : ชายคนนี้เหม็นชะมัด
Dre : ช่าย กลิ่นมันเหมือนกับกระเป๋าออกกำลังกายของทรอยในโรงยิมชะมัด
Troy : นี้นายแอบสนใจฉันใช่มั้ย เดรย์?
"พ่อกับแม่คงจะต้องยินดีแน่ๆที่ผมกำลังเรียนรู้ในเรื่องนั้น"
Dax : พวกเราได้แผนการหลบหนีมาจากเดอะเนส รึยังเนี่ย
Riko : ไม่มีสัญญาณข้างล่างนี้น่ะ
Troy : ให้มันได้อย่างนี้สิ!!
"เป็นบทเรียนที่ดีในชีวิต ซึ่งเป็นบางสิ่งที่สำคัญ"
Troy : ไม่เอาน่า ริโกะ ช่วยบอกฉันทีสิว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่ใช้งานได้อยู่ในกระเป๋าวิเศษของเธอน่ะ
Duke : ฉันคิดว่าพวกนายน่าจะมีแผนล่ะนะ...
Izzy : เอาจริงดิ นี้นายยังจะมากวนตีนอีกเหรอไงหะ!! พวกเราเพิ่งจะช่วยแกไปเองนะ...
Duke : การเอาประโยคในอดีตมาพูดมันไม่ได้ช่วยอะไรหรอก
"ผมจำได้ว่าพ่อและแม่เคยบอกผมไว้อยู่ครั้งหนึ่ง มันเป็นเรื่องสำคัญมากกับการที่รู้ว่าตัวเองไม่ต้องการอะไร"
"....และอะไรกันแน่ที่ตัวเองกำลังมองหาอยู่"
Dre : จริงๆฉันชอบแบบนี้มากกว่านะ มันรู้สึกดีเสมอเวลาที่ไปช่วยคนแล้วคนๆนั้นไม่กวนตีนกลับมา....
Troy : เร็วหน่อย เฮอร์ไมโอนี่ แสดงโชว์ได้แล้ว!!
Riko : ฉันรู้แล้วนะ ฉันมีมันอยู่ในกระเป๋าอยู่แล้ว เพราะเธอบอกให้ฉันพกมาด้วย
Troy : อะไรนะ...ใครบอกเธอ?
Dre : ลืมๆมันไปเถอะ เธอกำลังพูดถึงเพื่อนในจิตนาการของเธอน่ะ รีบๆกำจัดเจ้าพวกนี้แล้วออกไปจากที่นี้กันเถอะ!!
Dax : ไม่ล่ะเพื่อน เขาได้บอกพวกเราแล้วนิในข้อความว่าเขาต้องการ....
"ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันกำลังก้าวหน้าไปสู่บางอย่างที่มันสำคัญ"
หนึ่งในคนใต้ดินเขวี้ยงก้อนอิฐไปที่หัวของพวกโรบิน
Dre : แด็กซ์!!
"ฉันมั่นใจได้เลยว่าฉันรู้อยู่สิ่งหนึ่ง...."
"ฉันเหนื่อยพอแล้วกับการโดนตีที่ใบหน้า"
พูดจบดุคก็โดนหนึ่งในคนจากใต้ดินจับกระแทกไปที่พื้น
Troy : ไม่ ไม่ ไม่
Riko : เธอพูดถูก
ริโกะหยิบพุลไฟออกมาจากกระเป๋า
Troy : ตัวโคตรหนักเลย
Duke : ระเบิด มันกำลังระเบิดไปหมด ทุกๆอย่าง
Izzy : พยายามย้่อนกลับไปทางเก่าที่พวกเราเข้ามาเร็ว
Izzy : ริโกะ พวกเราจะไปแล้วนะ!!
ริโกะทิ้งพลุไฟไว้ก่อนจะตามพวกโรบินหนีออกไป
พวกโรบินออกมาทางรูท่อระบายน้ำ
เมื่อออกมาได้ริโกะก็ได้รับข้อความใหม่จากเดอะเนส
Riko : มันบอก...ให้ทิ้งเขาไว้และหนีไปซะ
เสียงสัญญาณไซเรนของตำรวจดังขึ้นทำให้พวกโรบินตัดสินใจทำตามที่เดอะเนสบอกและรีบหลบหนีไปทันทีโดยทิ้งดุคไว้
เมื่อตื่นขึ้นมาดุคก็ได้เจอกับคนๆหนึ่ง ซึ่งดุดได้บอกว่าตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกินขึ้นแค่บังเอิญเฉยๆ
ชายคนดังกล่าวก็ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่าดุคได้บังเอิญไปรู้ความลับที่อันตรายเข้าซึ่งเกี่ยวพันกับเมืองก๊อตแธมและได้เสนอให้ดุ
คมาช่วยแล้วจะตามหาพ่อแม่ให้เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน แต่ดุคก็ไม่สนใจเพราะเขาไม่อยากเป็นตำรวจและพวกตำรวจนั้นเชื่อไม่ได้
จากนั้นชายคนนั้นก็ได้ออกจากห้องไว้เพื่อให้เวลาดุคตัดสินใจ
เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆก็ยังไม่มีใครเข้ามาในห้องสักทีดุคจึงเดินไปที่ประตูและพบว่ามันไม่ได้ล๊อคประตูเอาไว้
เมื่อออกมาข้างนอกดุคก็พบว่าห้องตั้งอยุ่ในโกดังร้างและข้างนอกมีมอเตอร์ไซต์กับชุดพร้อมกับมือถือเตรียมไว้ให้อยู่ ซึ่งในมือถือก็ส่ง
พิกัดให้ดุคไปหา
Izzy : เอาจริงดิ นี้มันพ้นเวลาเคอร์ฟิวของฉันมาเกือบๆครึ่งชั่วโมงแล้วนะ พ่อของฉันต้องโยนมือถือแทนโบว์ลิ่งและฉันต้องลง
ไปกองกับพื้นแน่ๆ
Troy : เธอน่าจะบอกพ่อนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นคืนนี้ มันน่าจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
Izzy : อ้อ ใช่ พ่อคะ คืนนี้หนูไปสู้กับพวกคนไร้บ้านมา นั้นคือสาเหตุว่าทำไมหนูถึงมาสาย โบว์ลิ่งเป็นไงบ้างพ่อ?
Dre : ฉันจะให้เวลาอีกแค่ 10 เท่านั้น จากนั้นก็พอกันที ทำไมพวกเราต้องต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงกับเด็กคนนี้ด้วย เพื่อเอาเด็กคนนี้
ไปให้ตำรวจเนี่ยนะ?
Dax : มีศรัทธาหน่อยสิเพื่อน ข้อความก็บอกให้พวกเรารออยู่ที่นี้นิ
Dax : ถ้าชายคนนั้นบอกให้เราทำอะไรบางอย่าง เราก็จะฟัง
Dre : แด็กซ์ ฉันรักนายนะเพื่อนแล้วชายคนนั้นก็เคยช่วยพวกเรามาก่อนหน้านี้ แต่เราจะรู้ได้ยังไงล่้ะ ว่าเขาจะเป็นคนแบบ
เดียวกับที่พวกเราคิดเอาไว้?
Dax : เดรย์ เขาจะเป็นใครก็ช่างเถอะ แต่แบทก็เป็นคนรวมพวกเราเข้าด้วยกันไม่ใช่เหรอไง?
Riko : แล้วนายมั่นใจได้ไงว่าเขาเป็นผู้ชาย
Izzy : จริงๆแล้วฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ต่อให้ฉันสนใจก็เหอะ แต่คืนนี้เขานำเราไปเจอกับสถานการณ์ที่มันนอกเหนือจากที่พวก
เราคิดเอาไว้ ฉันหมายถึงพวกเราอาจจะโดนฆ่าก็ได้
..... : นั้นเป็นปัญหาส่วนใหญ่ของพวกคนที่สวมหน้ากาก....
Duke : ที่มักจะมีข้อจำกัดในการป้องกันตัวเองจากงานล่ะนะ
Dax : ฉันว่าแล้ว ดู้ด(เพื่อน)มีสัญลักษณ์โรบินอยู่บนตัวด้วย
Duke : ดุคเว้ย ไม่ใช่ดู้ด
Dre : อาหะ ยังไงก็เหอะ ว่าแต่นายช่วยบอกเราได้มั้ยว่าทำไมนายถึงไม่ได้ถูกจับอยู่แล้วนายรู้ได้ไงว่าพวกเราอยู่ที่นี้
Dax : เดรย์ ข้อความก็บอกเอาไว้แล้ว...
Dre : ฉันอยากได้ยินอีกด้านหนึ่งมากกว่า
ดุคเลยเอาโทรศัพท์โชว์ข้อความให้ดู
Dre : โอเค แต่ฉันก็ยังต้องการรู้อยู่ดีว่าทำไม
Dax : ข้างล่างนั้นเป็นไงบ้างล่ะสำหรับนาย? เห็นแบทแมนรึเปล่า?
Duke : นั้นไม่ใช่เขาหรอก เชื่อฉันสิ ฉันเคยพบกับเขามาก่อน ฉันไม่ได้โกหกด้วยนะ เขาสวมชุดเหมือนกับตำรวจและก็ผอมด้วย
Dax : สูง ไว้หนวดแล้วก็แว่นตาดำๆใช่มั้ย?
Dre : อา ช่าย ทุกคนก็มีเรื่องราวของแบทแมนเป็นของตัวเองอยู่ แล้วก็มักจะเล่าออกมาทุกครั้งเพื่อให้สาวๆรู้สึกประทับใจ
Duke : ใช่ นั้นล่ะเขา
Troy : คนเดียวกับฉันเลย เขาบอกว่าเขาเป็นคนของทางมหาลัยมารับตัวฉันไปที่โรงเรียน โทรศัพท์มันอยู่ในกระเป๋าของฉัน
ตอนที่ฉันมาถึงบ้านแล้ว
Dax : อะไรนะ? ไม่ๆ ของฉันก็ตอนสายๆแล้ว ตอนนั้นฉันกำลังจะปิดโรงรถและเขาก็โทรมาหาฉันจากตรอกซอยข้างนอกนั้น
Duke : แล้วนายมองเห็นเขาชัดรึเปล่า?
Dax : มันมืดแล้วเขาก็อยู่ในเงามืดๆอีก ฉันคิดได้อย่างเดียวว่านั้นต้องเป็นแบทแน่ๆ
Duke : งั้นนายก็มองเห็นไม่ชัดสินะ
Dre : เหมือนกับที่ฉันชอบเวลาเล่าเรื่อง พวกเราต้องมาคิดกันหน่อยว่าทำไมเขาถึงให้นายมาพบกับพวกเราที่นี้
Duke : คืองี้ เจ้าตำรวจปลอมๆนั้น...จะใครก็ช่างเหอะ เขาถามฉันเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเราต้องจัดการกับระเบิดนั้น
Izzy : นายเคยพ่นคำนั้นออกมาแล้วนิ ระเบิดอะไรล่ะ?
Duke : ก่อนที่พวกนายจะแสดงตัวออกมา ฉันได้ยินเจ้าหน้าหนูเล่าถึง แผนการวางระเบิดที่ใต้ดินให้พวกคนบ้าๆไร้บ้านนั้นฟัง
โดยเป้าหมายอยู่ที่สถานที่สำคัญในเมืองนี้
"ฟังดูเหมือนจะเป็นเรื่องบ้าๆใช่มั้ยที่พวกคนเร่ร่อนสามารถเข้าถึงและรู้วิธีการระเบิดรอบๆเมืองก๊อตแธมได้"
"เจ้าหน้าหนูนั้นยังพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับราชาของพวกมันอีกด้วย"
"และนั้นหมายถึงใครบางคนกำลังคอยชักใยเรื่องนี้อยู่จากข้างบน"
Duke : ใครบางคนที่มีพลัง อำนาจ
Izzy : เพื่อน ฉันขอพูดอีกครั้งนะ ว่ามันเกินมือพวกเราแล้ว
Troy : แต่มันก็ยังมีโอกาสแห่งชัยชนะอยู่นะ
Izzy : นี้ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องตายนะ
Dre : ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงแล้วล่ะก็ ทำไมนายถึงไม่ลองถามตัวเองหน่อยล่ะว่าทำไมแบทถึงไม่ยอมจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง?
Dax : เพื่อน มันก็แหงอยู่แล้ว เขาไม่มีทางอยู่ทุกๆที่ไปพร้อมๆกันได้หรอก นั้นล่ะ ถึงต้องมีผู้ช่วยไงล่ะ
Dre : ฉันเกลียดคำนั้นชะมัด
Troy : แล้วพวกเรามีไอเดียอะไรรึเปล่าว่ามันอยู่ที่ไหน?
Duke : มีสิ เจ้าหน้าหนูมันบอกว่าเป้าหมายแรกอยู่ที่...
ข้อความถูกส่งมาที่โทรศัพท์ของพวกโรบิน
Duke : ....ตรงนี้
Duke : นั้นมันก็ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่นะ
Dre : ถ้ามันมีระเบิดอยู่ในนั้นจริง ฉันก็คงพูดแบบเดียวกันว่าไม่ล่ะนะ
Izzy : คำถามคือที่ไหนล่ะ
The Nest : ที่ไหนสักแห่งในสถานีรถไฟใต้ดิน
Duke : ถ้าอยู่ที่นี้คงหาไม่เจอหรอก
"เรื่องที่ยาวมักจะสั้นเสมอ ผมรู้ว่าพวกคุณต้องการให้ผมเป็นนักชีววิทยาทางทะเล ไม่ก็พวกหมอ หรือไม่ก็อะไรคล้ายๆกับแบบนั้น"
"นั้นเป็นสิ่งที่ผู้ปกครองต้องการให้เด็กๆเป็นและนั้นก็เป็นสิ่งที่เจ๋งมากๆ แต่ดูเหมือนว่าผมจะมีทางที่ต่างกันออกไป"
"อาชีพที่ผมเลือกมันมีช่วงเวลาที่บ้าๆ ผลประโยชน์ก็เลวร้าย และไม่มีคนจ่ายด้วย แต่ว่ามันคือความฝันที่ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมี"
"แม่ครับ พ่อครับ ผมกำลังร่วมเป็นส่วนหนึ่งของขบวนการศาลเตี้ย"
"หวังว่าผมจะมีชีวิตอยู่นานพอที่จะได้เล่าเรื่องนี้ให้พ่อและแม่ฟังนะ"
ระเบิดได้แอบซ่อนไว้ตามที่เดอะเนสส่งข้อความมา
"จากภาพการเฝ้าระวังที่เห็นทำให้มั่นใจได้เลยว่าการเข้าไปข้างในจะไม่ถูกขัดขวางอย่างแน่นอน"
"ทุกๆอย่างมันช่างง่ายดาย..."
"การประเมินในขั้นเบื้องต้นของฉันถูกต้อง พวกกองกำลังใต้ดินไม่มีอะไรมากไปกว่าการรวมตัวของพวกคนยากจนที่สูญเสียจิต
วิญญาณของตัวเองไป ไม่มีคนคุ้มกัน ไม่มีระบบรักษาความปลอดภัย"
"ถึงแม้คืนนี้จะเกิดความสูญเสียอะไรบางอย่างไป แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่นิด"
"คำพูดเหล่านั้นก็ไม่มีผลอะไรมากนัก"
"พวกศัตรูช่างเลอะเทอะสิ้นดี"
"บางทีการมานั่งพิพากษาอาจจะค่อนข้างรุนแรงเกินไปสำหรับจิตวิญญาณของคนที่น่าสงสารเหล่านี้ เมื่อพิจารณาถึงสภาพแวดล้อมแล้ว
มันก็เป็นการง่ายเลยที่จะควบคุมพวกนี้มาทำสงคราม พวกที่อยู่ในน้ำแบบเดียวกัน"
"มันคือฉลามที่ฉันกำลังหาอยู่"
"ปลาเล็กย่อมถูกกลืนกินโดยปลาที่ใหญ่กว่า"
..... : กิน กินเข้าไปพี่น้องทั้งหลาย พวกท่านจำเป็นที่ใช้แรงของพวกท่าน คืนนี้ โลกข้างบนจะลุกเป็นไฟ
"แต่ว่านักล่าที่แท้จริง มันจะไม่มีความปรานีในสายตาของมัน..."
"...เขาจะแหวกว่ายอยู่ในน้ำที่เต็มด้วยความืดมิด"
"การจะล่อมันออกมาให้ไกลจำเป็นที่จะต้องใช้มากกว่าการตีขาในน้ำหรือการหลั่งเลือด"
"นักบวชมักใช้วิธีพื้นฐานในการส่งข้อความด้วยปาก"
"แต่ไม่มีฟัน(หมายถึงมีคนคอยชักใยพูดอยู่เบื้องหลังผ่านปากของนักบวช)"
"คุณจะเห็นได้ก็ต่อเมื่อมันสายเกินไปแล้ว"
"แต่ฉันก็มีเหยื่อล่อของฉันเอง"
ชายที่แฝงตัวเข้าไปแอบดูผ่านกล้องค้างคาว
..... : ทุกอย่างเสร็จแล้วนายท่าน พวกเขาพร้อมแล้ว
..... : ที่แรกพร้อมที่จะร่วงหล่นแล้ว
โปรดติดตามตอนต่อไป!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น