[Spoil] Robin War Part01 (Robin War01)

[Spoil] Robin War Part 01 (Robin War01) 

วันวางจำหน่าย : ธันวาคม 2015

เรื่องโดย : Tom King

ภาพโดย : Khary Rangolph

สำนักพิมพ์ : DC comics
ผู้แปล GL Spoil Comic

สงครามโรบินได้เริ่มขึ้นแล้ว....

..... : ฉันคือโรบิน!!

..... : ขอฉันถามอะไรสักอย่างได้มั้ยคุณโม่งจ๋า?

..... : เคยได้ยินเพลงนี้รึเปล่า ชายผู้ห้อยโหนอยู่บนราวกลางอากาศ อ่ะ?

..... : นายก็รู้ใช่มั้ยว่า เขาเหินอยู่บนอากาศด้วยความผ่อนคลาย ชายหนุ่มผู้กล้าหาญคนนั้น..

..... : แล้วรู้อะไรมั้ย ฉันนี้แหละ คือชายหนุ่มผู้กล้าหาญคนนั้น และมันก็ไม่มีอะไรมากนอกจากเรื่องง่ายๆ 

..... : วางมันลงเดี๋ยวนี้!!

..... : อะไรนะ?

..... : วางปืนลงพื้น และชูมือขึ้น เดี๋ยวนี้!!

..... : ไม่ๆๆๆ นายไม่เข้าใจ ฉันคือโรบินนะ

..... : ฉันอยู่ฝ่ายเดียวกับนาย ไม่เคยได้ยินเหรอไง? มีพวกเราหลายคนทำแบบนี้ พวกเรากำลังเคลื่อนไหว

..... : ยกมือ!! ทิ้งปืน!! เดี๋ยวนี้!!

..... : ฉันจับชายคนนี้ได้นะ!! ฉันจับเขาได้!! และฉันจะมอบความรักให้กับเขา ฉันกำลังฝึกในเรื่องนี้อยู่ มันมาจากโรบิน!! ฉันก็เหมือนกับเขา ฉันคือเขา นายก็รู้ ฉันคือโรบิน!!

เพราะมัวแต่พูด โจรเลยเตะใส่โรบินจนปืนลั่นและเกิดการยิงต่อสู้กันขึ้น

..... : หยุดนะ หยุด ไม่!!

..... : เอามันมา!! ส่งปืนมาให้ฉัน!!

..... : อะไรเนี่ย... ไม่นะ..

..... : ฉันต้องการเหล้า!!

..... : ไม่...นายต้องหยุดมันนะ

..... : หนวกหูเว้ย เอาเหล้ามา

..... : ยะ หยุดนะ

..... : เหล้า!!!

ปังปังปังปัง!!

เสียงปินดังขึ้นไม่หยุดก่อนจะเต็มไปด้วยความเงียบ

..... : แต่...แต่ว่า..

..... : ฉันคือโรบิน ฉันคือโรบิน ฉันคือโรบิน

"...รายงานข่าวนะคะ เรามีภาพวีดีโอฟุตเทจที่แสดงให้เห็นเหตุการณ์ืของการยิงเจ้าหน้าที่ตำรวจในร้านขายเหล้าเจวู้ดแถวๆก๊อตแธมทางทิศตะวันออก"

"..และมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุด อยู่ในเวลาเดียวกันกับการลงมือฆ่า ก่อนที่เขาจะหนีไป"

"สามีของฉันถูกฝึกฝนมาให้ปฏิบัติงานในลักษณะนี้!! และตอนนี้ก็มีเด็กมาลงมือทำงั้นเหรอ? ใครเป็นคนฝึกเขากันล่ะ? นั้นคือสิ่งที่ฉันยังคงเฝ้าถามต่อไป"

"..ไม่มีใครลงมือเพื่อหยุดเหตุการณ์แบบนี้เลยงั้นเหรอ? ไม่มีใครเลย? แล้วต่อไปล่ะ ก็อตแธมงั้นเหรอ? ทารกเครื่องจักรสังหารแบบเดธสโตรกผู้กวัดแกว่งผ้าอ้อมแห่งการทำลายล้างงั้นสินะ?!"

"...จับตาดูชายคนนี้ให้ดี หรือบางทีเขาอาจจะเป็นแค่เด็ก คุณจะเห็นชัดเลยว่า เขาสวมหน้ากากอยู่และเป็นคงที่ลงมือยิงเจ้าหน้าที่ตำรวจดาร์เรล..."

"..เชื่อเถอะครับว่า ส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวครั้งใหม่ ทั่วๆก็อตแธมในตอนนี้ วัยรุ่น..เด็ก มีการแต่งตัวพยายามทำตัวเป็นฮีโร่หรือซุปเปอร์ฮีโร่ทำนองนั้น"

"....ก็อตแธมควรที่จะพูดว่าไม่!! ไม่เอาโรบิน!! ไม่เอากลุ่มพวกวัยรุ่นสวมหน้ากาก!! ไม่เอาพวกศาลเตี้ยมือสมัครเล่น!! ไม่เอา!! ไม่เอา!!"

"..และผมก็ชอบแบทแมนนะ เขาช่วยน้องสาวของผมแต่ผมก็ไม่ต้องการอะไรแบบนั้นนะ ที่เด็กลงมือแบบนั้น ผมไม่ต้องการเป็นแบบตำรวจคนนั้น คุณก็รู้นิ"

"พวกเขาเรียกตัวเองว่าโรบิน หลังจากที่เขาคือคู่หูของแบทแมน คู่หูที่เป็นเด็กที่เขามี เขาเป็นแบบอย่างของพวกนั้น แล้วก็เห็นได้ชัดเลยว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดี"

"ใช่ ใช่ เด็กหนุ่มคนนั้นสวมหน้ากาก และเสียงก็ยืนยันตัวตนของเขาแล้วว่าคือโรบิน โรบินไง ผมพูดชัดเจนแล้วนะ"

"ทางสภาของเมืองแห่งนี้กำลังทบทวนเรื่องตัวเลือกต่างๆของสถานการณ์โรบินที่เกิดขึ้น เรายังไม่ปิดการประชุมในเรื่องนี้หรอก"

"...เกิดการประท้วงขวางตัวเมืองก็อตแธม โดยเรียกร้องให้พวกตำรวจทำอะไรสักอย่างกับ สถานการณ์โรบินที่เกิดขึ้นในตอนนี้"

"นี้ไม่ใช่การทะเลาะวิวาท มันคือความเป็นจริง เด็กหนุ่มไม่ควรจะอยู่ที่นี้ ตำรวจก็ทำตามหน้าที่ของเขาไป ถ้าตำรวจทำตามหน้าที่ของเขา เขาก็จะรอด มันเป็นเพราะเด็กนั้น!!"

"...ต้องโทษพวกตำรวจ พวกเขาปล่อยให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ตอนแรกก็แบทแมน จากนั้นก็คือโรบิน จากนั้นทั้งหมดก็คือโรบิน พวกเขามีพื้นที่ให้ประชาชนไม่ถึงนิ้วด้วยซ้ำ นั้นคือทั้งหมดที่ฉันพูดได้"

"ตำรวจปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น!! พวกเขาฆ่าตัวของพวกเขาเอง!! พวกเขาปล่อยให้โรบินฆ่าเขา!! ไปลงนรกซะพวกเด็กๆ!! ไปลงนรกซะพวกตำรวจ!!"

"...และก็เช่นเดียวกับคำถามของหลายๆคน : ก็อตแธมจะทำยังไง?"

"ก็อตแธมจะคุ้มครองตัวเองจากโรบินได้อย่างไร?"

..... : วุฒิสภาหญิงน๊อคตัว

..... : ผมคิดว่าสมาชิกทุกคนที่มาถึงแล้วในตอนนี้มีความกระตือรือร้นอยากจะรู้ว่า ทางสภาก็อตแธมมีแผนการในการรับมือกับปัญหาโรบินอย่างไรกันแน่

Noctua : อืม แน่นอนเลย

..... : งั้น ฉันคิดว่าคำตอบในระยะสั้นนั้นคือ พวกเรากำลังดำเนินการทุกรูปแบบในสิ่งที่พวกเราได้รับอนุญาติให้ทำได้

..... : ส่วนในระยะยาว ทางสภาได้รับอนุญาติให้ดำเนินการทางกฏหมาย ซึ่งมันมีผลกระทบอย่างแน่นอน และฉันมั่นใจว่า มันจะถูกเรียกว่า กฏของโรบิน

Noctua : กฏหมายนี้จะทำให้ทางสภา อนุญาตให้พวกตำรวจสามารถลงมือกับเรื่องของโรบินได้

Noctua : ซึ่งการทำเช่นนี้ พวกเราจะมีประกาศแจ้งไปยังพวกเจ้าหน้าที่ทุกคน ในทุกระดับ...ให้สามารถใช้ทุกๆอย่างในการค้นหาและจับกุมทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการเคลื่อนไหวครั้งนี้อีกด้วย

"และเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเราจับตัวผู้ที่มีความผิดจริง ไม่ใช่พวกคนบริสุทธิ์ กฏหมายโรบินจะมีการระบุไว้ว่าพวกของกระจุกกระจิกอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับโรบินจะถือว่าเป็นสิ่งผิดกฏหมาย"

Noctua : ดังนั้นหากพบเห็นพวกที่ใส่หน้ากากโรบิน สัญลักษณ์ตัว R หรือไม่ว่าอะไรก็ตามที่พวกเขาใส่จะถือว่าเป็นสิ่งของผิดกฏหมายและถูกจับกุมทันที

"นี้จะไม่เหมือนกับสถานการณ์ของแบทแมน ชายผู้ทำลายกฏหมายและพวกเราทุกคนก็ใช้งานมัน"

Noctua : พวกเราเป็นผู้ใหญ่ ส่วนพวกนั้นเป็นแค่เด็กน้อย

"พวกเราจะทำในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขา"

Duke : ริโกะ ริโกะ!! ใจเย็นๆหน่อย เดี๋ยวพวกเราก็หาทางสู้กับกฏของโรบินได้เองล่ะนะ ก็แค่รอ โอเคมั้ย? มันไม่เป็นไรหรอก

Riko : ไม่ล่ะดุค มันไม่ใช่ไม่เป็นไรนะ มันไม่ดีเลยสักนิด!!

Riko : ตอนนี้พวกเราเป็นสมาชิกของทีมที่ผิดกฏหมายนะ พ่อแม่ของฉันกำลังสติแตกน่ะสิ เขาเห็นพวกอุปกรณ์โรบินของฉัน และดึงตัวฉันออกไปจากมิดเดิลทาวน์ จากนั้นก็ยัดฉันไปอยู่ที่ก็อตแธมอะคาเดมี่ร่วมกับเด็กและ และ พวกซอมบี้

Duke : หะ นี้เธอพูดว่าซอมบี้งั้นเหรอ?

Duke : แค่วันเดียวในสถาบันการศึกษาชั้นนำของพวกเด็กรวยๆ ทำให้เธอสติแตกเลยเรอะ นั้นล่ะแม่สาวน้อยของฉัน

Riko : มันคือซอมบี้นะ ดุค ซอมบี้จริงๆนะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว

Duke : เอางี้นะ ถ้าเรื่องของโรบินสงบลง พ่อแม่ของเธอก็ต้องสงบลงเช่นกัน ฉันคิดว่าพวกเราต้องหาตัวให้ได้ว่าใครกันแน่ที่อยู่ที่ร้านเหล้าเจวู้ดวันนั้น เจ้าคนนั้นจะอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เราฟังเอง จากนั้นเราค่อยมาหาทางออกกัน

..... : เฮ้ หนุ่มน้อย มาทางนี้หน่อยได้มั้ย? ฉันมีเรื่องอยากจะถามอะไรเธอบางอย่าง

Duke : เฮ้ ริโกะ โทษทีนะ พอดีมีอะไรบางอย่างน่ะ

..... : วางโทรศัพท์ลงซะเจ้าหนู แล้วก็โชว์มือในที่ๆฉันสามารถเห็นได้ด้วย แล้วก็อธิบายเรื่องรองเท้านั้นซะ เดี๋ยวนี้เลย เจ้าหนู!!

Riko : เจ้าหนูงั้นเหรอ? บางทีพวกเราคงจะเริ่มลงมือเดี๋ยวนี้เลยนะ

Duke : รองเท้าของผมเหรอ ได้เลยครับคุณเจ้าหน้าที่ ถ้าคุณอยากจะรู้ล่ะก็ อย่างแรกก็มันอยู่บนเท้าผม ทั้งสองข้างเลยนะ

Duke : แล้วก็มีลายลูกไม้ตรงฝ่าเท้า มีพวกวัสดุที่ทำรองเท้าถูกบรรจุอยู่ระหว่่างนั้นด้วย

Duke : ส่วนใหญ่ผมใช้เดิน ไม่เคยวิ่งเลย ผมไม่ชอบวิ่งเท่าไหร่ คุณรู้รึเปล่า การวิ่งก็หมายความว่าเรากำลังทำผิดอะไรบางอย่างอยู่ยังไงล่ะคุณเจ้าหน้าที่ และผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย ก็แค่นั้นแหละ

Duke : และนั้นคือเรื่องราวรองเท้าของผมนั้นเอง

ตำรวจเข้ามารวบตัวดุค

Riko : ดุค ดุค นายโอเครึเปล่า?

..... : ตลกมากเจ้าหนู หวังว่านายจะสนุกกับการโดนล๊อคนะ 

Duke : อะไรเนี่ย

..... : รองเท้าสีแดงไงเจ้าหนู สีแดงหมายถึงโรบินและในก็อตแธมก็หมายความว่านายโดนจับแล้ว ยินดีด้วยนะ

Riko : ดุค ดุค? ตำรวจพวกนั้น? ดุค?! ให้ตายสิ

Riko : คราวนี้อะไรอีกล่ะ?

"นักเรียนของก็อตแธมอะคาเดมี่"

"ทางกรมตำรวจได้มีการฏิบัติตามกฏหมายโรบิน ซึ่งมีอำนาจในการค้นหาทั่วสถาบันแห่งนี้ เพื่อตรวจสอบว่ามีหลักฐานอะไรที่อาจจะก่อให้เกิดกิจกรรมที่มีความผิดได้"

"พวกเราขอให้ทางสถาบันและเหล่านักเรียนยังคงอยู่ในตัวอาคารขณะที่เราเข้าไปตรวจสอบ"

"หากล้มเหลวในการปฏิบัติงานเราจะไม่รับฟังใดๆทั้งสิ้น ขอบคุณ"

Riko : เยี่ยมเลย ฉันคิดว่าฉันรับมือกับซอมบี้ได้มากกว่านะ

Duke : ผมว่าคุณเข้าใจอะไรผิดแล้วนะ คุณเจ้าหน้าที่ ผมไม่ใช่โรบิน ผมแค่ใส่รองเท้าสีแดงเท่านั้นเอง

..... : หุบปากไปเจ้าหนู

Duke : คิดดูสิ หากผมเป็นโรบิน ผมจะให้เลขบัตรเพื่อให้คุณรู้ว่าผมชื่อวิลเลี่ยม ดูบัวทำไมล่ะ? เปล่าเลย ผมอาจจะให้ชื่อปลอมคุณก็ได้ ดีไม่ดีเลขบัตรก็ปลอมด้วยถูกรึเปล่า?

..... : เจ้าหนู หุบปาก

Duke : ฟังดูนะ มันก็แค่นี้ ผมพิสูจน์ได้ ถ้าผมเป็นโรบินจริง ผมต้องมีมีดซ่อนอยู่หลังเข็มขัด ใช่มั้ยล่ะ? ผมรู้วิธีการใช้มีดในการตัดเชือก แต่ข้อมือของผมก็ยังถูกมัดอยู่ใช่มั้ย? แล้วนั้นมันบอกคุณว่าไงล่ะ?

..... : หุบปาก

Duke : ถ้าผมเป็นโรบินจริงล่ะก็ ผมก็ต้องรู้ว่าทางกรมตำรวจมีอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยเมื่อเกิดเพลิงไหม้ติดอยู่หลังรถของพวกเขา ใต้ที่นั่งผู้โดยสาร และผมรู้ว่าถ้าเตะไปใต้ที่นั่งมันจะเป็นการปลดล๊อคประตูทันที

..... : นายพูดว่าอะไรนะ?

Duke : และผมก็จะไม่บอกคุณหรอก ถ้าผมเป็นโรบินจริงๆ หากพวกเราไปถึงทางด่วนทางทิศตะวันออก ผมก็จะสามารถกระโดดลงแม่น้ำก็อตแธมและหลบหนีไปได้ แต่ผมก็บอกคุณ แค่นั้นแหละ มันพิสูจน์ได้ จบแล้ว

..... : มันพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอกเว้ย พวกเราอยู่บนทางด่วนบ้าๆทางทิศตะวันออกที่แกพูดถึงแล้วไงหะ

Duke : โอ้ เจ๋ง มาถูกทางแล้วคุณเจ้าหน้าที่ ผมว่าคุณชนะแล้วล่ะ แล้วผมจะพูดอะไรได้อีกล่ะ? ยกเว้นแต่ คุณก็รู้นะ...

Duke : ผม

Duke : คือ

Duke : โรบิน!!

ดุคทำตามที่ตัวเองพูดไว้และกระโดดน้ำหลบหนีไปทันที

..... : ก็อตแธมเมืองที่ปลาไม่กัดและผู้คนกัดกันเอง แม่อาจจะพูดถูกก็ได้ บางทีผมน่าจะกลับไปบ้านนอกก่อนที่บางอย่างจะเอาตัวผมไป..

..... : เดี๋ยวนะ เดี๋ยว มันกำลังถูกดึงล่ะ!! ช่าย  เย็นไว้ เย็นไว้ 

..... : ตัวใหญ่แน่คราวนี้ เห็นมั้นแม่? ผมถูก และแม่นั้นล่ะผิด

..... : ก็อตแธมรักผม!! และผมก็รักก็อตแธม!!

แต่คนที่ดึงก็คือดุคนั้นเองและลากคนตกปลาตกน้ำแทน

Duke : อ่ะโทษทีนะ

Duke : ฮัลโหล นี้ดุคนะพวกเราจำเป็นต้องประชุมกัน

Duke : ไม่มีเด็กคนไหนบอกจะใช้ยิมคืนนี้ใช่มั้ย? พวกเราจะไปที่นั้น ใช่ทุกคน ทุกคนเลย

..... : ฉันเกลียดเมืองนี้

"มิสน๊อคตัว ยินดีต้อนรับกลับบ้าน"

..... : กฏหมายโรบินเป็นไปได้ด้วยดี พวกเราประทับใจในกระบวนการทำงานของเธอ

Noctua : เยี่ยมไปเลย ฉันดีใจมากๆ แล้วฉันจะได้หน้ากากเมื่อไหร่?

..... : ครอบครัวของเธอไม่ใช่ครอบครัวก็อตแธม เงินของเธอก็ไม่ใช่เงินของก็อตแธม พ่อของเธอก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร แม่ของเธอก็เป็นพวกผู้อพยพ สิ่งที่เธอถามมามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

Noctua : ถูกของคุณ ฉันไม่เหมือนคุณ ฉันมาถึงจุดนี้ได้จากการทำงาน ไม่มีสิทธิพิเศษใดๆทั้งสิ้น

Noctua : ฉันเศร้าโศกเพื่อเมืองนี้มาตลอดชีวิต ฉันหาหนทางด้วยตัวของฉันเองในการยึดเมืองที่ทำให้ฉันต้องโศกเศร้า ซึ่งฉันก็ได้พบว่าอำนาจที่แท้จริงไม่ได้อยู่ในรัฐบาลหรอก ฉันไม่ใช่คุณแต่ฉันจะเป็นเหมือนคุณ

Noctua : สิ่งที่ฉันถามมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนงั้นเหรอ? สิ่งที่ฉันจะส่งให้ต่างหากล่ะที่มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

Noctua : คุณอยากได้สงคราม?

Noctua : ส่วนฉันอยากได้หน้ากาก

"รอบๆก็อตแธมในตอนนี้ พวกเรากำลังทำงานกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยกับการบังคับใช้กฏหมายโรบิน พวกเรากำลังยึดเอาเมืองของพวกเรากลับคืนมาจากพวกเด็กๆ"

..... : ทุกๆคนเอาแต่ตำหนิพวกตำรวจ และพวกเขาก็ควรทำแบบนั้น แต่รู้อะไรไหมว่าฉันตำหนิใครอยู่?

..... : แบทแมน

..... : ฉันโทษแบทแมน

..... : เด็กในชุดพวกนั้นวิ่งไปในตอนกลางคืนพร้อมๆกับเขาใช่มั้ยล่ะ? โคตรโง่เลย เขาคือแบทแมนนะ แล้วเขาจะต้องการอะไรจากเด็กล่ะ?

..... : บางทีพวกเด็กๆอาจจะต้องการเขาก็ได้นิ

..... : ไม่เอาน่าเพื่อน อย่าโง่ไปหน่อยเลย ถามตรงๆเลยนะว่าเด็กแบบไหนกันแน่ที่ต้องการคนที่ใส่ชุดค้างคาววิ่งไปทั่วตอนกลางคืนเนี่ย?

..... : ฉันไม่รู้หรอกว่าเด็กแบบไหน เขาดูจะพร้อมกระทืบคนตลอดเวลาอยู่แล้วนิ การสนับสนุนแบทแมนอาจจะช่วยให้พวกเขาพบว่าคนไหนกันแน่ที่ควรถูกกระทืบ

..... : เฮ้ เพื่อน ถ้านายเชื่อแบบนั้น ฉันว่านายโง่แล้วล่ะ เฮ้ เฮ้

..... : ฉันไม่ได้ชื่อ เพื่อน

Jason : ฉันชื่อว่าเจสัน!!

เจสัน ทอดด์(เรดฮู้ด) ซัดชายคนนั้นจนสลบ

Jason : เห็นรึยังล่ะ? ถ้าแบทแมนอยู่ที่นี้ เขาต้องอธิบายว่าฉันไม่ควรจะทำแบบนี้ แล้วเขาก็จะบอกว่าเขามีหนทางที่ดีกว่านี้ในการออกแรง

Jason : นายคือโรบิน จงเป็นโรบิน นั้นล่ะคือสิ่งที่เขาจะพูดถ้าเขาอยู่ตรงนี้

Jason : แต่แบทแมนก็ไม่ได้อยู่ตรงนี้ใช่มั้ย? แล้วใครกันแน่ที่โง่กันล่ะ?

หลังจากสั่งสอนเสร็จใครบางคนก็โทรหาเจสัน

..... :  เจสัน พวกเราอาจจะมีปัญหาแล้วก็ได้

Jason : ก็อตแธมกำลังไล่ล่าพวกโรบิน พวกเราคือโรบิน แล้วพวกเราก็อยู่ในก็อตแธม ใช่แล้ว ทิมฉันเชื่อว่าพวกเรามีปัญหานะ

Jason : แต่ที่ฉันไม่เชื่อก็คือทำไมบรูซถึงบอกว่านายฉลาดกันเนี่ย

Tim : เจสัน ฉันรู้แค่ว่ากฏหมายโรบินเป็นปัญหาของหลายๆอย่าง แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น

Tim : แต่ประเด็นอยู่ที่ ในบางครั้งฉันก็เฝ้าจับตามองดูพวกเด็กในโครงการอยู่เช่นกัน

Jason : แล้วอีกอย่างนะทิม นายไม่เคยเป็นโรบิน  นายมาพร้อมกับปีกนั้นและอะไรบางอย่างที่เรียกว่าเร้ดโรบิน

Jason : ฉันคิดว่านายปลอดภัย บินให้สูงไว้ๆล่ะกันเจ้านกน้อย

Tim : จะยังไงก็ช่างเถอะ ฉันพูดได้เพียงว่าพวกเด็กๆจะไปประชุมกันที่โรงยิมอพาโร่

Jason : แล้วทำไมถึงคิดว่านั้นจะเป็นปัญหาล่ะ? พวกเด็กๆควรจะร่วมมือกันและช่วยกันคิดวิธีการตอบโต้กลับในเรื่องนี้ นั้นคือสิ่งที่โรบินที่แท้จริงควรจะทำ ไม่เห็นจะผิดกฏสักหน่อย

Tim : เจสัน นี้นายได้ฟังรึเปล่าเนี่ย?! สิ่งที่พวกโรบินที่แท้จริงทำนั้นล่ะคือปัญหา

Jason : ตัวจริง...นี้นายหมายถึง...เขาอยุ่นั้นแล้วงั้นเหรอ? เจ้าเด็กนั้น พ่อของเขาไม่อยู่ด้วยงั้นสิ และเขาก็ตัดสินใจด้วยตัวเองที่จะมายุ่งเรื่องนี้เนี่ยนะ? ทุกอย่างจะยิ่งแย่ลงไปอีกแบบเร็วมากๆ และจะไปไกลเกินไปน่ะสิ

"ฉันกำลังไป"

Duke : ฉันมีชื่อว่า ดุค โทมัส ฉันคือโรบิน เหมือนๆกับพวกนาย

Duke : พวกเราถูกไล่ล่าด้วยเหตุผลที่ไม่ประสงค์ดี พวกเราทุกคนก็รู้เรื่องนั้นดีอยู่แล้ว แต่พวกเราต้องโฟกัสไปที่วิธีการแก้ไข ไม่ใช่ในเรื่องของปัญหา

Duke : พวกเราต้องสอนให้เมืองนี้ได้รู้ว่าโรบินสามารถทำอะไรได้บ้าง สิ่งดีๆที่โรบินทำได้

Duke : ซึ่งอันดับแรกมันเป็นสิ่งที่ต้องทำสำหรับใครคนใดคนหนึ่งในพวกนาย ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ขอให้ก้าวออกมา

Duke : คนที่อยู่ที่ร้านค้านั้น เขาจะต้องไปเล่าเรื่องราวให้ประชาชนฟัง ให้ก็อตแธมได้รู้

Duke : พวกเราจะออกไปข้างนอกนั้น และโชว์ให้พวกเขารู้ว่าพวกเรามีความรับผิดชอบ 

Duke : พวกเราจะยืนหยัดในสิ่งที่พวกเราทำไปแล้ว สิ่งที่พวกกำลังจะทำ

Duke : พวกเราจะบอกให้พวกเขารู้ว่า พวกเราคือโรบิน

..... : อืม นั้นมันโคตรปัญญาอ่อนเลย นายไม่ใช่โรบินสักหน่อย

Damian : ฉันต่างหากล่ะ คือโรบิน!!

เดเมี่ยนมาแล้ว!!

Damian : นายคือหัวหน้าสินะ?

Duke : ที่นี้ไม่มีหัวหน้าอะไรนั้นหรอก

Damian : ดีแล้ว งั้นฉันนี้แหละ คือหัวหน้า

Damian : จากที่ฉันเป็นหัวหน้าคนใหม่ที่ได้รับการเลือกตั้งจากพวกนาย ฉันต้องการจะพูดกับพวกนายว่า

Damian : กลับบ้่านไป แล้วเลิกแต่งตัวแบบนั้นด้วย พวกนายเหมือนกับคนบ้า และอาจจะถูกฆ่าได้

Damian : มีคำถามอะไรมั้ย? ไม่มีใช่มั้ย ดี งั้นรีบๆออกไปจากที่นี้ก่อนที่ฉันจะเป็นคนเตะพวกนายออกไปเอง

Duke : เฮ้ เพื่อน นาย...นายคือ โรบินตัวจริงใช่มั้ย? คนนั้นจริงๆใช่มั้ย?

Damian : ใช่ แน่นอนเลยล่ะ

Damian : และในกรณีแบบนี้ที่นายต้องการจะจับตัวคนร้าย มันอาจจะทำให้เด็กๆของนายเริ่มโกหก

Damian : เจ้านักโกหกมือสมัครเล่น คนที่ฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจคนนั้นและ อาจจะฆ่าตัวเองเพื่อหนีความผิดอีกด้วย

Duke : เฮ้ พวกเรากำลังแก้ไขสถานการณ์นี้อยู่ พวกเราก็เป็นโรบินเหมือนกัน โอเคนะ?

Damian : นายเหรอ? พวกนายทุกคน ได้เลย ถ้าพวกนายเป็นโรบิน...

Damian : ...ไหนลองป้องกันตัวดูสิ!!

เดเมี่ยนจับดุคทุ่มไปกับพื้น

Duke : เดี๋ยวสิ ฉันไม่อยากจะสู้หรอกนะ

Damian : ก็เหมือนกับฉันนั้นล่ะ ไม่มีโรบินจริงๆคนไหนเขาทำกันหรอก

Damian : แต่โรบินที่แท้จริงจะรู้วิธีการจัดการกับมัน

Damian : นายพอใจรึยังล่ะ? นายไม่ใช่โรบิน นายไม่เคยเป็น

Damian : โรบินจะถูกสั่งสอนโดยแบทแมน หากปราศจากการฝึกฝนแล้วล่ะก็....

Dre : แล้วแบทแมน ได้สอนให้นายหุบปากรึเปล่าล่ะ?

เดรย์โดนเดเมี่ยนถีบกลับไป

Damian : น่าขำชะมัด พวกนายมันมือสมัครเล่น สู้ยังกับพวกมือสมัครเล่น ฉันสามารถล้มพวกนายทุกคนได้สบายๆเลย

Duke : งั้นเหรอ?

Duke : ลองพิสูจน์ดูซิ

Duke : โอเค เพื่อน มีเด็กคนหนึ่งเข้ามาที่นี้และพูดว่าตัวเองคือโรบินตัวจริง แถมรู้วิธีการจัดการกับการต่อสู่อีกด้วย แล้วพวกเราคือใครกันวะ?

..... : พวกเราคือโรบิน!!

..... : มีรายงานว่าเกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ขึ้นที่โรงยิมอพาโร่ ซึ่งมีโรบินกว่าร้อยชีวิตข้างล่างนั้น

..... : ตึกสองหลังนั้นถ้าจะให้พูดก็คือถูกเผาไปแล้ว 

..... : คำสั่งเข้ามาแล้ว ครั้งนี้คือปฏิบัติการใหญ่ พวกเขาต้องการให้จิม กอร์ดอน เข้าร่วมด้วย

..... : พวกเขาต้องการแบทแมน

James : และฉันก็ต้องการจะพูดกับวุฒิสภาหญิงเช่นกัน จูเลีย ต่อสายให้ฉันด้วย

Noctua : นี้คือวุฒิสภาหญิงน๊อคตัว ฉันได้ยินว่าคุณต้องการจะพูดกับฉันเหรอจิม

Batman(James) : พวกเขาเป็นแค่เด็ก และเธอก็ส่งฉันไปลงมือกับเด็กเนี่ยนะ

"อย่างแรกนะ จิม ฉันไม่ได้เป็นคนส่งคุณไปที่ไหนเลย คุณเป็นผู้พิทักษ์กฏหมาย"

"เด็กหนุ่มพวกนั้นฝ่าฝืนกฏหมาย"

"กฏหมายที่คุณเป็นคนเขียนขึ้นเนี่ยนะ กฏหมายที่คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้สนับสนุนมันเลย"

"ด้วยความเคารพนะ ฉันถูกเลือกมาจากประชาชน แต่คุณไม่"

"มันไม่ใช่ธุระอะไรของคุณเลยที่จะมานั่งตั้งคำถามเรื่องของกฏหมาย หน้าที่ของคุณคือการใช้มันต่างหาก"

"แล้วคุณไม่คิดว่าผมจะได้ยินเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลยรึไง ท่านวุฒิสภาหญิง?"

"คุณไม่คิดเลยหรือไงว่าพวกนักการเมืองที่ทุจริต ก็พูดแบบเดียวกับที่คุณพูดให้ผมฟังนั้นล่ะ?"

"โอเค จิม งั้นลองคิดแบบนี้ดูนะ คุณกับฉันไม่เห็นด้วย งั้นไม่เป็นไร"

"คุณไม่คิดเลยเหรอไงว่าฉันจะส่งคนอื่นไปน่ะจิม? หรือ คุณจะคิดเหมือนกับที่ฉันคิด ฉันส่งคุณไป เจมส์ กอร์ดอน"

"คุณคือคนเดียวที่สอนเด็กๆพวกนั้นได้ แสดงให้พวกเขาได้รู้ว่ากฏหมายมันดียังไง"

"ไม่คิดว่ามันเข้าท่าเหรอ?"

"ก็ตรงไปตรงมาดีนิ ท่านวุฒิสภาหญิง มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วว่ามันจะเข้าท่ารึเปล่า"

"ผมมาถึงแล้ว"

Batman(James) : เด็กๆทุกคน ฉันขอสั่งให้ทุกคนหมอบลงไปกับพื้นแล้วเอามือพาดไว้ข้างหลัง

Batman(James) : ภายใต้กฏหมายโรบิน พวกเธอทุกคนถูกจับแล้ว การต่อสู้ต้องยุติ เดี๋ยวนี้

Batman(James) : เดี๋ยวนี้

Batman(James) : ฉันพูดถึงทุกๆคน

Batman(James) : ฉันบอกเดี๋ยวนี้

เดเมี่ยนยังคงยืนประจันหน้ากับแบทแมน(เจมส์)

Damian : แล้วนายเป็นใครล่ะเนี่ย?

Batman(James) : ฉันคือแบทแมน

คำตอบนั้นทำให้เดเมี่ยนอึ้งไปพักใหญ่ 

Damian : นี้นายล้อฉันเล่นใช่มั้ย

แบทแมน(เจมส์)ลงมือก่อนทันที

Damian : อะไรเนี่ย...นี้นายทำอะไร? ฉันกำลังทำงานให้นายอยู่นะ ฉันพยายามจะหยุดเด็กพวกนี้

Batman(James) : นายคือเด็ก นายต้องหยุด

Damian : ฉันไม่ใช่เด็ก!!

Damian : ฉันไม่ได้มาเป็นทีม ฉันคือโรบิน!!

Batman(James) : ขอโทษด้วยล่ะกัน แต่ฉันไม่สนว่านายเป็นใคร นายแต่งชุดแบบนั้น นายต้องถูกจับ นั้น...นั้นคือกฏหมายในตอนนี้

แบทแมน(เจมส์)ฟาดเดเมี่ยนจนกระเด็น

Damian : พอแล้ว

Damian : พอได้แล้ว!!!

เดเมี่ยนกระเด็นไปชนเสาไฟจนพัง

Damian : นี้คือก็อตแธม

Damian : ก็อตแธมคือแบทแมนและโรบิน

Damian : มีกอร์ดอนอยู่บนดาดฟ้า

Damian : สัญลักษณ์ค้างคาวอยู่บนท้องฟ้า!!

Damian : เพนกวินบ้าๆบินไปมาด้วยร่มบ้าๆของเขา!!

Batman(James) : ฉันเหนื่อยกับเรื่องบ้าๆนี้แล้ว นายคือเด็ก นายใส่ชุดอยู่

Damian : มันไม่ใช่แค่การแอบอ้างในการใช้สีเหลืองและสีแดง และหุ่นยนต์งี่เง่าปัญญาอ่อนที่โง่เกินกว่าจะรู้ว่าตัวเองกระโดดเข้ามาในกับดักแล้ว

Batman(James) : อะไรนะ?

Damian : ไม่เข้าใจหรือไง? ยังไม่รู้เรื่องอีก ฉันคือก็อตแธม

Damian : แต่นายไม่ใช่!! 

เดเมี่ยนจับเอาสายไฟช๊อตไปที่แบทแมน(เจมส์)

..... : โอ้ พระเจ้า...

..... : เดี๋ยวนะ โรบินทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ? คิดอีกที ฉันเริ่มไม่อยากจะเป็นโรบินแล้วล่ะ

Damian : เอาล่ะ!! เด็ก!! ตำรวจ!! ใครอีกเข้ามาเลย!!

..... : ฉันคิดว่าพวกควรจะเผ่นได้แล้วนะ

..... : เพิ่งคิดได้เรอะ?!

..... : ดูสิ นี้คือปัญหาในตอนนี้ อยากจะต่อยคน แต่ไม่รู้จะไปต่อยใคร

..... : เยี่ยมไปเลย...

Damian : ....ง่ายต่อการฆ่าและก็เป็นโรบินที่ง่ายต่อการลืม

Red Hood : เฮ้...

Red Robin : ถ้าพูดในทางเทคนิคแล้ว พวกนายทั้งคู่คือโรบินที่ถูกฆ่าเอาง่ายๆนะ ฉันน่าจะเป็นคนหนึ่งที่ไม่ได้ตายแบบโรบิน แต่นายก็น่าจะรู้แล้วมั้ง ฟังจากน้ำเสียงที่เย็นลงอย่างเห็นได้ชัดนั้นน่ะ

Damian : เวลาก็น้อย แถมคนแอบอ้างก็มีเยอะอีก

Damian : หลบไป ฉันจะไปล่าโรบิน

Red Hood : หยุดเลย พวกเรารู้เรื่องนั้นแล้ว นั้นคือเหตุว่าทำไมเราถึงอยู่ที่นี้ เด็กๆพวกนั้นพยายามทำในสิ่งที่ถูกต้องเท่านั้นเอง การตามพวกเขาไปมันไม่ได้แก้ไขอะไรทั้งนั้น พวกเราต้องช่วยเหลือพวกเขาต่างหาก 

Red Robin : หรือไม่ อย่างน้อยก็ทำความเข้าใจในตัวพวกเขา ใช่มั้ย เจย์?

Red Robin : นั้นคือสิ่งที่พวกเราเห็นตรงกันใช่มั้ย? ความเข้าใจ การค้นคว้า การไม่ช่วยเหลือกัน

Damian : ขอพูดอีกครั้งนะ ก่อนที่ฉันจะอัดแก หลบไปซะ ฉันไม่รับคำสั่งจากเจ้าฮู้ดสีแดงและโรบินท้องถิ่นหรอก

Red Hood : ใช่ ฉันรู้มากพอสำหรับเรื่องนั้นนะ และก็ยังรู้อีกด้วยว่านายฟังใคร ฉันกำลังหาทางอยู่ ว่ามันน่าจะเป็นการดีถ้าพวกเราเรียกเขามาอยู่ด้วยกัน

Red Robin : นายไม่ได้คิดเรื่องนั้นสักหน่อย ฉันต่างหากล่ะ นายอยากจะตีหัวเดเมี่ยน แล้วแขวนเขาไว้กับรถช๊อปเปอร์ของนาย แต่ฉันต่างหากที่อยากจะโทรเรียก....

..... : เอเจ้นท์ 37 ที่นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย?

Dick : มาตรอน ผมรู้แล้ว ผมเข้าใจแล้ว

Dick : ผมควรจะแฝงตัวเข้าไปหาตัวแทนขายยาเสพติดคนนี้อย่างเงียบๆ และซ่อนตัวจนกว่าจะถึงตอนกลางคืน จากนั้นก็จัดให้เขาเข้าไปที่ปล่องลิฟต์นั้น แต่ผมถูกเรียกตัวจากก็อตแธม ผมต้องไปแล้ว

Dick : เอางี้ก็แล้วกัน แทนที่จะทำอะไรแบบนั้น ผมจะโยนเขาออกไปนอกหน้าต่างแทนนะ พวกคุณมีอะไรที่จะรับเขาไว้ทันใช่มั้ย?

ดิ๊ก เตะพ่อค้าขายยาจนทะลุกระจกออกไปข้างนอกตึก

Matron : ดิ๊ก เกรย์สัน นายจะไปแบบนี้ไม่ได้นะ!! นายคือสายลับของสไปรัล!! นายคือ เอเจ้นท์ 37!!

Dick : นั้นก็จริงนะ มาตรอน แต่คุณต้องจำไว้อย่างหนึ่ง ในตอนสุดท้ายของวัน จากวันใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้น...

Dick : ....สิ่งสำคัญอย่างแรกและเป็นสิ่งที่มาก่อนเสมอ..

Dick : ...ผมคือโรบิน

Duke : ไงเพื่อน ทราวิส ได้ข่าวว่านายต้องการคุยกับฉันงั้นเหรอ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่ ฉันถูกเรียกตัวจากโรบินคนอื่นๆ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องกฏระเบียบนิดหน่อย ฉันคิดว่าพวกเขาต้องการประชุม แนะนำตัวพวกเราต่อคนอื่นๆ ฉันต้องกระจายคำพูดให้คนอื่นๆได้รู้

Travis : ใช่ ฉันเข้าใจนะ มันก็แค่...

Travis : มันใช้เวลาไม่นานหรอก ฉันสาบานได้เลย

Duke : โอเค ว่าแต่มีอะไรล่ะ?

Travis : ฟังนะ ฉันไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครมาก่อน แต่นายจะพูดอะไรได้ล่ะหลังจากฟังเรื่องแบบนั้นมา และเห็นการกระทำของโรบินที่แท้จริง แล้วเห็นว่านายพยายามช่วยเขา ฉันต้องก้าวต่อไปข้างหน้า ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง

Travis : ฉันก็คือคนที่อยู่ที่ร้านขายเหล้าเจวู้ดวันนั้น ฉันไม่ต้องการให้เรื่องเป็นแบบนี้เลย นายก็รู้ใช่มั้ย? และฉันก็หนีออกมา ฉันไม่ต้องการแบบนั้น แต่ทั้งหมดก็คือฉันรู้สึกกลัว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน นายคิดว่าฉันควรจะทำยังไงดี?

Duke : ...อืม ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะนำตัวเองเข้าไปมีส่วนร่วม นายต้องจบการต่อสู้นี้ นายก็รู้ใช่มั้ย?

Duke : นายต้องยืนขึ้นและบอกพวกเขาว่ามันเป็นยังไง และถ้าหากเขามองเห็น..ถ้าพวกเราสามารถทำให้พวกเขาเห็นได้ว่าจริงๆแล้วมันเป็นยังไง พวกเราเป็นอะไร? ฉันคิดว่าทุกอย่างมันน่าจะดีขึ้น แต่มันก็ต้องขึ้นอยู่กับนายแล้วเพื่อน โอเครึเปล่า? มันอยู่ที่ตัวนายเอง

Duke : นายคือโรบิน และนั้นคือสิ่งที่นายต้องแบกรับมันไว้

Travis : ได้ ได้เลย โอเค... เฮ้เพื่อน

"...นายเคยได้ยินเพลงนี้รึเปล่า ชายผู้ห้อยโหนอยู่บนราวกลางอากาศน่ะ?"

"ฉันเคยเจอกับเขาครั้งหนึ่ง โรบินไง คนแรกเลย เขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้ นำตัวฉันออกไปจากตึกที่กำลังลุกเป็นไฟ"

"หลังจากนั้นฉันก็กลัวมาก และเขาก็อุ้มฉันเอาไว้และร้องเพลงนั้นออกมา"

ขณะที่ทราวิสกำลังร้องเพลงทาลอนก็โผล่มาจากด้านหลังและแทงมีดทะลุหน้าอกอย่างไม่ปรานี

"ฉันยังคงร้องมันอยู่ นายก็รู้ใช่มั้ย"

"ฉันหยุดร้องไม่ได้เลย"

"พวกเราได้รับคำยืนยันมาจากทาลอนแล้ว ว่าประสบความสำเร็จในการลงมือสังหารตัวเร่งปฏิกิริยาของพวกเรา"

..... : สงครามโรบินจะเป็นไปตามกำหนดการที่ได้วางแผนไว้

..... : ถึงแม้ว่าจะมีการสนับสนุกเพิ่มขึ้นมาอีก อย่างที่เราได้ทำนายเอาไว้ คนอื่นๆก็จะเปลี่ยนฝั่งไปหาเขาอย่างรวดเร็ว

..... : ดี ดีมาก

..... : พวกเขาติดต่อกันโดยตรงแล้วเมื่อวานนี้

..... : ดิ๊ก เกรย์สัน มาถึงเมืองแล้วเมื่อเช้านี้

..... : วิเศษ!! วิเศษมาก!!

"ทุกๆอย่างจะเป็นไปด้วยดี"

"เกรย์สันแห่งก็อตแธมอยู่ที่นี้แล้ว"

..... : ในอีกไม่ช้า ไนท์วิงก็จะผงาดขึ้นมาอีกครั้ง

หน้ากากของไนท์วิงวางอยู่บนโต๊ะของพวกสภานกฮูก

โปรดติดตามตอนต่อไป!!