All-New Wolverine 002
วันวางจำหน่าย : พฤศจิกายน 2015
เรื่องโดย : Tom Taylor
สำนักพิมพ์ : Marvel comics
สถาบันพันธุศาตร์อัลคาแม๊กซ์ รัฐนิวยอร์ก
2วันต่อมาหลังจากเหตุการณ์ที่ปารีส
..... : ลอร่า คินนีย์ ผมอยากจะขอบคุณทึ่คุณตอบรับคำเชิญของผม
Laura : นายมักจะแสดงคำขอบคุณด้วยกุญแจมืออยู่เสมอเลยหรือไงกัน ฉันว่ามันดูแปลกๆไปหน่อยนะ
..... : ผมขอโทษสำหรับเรื่องการคุมตัวด้วยก็แล้วกัน แต่การทำตัวให้เหมือนกับเธอมันเป็นหนทางที่ดีเลยสำหรับพวกเขาในการเข้าถึงที่นี้
Laura : นายกำลังมองหาอะไร?
..... : รอยแผล
Laura : นายไม่เจอหรอก
..... : ขอเช๊คอีกทีก็แล้วกัน ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นสิ่งของพวกนั้น?
นายทหารกรีดไปที่แขนของลอร่า และด้วยฮีลลิ่งแฟคเตอร์บาดแผลก็หายไปอย่างรวดเร็ว
Laura : พอใจรึยัง?
..... : ครับ ขอโทษอีกครั้งสำหรับการคุมตัวด้วย
Laura : คุมตัวอะไรล่ะ?
กุญแจมือหลุดจากลอร่าอย่างง่ายดาย
..... : รบกวนทุกท่านดูที่หน้าจอด้วย...
..... : เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว หนูทดลองของเราสี่ตัว...
Laura : คนสี่คน
..... : อะไรนะ?
Laura : หนูทดลองของนายคือคนนะ
..... : ผมไม่เรียกพวกเขาว่าแบบนั้นนะ
Laura : เรียกเขาว่าแบบนั้น ถ้านายอยากให้ฉันช่วย
..... : ไม่เป็นไรหรอก กัปตันมูนนีย์..
..... : ...เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง
Robert : ลอร่า คินนีย์ ขอบคุณสำหรับเรื่องที่่คุณเห็นด้วยกับมาตรการนี้และเข้าใจในเรื่องระบบรักษาความปลอดภัยของพวกเรา ผมมีชื่อว่า โรเบิร์ต เชดเลอร์ ผู้อำนวยการแห่งสถาบันพันธุศาตร์อัลคาแม๊กซ์ ผมเป็นหนี้เธอทุกๆอย่างเลยนะ
Robert : เธอช่วยลูกชายของฉันเอาไว้ที่ปารีส เธอรู้ได้ไงกันว่าพวกซิสเตอร์จะเล็งเป้าหมายไปที่เขา
Laura : ก็อย่างที่ฉันพูดไปแล้ว ตอนที่ฉันติดต่อกับกัปตันมูนนีย์ มันเป็นแค่โน้ตธรรมดาๆเท่านั้น และไม่มีชื่อระบุเอาไว้
Laura : นายจะซ่อนตัวไปจนกว่าจะมั่นใจได้ว่าฉันคือฉันจริงๆใช่้มั้ย?
Robert : ผมไม่ละอายใจเลยที่ต้องยอมรับในเรื่องนั้น เธอก็เห็นแล้วใช่มั้ย คนเหล่านั้นที่เธอต้องการจะปกป้อง...
Robert : ....เมื่อสองสัปดาห์ก่อน คนเหล่้านั้น ทำลายห้องวิจัยทางพันธุศาตร์ของอัลคาแม๊กซ์ยังกับการลงมือของผู้ก่อการร้าย
Robert : นักวิทยาศาตร์ของเราทุกคนตายในเปลวเพลิง เช่นเดียวกับพวกคนดูแลรักษาความปลอดภัยของกัปตันมูนนีย์
Captain Mooney : ชายและหญิงเหล่านั้นเป็นความรับผิดชอบของผม พวกเขามีครอบครัว
Robert : ผมเข้าใจดีว่าพวกเขามีใบหน้าเหมือนกับคุณ แต่ว่ามันไม่มีมนุษยธรรมในตัวสิ่งมีชีวิตพวกนี้ พวกเขายืนมองผู้คนของพวกเราถูกเผาอยู่ในกองเพลิง พวกเราอุตส่าห์สอนพวกเขา ทีมรักษาความปลอดภัยชั้นสูงสอนให้พวกเขาปกป้องพวกนักการฑูตและองค์กรทางด้านมนุษยธรรม
Robert : แต่จากนั้นพวกเขาก็เปลี่ยนไป พวกเขาต่อต้านและตั้งใจที่จะฆ่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับองค์กรของพวกเรา หลังจากการทำงานของเธอเป็นไปได้ด้วยดีที่ปารีส มันก็เห็นได้ชัดเลยว่าเธอเป็นผู้ช่วยที่ดีทีเดียวในการหยุดพวกเขา
Laura : ฉันมีคำถาม...ฉันเดาได้เลยว่าฉันต้องเกลียดคำตอบแน่ๆเลย
Robert : สิ่งที่เธอคาดเดาไว้เป็นเรื่่องจริง พวกนั้นคือโคลนของเธอ บรรพบุรุษของฉันได้ดีเอ็นเอของเธอมาและทางอัลคาแม๊กซ์ก็พยายามจะสร้างคนแบบเธอเพิ่มขึ้นมาอีก พวกเขาล้มเหลว ถึงแม้ว่าพวกโคลนจะรูปร่างเหมือนเธอก็จริง แต่ไม่มีใครเลยในพวกนั้นที่มีฮีลลิ่งแฟคเตอร์หรือกงเล็บแบบเธอเลย
Robert : ไม่มีใครสักคนในพวกนั้นที่พัฒนาความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเลย
Captain Mooney : สำหรับเรื่องนั้น พวกเราเข้าใจว่าความหายนะที่เกิดขึ้นเหล่านี้เป็นผลมาจากสิ่งที่เราสร้างขึ้นเอง ถ้ามันขึ้นอยู่กับฉันแล้วล่ะก็ พวกเราจะสามารถรับมือสิ่งนี้ได้ด้วยตัวของพวกเราเอง
Robert : แต่ยิ่งพวกเขาอยู่ข้างนอกนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีคนตายมากขึ้นเท่านั้น
Laura : งั้นฉันก็ไม่ควรอยู่ที่นี้เพื่อมาคุยอะไรกับนายแบบนี้ ฉันจะหาพวกเขา หยุดพวกเขาไม่ให้ฆ่าผู้บริสุทธิ์อีก ฉันจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง
Robert : นั้นล่ะคือสิ่งที่ผมอยากจะไหว้วานคุณ ขอบคุณมาก
Captain Mooney : ตามเธอไป
เมื่อออกมาข้างนอกลอร่าได้กลิ่นของคนที่แอบติดตามเธอมา เธอจึงรีบวิ่งหนีไป
..... : นายจับตาดูให้...
ลอร่ากระโดดลงมาจากข้างบนและกางกงเล็บไปที่สองคนที่แอบตามมา
Laura : ไปบอกกัปตันมูนนีย์ด้วยว่า ฉันไม่ชอบให้ใครมาติดตาม และตอนนี้...
Laura : วิ่งหนีไปซะ
Angel : เหยดดด
Angel : เธอนี้ทำให้กลัวได้จริงๆนะเนี่ย
Laura : ไปกันเถอะ
Laura : แล้วนายกลัวฉันงั้นเหรอ?
Angel : ฉันไม่คิดว่าจะตอบได้ทันทีสำหรับคำถามนั้นหรอกนะ ฉันรู้สึกว่าคำถามนั้นอาจจะเป็นกับดักก็ได้
Laura : สัญชาตญาณดีนิ
แองเจิ้ลพาลอร่าบินขึ้นไปบนฟ้า
อพาร์ทเม้นท์ของลอร่า
Laura : ขอบคุณที่มาส่งนะ แล้วก็ขอโทษที่ถามไป...
Angel : ไม่เป็นไรหรอก มันคงจะดูตลกล่ะนะถ้าวูฟเวอรีนไปนั่งรถแท๊กซี่และเธอก็มีแฟนที่มีปีกด้วย เธอน่าจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนั้นนะ
Angel : มีอะไรผิดปกติรึเปล่า?
Laura : ฉัน...ไม่ ฉันขอโทษนะวอร์เรน พวกเราค่อยคุยอีกทีพรุ่งนี้ได้มั้ย?
Angel : อา ได้สิ
Laura : ฉันรู้ว่าเธออยู่ที่นี้ ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเธอ แต่กลิ่นของเธอมัน...?
X23_4GAB : ใช่ มันมีกลิ่นที่เหมือนกับของเธอ
X23_4GAB : เธอฆ่าน้องสาวของฉันรึเปล่า?
ผู้ที่มา คือ X23_4GAB หนึ่งในร่างโคลนของลอร่าที่หลบหนีไป
Laura : มีผู้คนมากมายกำลังไล่ล่าเธออยู่
X23_4GAB : ที่ฝรั่งเศส เธอเป็นคนฆ่ารึเปล่า?
Laura : เปล่า
X23_4GAB : นั้นเป็นสิ่งที่ฉันคิดไว้อยู่แล้ว
Laura : เธอพยายามจะฆ่าคนบริสุทธิ์นะ
X23_4GAB : ไม่มีใครที่บริสุทธิ์หรอก
X23_4GAB : มันแปลกนิดหน่อยนะ เธอคิดว่าเธอคือวูฟเวอรีน แต่เธอไม่คิดเหรอว่าอพาร์ทเม้นท์มันโคตรเฮงซวยเลย
Laura : มันเป็นสิ่งที่พ่อของฉันเหลือเอาไว้ให้
X23_4GAB : แต่เธอเป็นซุปเปอร์ฮีโร่นิ เรื่องแบบนี้มันก็ปกติอยู่
X23_4GAB : ดูสิ ตู้เย็นของวูฟเวอรีน แทบจะไม่มีนมเลย
X23_4GAB : ฮีลลิ่งแฟคเตอร์ของวูฟเวอรีน ฉันล่ะไม่สงสัยเลยว่าทำไมเธอถึงไม่มีพวกผักผลไม้ แต่มีพวกพิซซ่ากับไอติมเต็มไปหมด
Laura : ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้?
X23_4GAB : พวกเขาจะฆ่าเรา
X23_4GAB : ฉันไม่ต้องการให้พี่น้องของฉันต้องมาตายอีก
Laura : โน้ตนั้นมันมาจากเธอสินะ เธออยากให้ฉันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในปารีส
X23_4GAB : ใช่ ฉันหวังไว้แบบนั้น
X23_4GAB : พวกเราคือโคลนของเธอ
Laura : ฉันรู้
X23_4GAB : เธอรู้มั้ยว่ามันรู้สึกยังไง การที่ถูกสร้่างขึ้นมา การถูกหลอกใช้งาน
Laura : ใช่
X23_4GAB : เธอควรจะช่วยพวกเรา
Laura : ฉันไม่ช่วยเธอฆ่าคนแน่...
X23_4GAB : พวกเขาเอาความเจ็บปวดไปจากพวกเรา เอาความรู้สึกไปจากพวกเรา พวกเขาต้องชดใช้
Laura : ไม่ว่าอะไรก็ตามที่องค์กรนั้นทำกับเธอ พวกคนที่ไม่รู้เรื่องก็ไม่ควรที่จะต้องตาย
X23_4GAB : ฉันเห็นด้วย ว่าแต่พิซซ่านี้มันนานแค่ไหนแล้วเนี่ย?
Laura : เธอหมายความว่าไง เห็นด้วยเนี่ยนะ? เธอฆ่าคนเหล่านั้นที่สถาบันพันธุศาตร์อัลคาแม๊กซ์
X23_4GAB : พวกเราทำงั้นเหรอ?
Laura : แต่วิดีโอพวกนั้น
X23_4GAB : แล้วไอ้เจ้าพวกนั้นน่ะ? เธอเห็นว่าพวกเราเป็นคนเผาตึกพวกนั้นกับตาเธอหรือไงกัน?
X23_4GAB : พวกเขาเหล่านั้นจำเป็นที่จะต้องตายสำหรับสิ่งที่มันทำกับพวกเรา พวกเขาต้องเจอกับตัวเองบ้าง
Laura : เธอไม่
X23_4GAB : อย่าตามล่าเรา ช่วยพวกเราเถอะ
ลอร่าได้กลิ่นอะไรบางอย่าง
X23_4GAB : ช่าย ควันที่เธอได้กลิ่น ฉันเผาห้องนอนเธอเองล่ะ
Laura : อะไรนะ
ลอร่ารีบวิ่งไปที่ห้องนอนแต่ก็เจอแค่ไฟไหม้อะไรบางอย่างบนจาน เมื่อกลับไปที่ห้องนั่งเล่นX23_4GABก็หายตัวไปแล้ว
ลึกลงไปใต้ดิน ท่อน้ำทิ้งแห่งนครนิวยอร์ก
..... : แกบบี้!! เธอไปไหนมา?
Gabby : ข้างนอก
..... : พวกเรากำลังหลบหนีกันอยู่ เธอไม่ควรจะออกไปข้างนอกนะ
Gabby : เธอพูดถูกเบลโลน่า เราต้องหนีจากชีวิตที่ถูกจองจำ พวกเราควจะอยู่ในที่ๆจำกัด แค่แหล่งเดียว
Zelda : พวกเราเสียพี่น้องของเราไปแล้ว พวกเราไม่ต้องการเสียเธอไปอีก
Bellona : และเซลด้ากับฉันก็ไม่ต้องการให้เธอทำอะไรโง่ๆ ที่อาจจะทำให้คนมาเจอพวกเราได้
Gabby : ฉันก็ได้รับการฝึกสอนมาแบบเดียวกับพวกเธอนั้นล่ะ เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอไง ว่าการหลบซ่อนมันทำยังไง?
..... : มันก็จริงอยู่ ที่เธอรู้วิธีการหลบซ่อนตัว
Laura : มันยุ่งยากมากเลยนะกับการตามสะกดรอยเธอ และฉันค่อยข้างมั่นใจว่าทำได้ดีในเรื่องนั้น
Laura : ไม่เป็นไรหรอกฉันแค่ต้องการที่จะคุย...
เบลโลน่ายิงใส่ลอร่าทันที
Gabby : เดี๋ยวก่อนสิ เธอแค่...
เบลโลน่าไม่ฟังที่แกบบี้พูดยังคงกระหน่ำยิงต่อไปที่ร่างของลอร่า
Gabby : เธอตื่นแล้ว!!
Gabby : ฉันขอโทษนะ นั้นมันก็แค่ทำเกินไปหน่อยนิดหนึ่ง
Zelda : เบลโลน่าก็โอเคอยู่นะ แค่ไม่ค่อยรู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเองเท่านั้น
Laura : เกิดอะไรขึ้นล่ะตอนนี้?
Zelda : ตอนนี้พวกเรามาคุยกัน
Laura : เธอรู้อะไรมั้ย ว่าฉันต้องการคุยก่อนที่เธอจะยิงฉันเนี่ยล่ะนะ
Bellona : พวกเราต้องการมีชีวิตอยู่นานเพียงพอที่จะล้างแค้นเจ้าพวกนั้น ที่มันทำแบบนี้กับพวกเรา พวกเราไม่ต้องการจะสูญเสียโอกาสแบบนั้นไป
Gabby : ไม่ว่าอะไรก็ตามที่เธอเล่าให้เราฟัง มันยังมีอีกเยอะมากกว่าที่เธอจะนึกได้ซะอีก
Zelda : พวกเราไม่ได้เป็นสาเหตุของการะเบิดที่โรงงานนั้น ทุกอย่างที่เราทำก็คือการหลบหนีหลังจากที่พวกเราพบว่า...
Laura : ชูววววว
Zelda : อะไรเหรอ?
Laura : แก้มัดฉัน!!
Zelda : พวกเราไม่ต้องการที่จะ...
Laura : มีคนกำลังมา รองเท้าบู้ทหนักๆ บางทีอาจจะเป็นทหาร พวกเขามีอาวุธด้วยฉันได้กลิ่นดินปืน แก้มัดเร็ว...
"...เธอไม่จำเป็นต้องไปเผชิญหน้ากับพวกนั้นตามลำพัง"
Laura : เตรียมตัวให้พร้อม กัปตันมูนนีย์ฉันรู้ว่านายอยู่ตรงนี้
Captain Mooney : ผมอยากขอบคุณมากเลยนะวูฟเวอรีน ที่พาผมมาเจอกับพวกเขาได้เร็วขนาดนี้
Bellona : เธอ อะไรนะ?
Laura : ฉันไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงเรื่่องอะไรอยู่?
Captain Mooney : ยิงพวกหนูทดลองซะ พวกเราต้องได้สมบัติของเรากลับคืนมา
Laura : มูนนีย์ ฉันกำลังคุยกับพวกเขาอยู่ ทำแบบนี้มันไม่ช่วยอะไรเลยนะ ให้โอกาสฉันที่จะ...
ทหารเปิดฉากยิงใส่พวกลอร่า
Laura : ไม่!!
Laura : หยุดยิงได้แล้ว!!
Laura : จะ-ต้อง-ไม่มี-ใคร-ตาย-อีก!!
พวกลอร่าซัดพวกทหารทั้งหมดลงไปนอนกับพื้น เบลโลน่ายกปืนขึ้นมาเพื่อจะฆ่ากัปตันมูนนีย์ทิ้ง
Laura : อย่า
Bellona : เจ้าคนนี้เป็นหนึ่งในคนที่คุมพวกเรา เชื่อฉันสิ เขาสมควรได้รับแล้ว
Laura : ได้โปรด ฉันช่วยเธอได้ แต่ถ้าเธอฆ่าเขาทุกอย่างก็จบ
Laura : ไม่มีใครต้องตายอีกแล้ว
กระสุนของใครบางคนยิงไปที่พวกแกบบี้
ไม่!!
Taskmaster : เธอพูดถูก ไม่มีใครต้องตายอีกแล้ว
แทสก์มาสเตอร์ปรากฏตัว!! พวกแกบบี้จะเป็นยังไงต่อ โปรดติดตามตอนต่อไป...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น