[Spoil]Superman-Wonder Woman 012(Superman Doomed Aftermath-END)

Superman-Wonder Woman 012
(Superman Doomed Aftermath-END)

วันวางจำหน่าย : ตุลาคม 2014

เรื่องโดย : Charles Soule

ภาพโดย : Jack Herbert

หน้าปกโดย : Tony S. Daniel

สำนักพิมพ์ : DC comics

ผู้แปล GL Spoil Comic

ภายหลังจากการไปเจอกับลาน่า ก็ถึงเวลาแล้วที่ซุปเปอร์แมนจะได้มาพบกับวันเดอร์วูแมนสักที พบกับบทสรุปสุดท้ายแห่ง Event Superman Doomed ได้เลยครับ

"ลอนดอน สนามกีฬา เวมบลีย์ ปัจจุบัน"

Wonder Woman : ไม่ต้องลุกขึ้นมาอีกแล้วนะ!!

Wonder Woman : อะไรกัน....

วันเดอร์วูแมนสวมกอดซุปเปอร์แมนด้วยความดีใจ

Wonder Woman : นายหายไปไหนมา? แล้วนี้มันอะไรกันเนี่ย?

Superman : ติดอยู่ในหลุมดำน่ะ แล้วฉันก็หากระจกไม่เจอด้วย

Superman : เธอชอบรึเปล่า?

Wonder Woman : ไม่รู้สิ ไว้ค่อยหาคำตอบกันล่ะนะ

วันเดอร์วูแมนจูบซุปเปอร์ท่ามกลางผู้คนนับหมื่นที่สนามกีฬา

Wonder Woman : ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถต่อต้านความรู้สึกนี้ได้เลย ฉันคิดถึงนาย

Superman : เหมือนกันนั้นล่ะ แล้วเธอจะขอโทษทำไมล่ะ

Wonder Woman : ฉันรู้ว่านายชอบความเป็นส่วนตัวของนายนักนิ

Superman : อา เธอรู้อะไรมั้ย?

Superman : ปล่อยให้พวกเขามองไปเถอะ

"ก่อนหน้านี้..."

Wonder Woman : นี้มันน่ารักมากเลยนะ ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ขอบใจนะ

Superman : มันตัดมาจากต้นไม้ที่ถูกเก็บไว้ในป้อมปราการ เธอห้ามรดน้ำนะ แต่ให้ใช้น้ำมันแทน

Superman : มันสวยและก็ค่อนข้างจะแปลกนิดหน่อย มันทำให้ฉันคิดถึงเธอ

Wonder Woman : โอ้...คลาร์ก ถ้าฉันต้องการให้มันเรียบกว่านี้...

Superman : ...ได้ยินสัญญาณจากคลื่นความถี่ที่วอชทาวเวอร์แหะ มีพายุขนาดใหญ่แถวชายฝั่งนอร์เวย์

Superman : พวกเราจะกลับมาคุยกันอีกครั้งในเรื่องนี้ล่ะกัน

ภายหลังจากการสู้รบกับดูมส์เดย์ วันเดอร์วูแมนก็มาเก็บดอกไม้ไว้ในห้องก่อนจะออกไปอีกครั้งเมื่อได้รับการแจ้งเตือนจากแบทแมน

จากนั้นก็เกิดเรื่องราวหลายอย่าง ไม่ว่าจะสู้กับอะพอลโล่ หรือ ซ็อดกับเฟโอร่า (ในหัวเรื่องSuperman-Wonder Woman) และการต่อสู้กับซุปเปอร์ดูม(ใน Event Superman Doomed)

"ปัจจุบัน"

Wonder Woman : ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะได้เจอกับนายอีกครั้ง ฉันได้อ่านเรื่องราวที่นายเขียนเกี่ยวกับเรื่องของโลกที่ไม่จำเป็นต้องมีซุปเปอร์แมนอีกและ...

Superman : เธอไม่ใช่โลก เธอคือไดอาน่านะ ยังไงก็เหอะ พวกเราค่อยมาคุยกันต่อหลังกินอาหารเย็นเสร็จล่ะกัน

Wonder Woman : งั้นให้ฉันหาชุดใส่ก่อนนะ ฉันคิดว่านายก็น่าจะมีเสื้อผ้าบางตัวอยู่ที่นี้แล้ว นายน่าจะชอบสถานที่นี้มากๆเลยล่ะ มันมีเนื้อปลาและมันฝรั่งที่สุดยอดที่สุดในลอนดอน

Superman : ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอกินของพวกนี้ด้วย

Wonder Woman : ฉันเติบโตมาจากการกินพวกเนื้อแกะและพวกมะกอกนะ และอย่างน้อยฉันก็อยากจะลองทุกๆอย่างเลย

Superman : มันแปลกดีนะ...ฉันจำครั้งสุดท้ายที่อยู่ที่นี้ไม่ได้เลย

Wonder Woman : พวกเรามีชีวิตที่ยุ่งดี

Wonder Woman : ฉัน...ฉันคิดว่านายตายไปแล้ว

Superman : ไม่หรอก

แต่สิ่งที่รออยู่ข้างในคือต้นไม้ที่เติบโตขึ้นและมีชีวิต

Wonder Woman : นั้น...

Superman : มันอะไรน่ะ....

ระหว่างที่ซุปกับวันเดอร์วูแมนตะลึงต้นไม้ก็อาศัยจังหวะหนีไปได้

Superman : เธอลืมให้น้ำมันพืชกับมันสินะ

Wonder Woman : โอ้ ขอโทษด้วยนะ ครั้งหน้าที่ฉันสู้กับเบรนนิแอค ฉันจะขอเขาไปรดน้ำต้นไม้ก่อนสักห้านาทีล่ะกัน

Superman : น้ำมัน มันชอบน้ำมัน

ต้นไม้ไปกระชากเอาน้ำมันเครื่องที่ปั๊มออกไปกิน

Superman : อา มีไอเดียอะไรมั้ย?

Wonder Woman : งั้นเอาเป็นว่า พยายามอย่าใช้ฮีทวิชั่นล่ะกัน

Superman : ก็ดีนะ

Wonder Woman : เย็นไว้

Superman : นับสามนะ แล้วพวกเราจะจับมันและเอาไปไว้ในป้อมปราการ พวกเรารับมือมือได้ เริ่มเลย หนึ่ง...สอง...

แต่ต้นไม้ก็หนีลงท่อไป

Wonder Woman : เจ้าสิ่งนี้เริ่มทำให้ฉันประทับใจแล้วสิ

Superman : อืม มันเป็นของชาวคริปโตเนี่ยนไงล่ะ

Superman : มันไปถึงไหนเนี่ย?

..... : ท่อพวกนี้มันเชื่อมต่อกัน โดยส่งน้ำมันเครื่องจากแท่นขุดเจาะทางทิศเหนือไปทั่วสหรัฐอเมริกาเลยครับ

Wonder Woman : เยี่ยมเลย

Superman - อืม

Wonder Woman - นายเห็นอะไรบ้าง

Superman : มันกำลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว มันเกือบจะถึงชายฝั่งที่เต็มไปด้วยเขตน้ำมันแล้ว ซึ่งนั้นมันเชื่อมต่อเข้ากับการขนส่งปิโตเลียมทั่วโลก ถ้าเจ้าสิ่งนั้นไปถึงล่ะก็...

Wonder Woman : ฉันเข้าใจ งั้นพวกเราต้องไปให้เร็วยิ่งกว่านี้

Superman : เธอรู้อะไรมั้ย มันน่าจะดีมากเลยนะถ้ามีเวลาสักวัน หรือจะสักแค่ชั่วโมงเดียวก็ตาม ฉันเพิ่งจะบินออกมาจากหลุมดำ ทุกอย่างที่ฉันต้องการก็คือการได้เจอเธออีกครั้ง

Superman : ใช้เวลาด้วยกัน ไม่มีเรื่องของเบรนนิแอค ดูมส์เดย์ ซ็อด อพอลโล่ ลูเธอร์ หรืออะไรก็ตาม แต่เธอกลับลืมที่จะให้น้ำมันกับต้นไม้เนี่ยนะ

Wonder Woman : อะไรนะ?

Wonder Woman : งั้นบางทีนายน่าจะบอกฉันก่อนนะว่า ไอ้ต้นไม้ที่นายให้มานั้นสามารถการเป็นสัตว์ประหลาดที่ชอบดูดกลืนน้ำมัน ฉันจะได้จำเอาไว้

Superman : มันไม่สำคัญหรอก ดอกไม้นั้นคือของขวัญ จากฉัน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้ แต่ถึงแม้ว่ามันจะเกิด ฉันก็ไม่ควรที่จะต้องไปกังวลกับมัน นั้นเพราะว่าฉันคิดว่าเธอจะสามารถจัดการได้ในสิ่งที่เธอควรจะต้องทำ

Wonder Woman : แล้วนายเป็นใครกันล่ะถึงจะมาตัดสินใจได้ว่าฉันควรทำอะไร? แค่เพราะว่านายให้ของอะไรบางอย่างกับฉันมานั้นหมายถึงพันธะสัญญาข้อตกลงอะไรแล้วเหรอไง? แล้วจะเป็นไงล่ะถ้าฉันเกิดไม่ต้องการที่จะติดแหง่กอยู่กับบ้านแล้วค่อยรดน้ำให้ต้นไม้ของนายกันหะ?

Superman : นั้นไม่ตรงประเด็นแล้ว และมันก็ชอบน้ำมันด้วย จะต้องให้ฉันพูดอีกสักกี่ครั้งกัน?

Wonder Woman : เอางั้นเลยเหรอ!! นายจะอวดดีไปถึงไหน ฉันรู้นะว่ามันชอบน้ำมัน...

Wonder Woman : เดี๋ยวนะ นี้มันไม่ถูกต้อง ฉันรักนาย มีบางอย่าง

Wonder Woman : ฉันรู้ล่ะ ว่ามันคืออะไร พวกเราถูกโจมตี ฉันจะจัดการมันเอง ส่วนนายก็ลองหาวิธีที่จะทำให้เจ้าดอกไม้นั้นช้าลงไป ฉันจะกลับมาในเร็วๆนี้ล่ะ

Superman : เดี๋ยวนะ...นั้นเธอกำลังพูดอะไรอยู่?

วันเดอร์วูแมนบินจากไปทันที

"ทะเลเหนือ"

"สี่สิบไมล์ห่างจากชายฝั่งอเบอร์ดีน สก๊อตเเลนด์"

ต้นไม้โจมตีไปที่แท่นขุดเจาะน้ำมันเพื่อต้องการกินน้ำมัน

Superman : เยี่ยมเลย ฉันจะทำยังไง...อา รู้ล่ะ

"....กองกำลังทางทหารในนามของสมาชิกแห่งการผลิตน้ำมันทางตะวันออกกลางแห่งชาติได้มีเคลื่อนไหว เนื่องมาจากการที่ทางการอังกฤษไม่ได้มีการออกมาอธิบายเรื่องของการขาดแคลนในส่วนของปิโตรเลียมสำรอง..."

"สงครามสามารถเริ่มต้นได้ทุกเวลา...การตกลงเจรจาทางการฑูตแทบจะล้มเหลวก่อนที่พวกเขาจะเริ่ม...."

"โอลิมปัส"

Strife : โอ้...นั้นมันดีมากเลย

Wonder Woman : สไตร์ฟ

Strife : โอ้

Wonder Woman : นั้นเธอกำลังทำอะไรอยู่?

Strife : ไม่เอาน่า ไดอาน่า ฉันมักจะค้นพบอยู่เสมอนะว่า ความสัมพันธ์ที่ปราศจากการโต้เถียงบ้างในบางครั้ง มันทำให้ความชอบนั้นบกพร่องลงไป

Strife : ลองนึกดูสิว่ามันสนุกแค่ไหน เมื่อเห็นทั้งเธอและคลาร์กโต้เถียงกันน่ะ และเช่นเดียวกับพวกที่เหลือนั้น...ถ้าผู้คนเหล่านั้นเริ่มจะอารมณ์เสียกับการที่ต้องสูญเสียน้ำมันของตัวเองไปและเริ่มต้นที่จะทำสงคราม ซึ่งสิ่งที่พวกเขาต้องการนั้นคือการผลักดันให้ไปสู่หนทางที่ถูกต้องเท่านั้นเอง....นั้นคือหน้าที่ของฉันไม่ใช่เหรอไง? ตกลงว่าเธอจะมาฆ่าฉันแค่เพราะฉันทำในสิ่งที่ฉันถูกกำหนดมาให้ทำงั้นเหรอ?

Wonder Woman : ไม่

วันเดอร์วูแมนกระแทกดาบเพื่อทำลายสิ่งที่เอาไว้ใช้มองสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลก

Wonder Woman : แต่ฉันสามารถทำให้การทำงานของเธอยากขึ้นได้

"หลุยส์เซียน่า"

Superman : อเล็ก? นายอยู่...

Swamp Thing : ใช่ ซุปเปอร์แมน ฉันอยู่นี้ ฉันอยู่ทุกหนทุกแห่ง

Swamp Thing : ดีใจที่ได้เจอกับนายนะ ฉันยังคงคิดถึงคำแนะนำที่นายมอบให้กับฉันอยู่

Superman : พวกเรายังคงเป็นมนุษย์ตราบเท่าที่พวกเราต้องการจะเป็น

Swamp Thing : นั้นล่ะ ฉันเคยผ่าน...ข้อตกลงที่ยอดเยี่ยมมาหลังจากนั้น นายเป็นตัวอย่างที่ช่วยได้มากเลยที่เดียว

Superman : ด้วยความยินดีเลย ถ้ามีโอกาสนายจะตอบแทนกลับมามั้ยล่ะ?

Superman : มันเคยเป็นพืชมาก่อน...ฉันหวังว่านายน่าจะทำอะไรบางอย่างได้

Superman : จะด้วยวิธีไหนก็ตามหยุดมันให้หน่อย เพื่อที่พวกเราจะได้สามารถควบคุมมันได้

Swamp Thing : ฉันพูดกับมันไม่ได้ มันไม่ได้ยินเสียงของฉัน...มันเป็นพืชของโลกใบนี้รึเปล่า?

Superman : ไม่ มันมาจากดาวของฉัน ที่ๆถูกเรียกว่า คริปตอน

Superman : นายแน่ใจนะว่า ไม่มีอะไรที่นายสามารถทำได้เลยน่ะ? ฉันไม่อยากทำลายมัน ถ้าฉันสามารถช่วยมันได้ มันไม่ใช่ปีศาจอะไรทั้งนั้น แต่แท่นนั้นมันเชื่อมเข้ากับปิโตรเลียมทั่วโลก ถ้ามันไปถึงนั้นได้ล่ะก็ มันจะทำให้มนุษยชาติถอยหลังกลับไปกว่าศตวรรษเลย

Swamp Thing : ฉันเข้าใจ ฉันอาจจะมีวิธีในการพูดคุยกับเจ้าสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ แต่ฉันกำลังคิดถึงเรื่องที่นายเพิ่งพูดไป

Swamp Thing : โลกที่ไม่มีน้ำมัน โลกที่มนุษย์ไม่สามารถทำอะไรที่รุนแรงจนส่งผลกระทบกับโลกได้

Swamp Thing : โลกจะถูกนำกลับไปสู่ความสมดุล ตามธรรมชาติ

Swamp Thing : ฉันไม่มั่นใจเลยนะว่านั้นจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายตรงไหน

Wonder Woman : ก็อาจจะ แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีนี้

Swamp Thing : เทพเจ้าแห่งสงคราม ฉันอยากเจอเธอมาตลอด

Wonder Woman : เทพเจ้าแห่งพืช นั้นมันเป็นเรื่องที่สัมพันธ์กันก็จริงอยู่ และไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เห็นด้วยกับนายหรอกนะ...มนุษยชาติอาจจะตักตวงผลกำไรจากการดำรงชีวิตอยู่ของพืชมาเป็นจำนวนมาก แต่ว่าเรื่องนี้มันมากเกินไป เร็วเกินไป พวกเขาจะถูกสั่งสอนว่ายังมีวิธีอื่นๆอีกในการดำรงชีวิต ถ้าหากว่าโลกของพวกเขาได้เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ทุกๆอย่าง...

Wonder Woman : ...จะกลายเป็นสงคราม โลกใบนี้จะไม่สามารถรอดชีวิตไปได้แน่

Wonder Woman : เชื่อฉันเถอะ ฉันรู้ดี

Swamp Thing : ก็ได้

Swamp Thing : สิ่งมีชีวิตชนิดนี้มาจากสิ่งแวดล้อมที่แตกต่าง โลกสีเขียวที่แตกต่าง

Swamp Thing : มันร้องเพลงด้วยท่วงทำนองที่ไม่รู้จักมาก่อน

Swamp Thing : แต่ฉันสามารถเรียนรู้ได้

"หน้าผาขาวเมืองโดเวอร์"

Superman : ฉันขอโทษด้วยนะสำหรับเรื่องที่พูดไปก่อนหน้านี้

Wonder Woman : ฉันก็เหมือนกัน ฉันคิดว่าส่วนใหญ่เป็นเพราะสไตรฟ์

Superman : ทั้งหมดเลยเหรอ?

Wonder Woman : ...ส่วนมากน่ะ มันมีแค่ส่วนเดียวเท่านั้น

Superman : มันไม่เคยจะเรียบง่ายเลยสินะ?

Wonder Woman : ฉันก็ไม่แน่ใจในเรื่องนั้นหรอก ถ้าให้พูดตรงๆนะคลาร์ก...พวกเราเป็นนักสู้ พวกเราสู้เพราะว่าพวกเราต้องการโลกที่ดียิ่งกว่าเดิม

Superman : และยิ่งพวกเราสู้ยากลำบากมากขึ้นเท่าไหร่ สิ่งที่ล้ำค่ามากยิ่งขึ้นก็จะตามมา

Wonder Woman : งั้นนายจะนำดอกไม้กลับไปที่ป้อมปราการงั้นสิ?

Superman : ไม่หรอก ฉันอยากให้เธอเก็บไว้

Wonder Woman : ถึงแม้ว่าหลังจากที่มัน....แต่ถ้าเกิดว่า....

Superman : เธอรู้อะไรมั้ย ไดอาน่า? ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม...

Superman : ...พวกเราก็พร้อมที่จะรับมือกับมัน

--END--