[Spoil]We Are...Robin! 005

We Are...Robin! 005

วันวางจำหน่าย : ตุลาคม 2015

เรื่องโดย : Lee Bermejo

ภาพโดย : Jorge Corona

สำนักพิมพ์ : DC comics

ผู้อยู่เบื้องหลังการก่อจลาจล!!

..... : บอกเขาไปว่า ฉันจะให้นาย50ดอลล่าร์ถ้านายบอกได้ว่าใครอยู่บนธนบัตร...

..... : แต่ฉันต้องเก็บ 50 นั้นไว้ใช่มะเนี่ย?

..... : สถานที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัยสำหรับนายหรอกนะพี่ชาย...

..... : ลงไปที่ใต้ดิน เพราะที่นี้กรงเล็บของความชั่วร้ายสามารถทำร้ายนายได้จากเบื้องบน

..... : เฮ้ บ้าไปแล้ว ทุกๆคนบ้าไปแล้ว

..... : นายต้องชำระร่างกายของนายเอง ให้จิตวิญญาณของนายหลุดพ้นจากโรคภัยต่างๆ

..... : ไปที่พักกับพวกเราเถอะและเดอะมาสเตอร์(นายท่าน)จะเป็นคนนำทางนายไปเอง....

Talon : จากความชั่วร้าย

นายท่านที่พูดถึงก็คือ ทาลอนนั้นเอง

..... : เขาสามารถชำระล้างได้ พวกเขาทั้งหมดสามารถรับใช้...

Talon : พวกเขาไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว

Talon : พวกเราเลือกกองกำลังของเรามาได้แย่มากๆ เอล โทโป ทหารของเราต้องเติบโตยิ่งกว่านี้ และไม่ใช่ไปขุดมาจากท่อน้ำทิ้งแถวไหนอีกด้วย

El Topo : ตะ แต่ นายท่าน ตึกพังลงมานะ พวกเราทำสำเร็จนิ...

El Topo : ไม่ นายท่าน ไม่!! ข้ารับใช้ท่านเป็นอย่างดีมาตลอด ด้วยความซื่อสัตย์จงรักภักดี!!

Talon : ความสำเร็จของแกมีอยู่อย่างเดียว นั้นคือทำให้พวกเราได้เห็นถึงอนาคต

Izzy : ทานอันนั้นเสร็จแล้วรึยังเอ่ย?

..... : ไหนดูสิ เราเจอใครเนี่ย....

Izzy : ฉันนึกว่าพวกเรากำจัดนายออกไปแล้วซะอีก เฮคเตอร์

Hector : ทำไมเธอไม่ไปเอาอาหารมาให้พวกเราล่ะ โฮมมี่หิวจนจะบ้าแล้วนะ

Izzy : ทำไมนายไม่สั่งอะไรสักหน่อยล่ะ ฉันกลัวแค่ว่านายจะมีปัญญาจ่ายรึเปล่าแค่นั้นต่างหาก?

Hector : ช้าๆหน่อยหนู เธอใช้น้ำเสียงแบบนั้นกับฉันเรอะ บางทีพวกเราน่าจะย้ำเตือนความทรงจำอะไรบางอย่างกับเธอหน่อยนะ

Hector : บางทีเธออาจจะลืมไปแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นครั้งสุดท้ายที่เธอพูดแบบนั้น ... และเหตุผลที่ร้านนี้ยังไม่ปิดตัวก็เพราะว่าฉันเนี่ยล่ะ ฉันสามารถจ่ายให้ทุกคนในที่นี้ได้เลยด้วยซ้ำ

Izzy : ไม่ต้องมาจ่ายด้วยเงินสกปรกนั้นเลยนะ แกจะได้รับการชดใช้สำหรับเงินนั้นแน่ๆ

Hector : งั้นก่อนที่เธอจะได้เดินออกไปข้างนอกคืนนี้ เธอได้เห็นดีแน่ๆ

Izzy : ก็ลองดูสิ..

Hector : ช่าย นั้นล่ะที่ฉันคิดอยู่ล่ะ

..... : แล้วเจอกัน อิซซี่ อ้อ แม่เธอโทรมาด้วย บอกว่าอย่าลืมให้อาหารแมวด้วยล่ะ

Izzy : ไอ้เจ้าแมวบ้านั้นรู้ด้วยแหะ ว่าพวกเขาไปเที่ยวที่ซานฮวนหลายสัปดาห์เลย...

Izzy : ปล่อยให้ฉันต้องอยู่นอกประตูบ้านหลายคืนก่อน สาบานได้เลยว่า พ่อกลับมาเมื่อไหร่ต้องจับมาอบรมสักหน่อยแล้ว

Hector : ช่าย เขาสอนให้เธอใช้ชีวิตอยู่ข้างนอก..

Hector : แต่แย่หน่อยที่ไม่เคยสอนไว้เลยว่าโลกมันหมุนไปในทางไหน

เฮคเตอร์ตบไปที่หน้าของอิซซี่อย่างแรง

Hector : บางทีเธอน่าจะฉลาดพอและมาร่วมกับครอบครัวที่แท้จริงดีกว่านะ

Izzy : แกจำไม่ได้เหรอไงว่าพวกเขาเคยบอกอะไรพวกเราตอนเรียนอยู่ที่ซานฮวน? 

Izzy : มือแกสากยังกะไม้

Hector : ดีแล้ว แบบนั้นจะได้ทำให้เธอเจ็บมากขึ้นไปอีกเมื่อฉันตีลงไปแบบ....

อิซซี่พุ่งเข้าไปต่อยกลับทันที

Izzy : ไอ้ตูดเอ้ย.. แกตบฉันแบบนี้ น่าจะตบให้สลบดีกว่านะ!!

Hector : ดูเหมือนพวกเราจะทำผิดพลาดไปนะ ที่ครั้งก่อนพาแกไปที่ รพ. น่าจะซัดแกให้ร่วงเลย

..... : จริงๆฉันก็ชอบที่จะดูการลุยแบบคิลบิล หนึ่งต่อสี่ซัดศัตรูลงไปกองล่ะนะ

Duke : แต่ดูเหมือนพวกเราจะไม่มีเวลามากขนาดนั้น

ดุคกระทืบไปที่ท้องของเฮคเตอร์จนอ้วกออกมา

Izzy : มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่พวกเรายังเป็นเด็กและโจซก็ต่อยนายจนนายอ้วกออกมาก และนายก็ร้องไห้อีกครั้งด้วยใช่มั้ยล่ะ?

เมื่อสู้ไม่ได้พวกเฮคเตอร์ก็หนีไป

Izzy : ช่าย นั้นล่ะคือสิ่งที่ฉันคิดเอาไว้

Duke : ให้ตายเถอะ เธอนี้ก็มีเพื่อนบ้าๆเหมือนกันนะเนี่ย ถึงจะไม่บ้าเท่าพวกเราแต่ก็...

Izzy : เฮคเตอร์ไม่ใช่เพื่อนฉันหรอก ดุค

Izzy : เขาเป็นพี่ชายฉัน

Dre : ว่าไง แด็กซ์ สรุปนายจะบอกให้ฉันฟังรึยังว่าเรามาทำอะไรกันที่นี้?

Dax : ไม่รู้เหมือนกัน ริโกะส่งข้อความมาบอกว่าเธอต้องการจะคุย

Dre : และนั้นไม่ทำให้นายรู้สึกแปลกๆเลยเหรอไง?

Dre : ฉันหมายถึงตั้งแต่ที่ฉันรู้จักเธอมา เธอพูดออกมาแค่ 7 ประโยคเองมั้ง และแต่ละครั้งมันก็แปลกๆยิ่งกว่าครั้งสุดท้ายที่ได้ยิน

Dax : ก็ใช่นะ แต่ใครบางคนต้องทำมันนะ เดรย์

Dre : อะไรนะ?

Dax : พูดคุยไง มันก็เกือบสองสัปดาห์แล้วและก็ยังไม่มีใครเลยที่ต้องการจะเผชิญกับความจริงที่ว่าพวกเราสูญเสียไปและ..

Dre : ทรอยตัดสินใจด้วยตัวของเขาเอง ลงมือแทนในส่วนที่เหลือของพวกเรา...และพยายามจะทำตัวเป็นฮีโร่

Dax : แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความจริงที่เขาตายได้หรอก มันปฏิเสธไม่ได้หรอกที่เราสูญเสียสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป นายได้ยินที่เดอะแบทพูดมั้ยล่ะ?

Dax : ทุกอย่างนั้นและความจริงที่พวกเราไม่เคยได้ยินจากปากของเดอะเนสเลย ว่าจริงๆแล้วพวกเรากำลังทำบ้าอะไรอยู่กันแน่?

Dre : ใช่ ใครบางคนส่งข้อความของเดอะเนสมาและฉันก็อยากที่จะรู้ด้วย

Duke : ฉันคิดว่านั้นเป็นสิ่งแรกที่ฉันเห็นด้วยกับนายนะ

Dre : นี้พวกนายแวะไปจอดรถซื้อของมาเหรอไง?

Izzy : ปัญหาครอบครัวน่ะ

Duke : มีทางเดียวทีจะจัดการมัน ก็แค่ต่อสู้กับคนอื่นๆ

Dax : ว่าไง ริโกะ คิดถึงพวกเราหรือมีอะไรอย่างอื่นรึเปล่า?

Riko : เมื่อตอนฉันเป็นเด็ก พวกเรามักจะขับรถผ่านที่นี้เพื่อออกไปนอกเมือง พ่อบอกฉันว่ามันเคยเป็นโรงงานทำของเล่นมาก่อนและก็มีพวกบ้าบางกลุ่มที่ใช้มันในการผลิตตุ๊กตาที่อันแน่นไปด้วยแก็สพิษ

Riko : ฉันมีตุ๊กตาเก็บไว้เยอะมาก ตอนกลางคืนฉันต้องซ่อนตัวจากตุ๊กตาพวกนั้น เพราะกลัวว่าหนึ่งในตุ๊กตาเหล่านั้นพยายามจะฆ่าฉัน

Dre : ไม่แปลกใจเลยว่าทำเธอถึงดูประสาทนิดๆแหะ...

Riko : ฉันปลุกพ่อและแม่ขึ้นมาหลายครั้งมากๆ เพราะความกลัว และคืนหนึ่งพ่อก็ได้บอกฉันว่าแบทแมนจัดการเจ้าพวกที่วางแผนใช้ตุ๊กตาเป็นอาวุธแล้ว โรงงานถูกเผาและไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป

Riko : พ่อบอกฉันว่าหลังจากนั้น ไม่มีใครเลยที่เชื่อแบทแมน แม้แต่ตำรวจก็ไม่เชื่อ เขาก็แค่ชายคนหนึ่งที่พยายามจะทำให้บ้านเมืองของเขาปลอดภัยขึ้นเท่านั้น 

Riko : ไม่มีใครเลยสักคนที่เห็นในช่วงเวลานั้น แต่พวกเขาก็ได้เห็น ตึกที่ถูกเผาแต่กลับมีผู้คนรอดชีวิตและปีต่อมาแบทแมนก็เป็นฮีโร่

Riko : สิ่งที่พวกเราทำลงไปเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

..... : งั้นก็ลองบอกกับโรโบแบทนั้นสิ

Riko : หลักการของแบทแมนหายไปแล้ว บางทีเขาอาจจะหลงลืมไปว่ามันรู้สึกยังไงเมื่อยืนอยู่บนขอบหน้าผา...

Riko : หลังจากนี้เขาจะได้เห็นพวกเรา อนาคตของเมืองแห่งนี้

Dax : ซากศพในอนาคตล่ะสิไม่ว่า ฉันคิดว่าตอนแรกเขาต้องการกำลังเสริม ฉันเข้าร่วมก็เพราะเขา อยากจะเป็นส่วนหนึ่งของอะไรบางอย่างที่มีเป้าหมาย แต่ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่าใครบางคนกำลังบงการฉันอยู่

Dax : พวกเราถูกหลอกใช้งาน

Duke : ฉันไม่รู้หรอกนะว่าใครเป็นคนส่งข้อความในชื่อเดอะเนสมา แต่นายก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเขาคอยช่วยเหลือพวกเราอยู่

Dre : ช่วยพวกเราเนี่ยนะ!? ส่งพวกเราเข้าไปติดกับดักมากกว่า 

Duke : พวกนาย...

Riko : แล้วนายลืมไปแล้วเหรอไงว่าเขาก็พาเราออกมาเช่นกัน?

Riko : ไม่ใช่พวกเราทุกคนหรอกที่เข้ามาเพราะแบทแมน มันเป็นอะไรที่ใหญ่กว่านั้น มันไม่ได้มีแค่พวกเราพวกเดียวหรอกข้างนอกนี้

Riko : และฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าจะติดต่อกันได้ยังไง แต่ฉันมั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่าพวกเราไม่ใช่เพียงแค่คนกลุ่มเดียวหรอก

Riko : ฉันจะจบในสิ่งที่พวกเราได้เริ่มต้นเอาไว้

Izzy : พวกเราไม่ต้องการพวกนักมายากลมาคอยจูงมือเราหรอก ถ้าพวกเราจะทำ เราจะลงมือด้วยหนทางของพวกเอง

Dax : หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้น พวกเธอคิดว่าเราจะมีชีวิตรอดไปได้นานขนาดไหนกันถ้าไม่มีใครคอยช่วยเหลือ?

Dre : ฉันจะไม่ทำอะไรแน่ ตราบใดที่ยังไม่เจอกับเขา

เมื่ออัลเฟรต(ติดหนวด)กดปุ่ม ประตูโกดังก็เลื่อนขึ้นอย่างช้่าๆ 

Duke : อะไรล่ะนั้น...?

ข้างนอกมีรถบรรทุกซึ่งมีสัญลักษณ์โรบินอยู่

Duke : ผู้วิเศษอยู่ที่นี้แล้ว....

..... : เธอจะไม่พบเวทย์มนต์ที่นี้หรอกนะ คุณโทมัส

The Nest(Alfred) : แต่เธอก็ไม่ได้เชื่อในเรื่องพวกนั้นอยู่แล้วนิ ไม่ใช่เหรอไง?

The Nest(Alfred) : ฉันต้องขอพูดว่้า ไม่มีพวกเธอคนใดคนหนึ่งเลยที่โง่ พวกเธอยึดติดอยู่กับความเป็นจริง และด้วยวิสัยทัศน์แบบนั้นมักจะมาพร้อมกับการตัดสินใจที่ยากมากขึ้นเช่นกัน ทางเลือกที่จะสามารถสร้างโลกที่ดีกว่าที่พวกเธอเคยพบเห็น

The Nest(Alfred) : ตอนนี้พวกเธอก็ได้รับรู้ถึงอันตรายต่างๆที่เกิดขึ้น การตายของเพื่อนจะทำให้ทุกๆคนได้ตัดสินใจทางเลือกของตัวเอง

The Nest(Alfred) : พวกเธอได้ตัดสินใจเลือกจากเหตุผลเพราะว่าลึกๆแล้ว เธอก็รู้ว่ากระบวนการทางความยุติธรรมมันเป็นไปไม่ได้

Dre : ฉันก็ไม่ได้อยากตายโดยเหตุผลของใครก็ไม่รู้หรอก คุณเป็นใครกันแน่?

The Nest(Alfred) : ฉันคาดหวังกับเธอไม่น้อยเลยนะ คุณคริปริอานี โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่พ่อของคุณต้องได้รับความเดือดร้อนจากคนที่เข้าไว้ใจ

The Nest(Alfred) : ฉันมั่นใจได้เลยว่า ฉันไม่เหมือนกับพวกมาโรนีแน่ๆ ความตั้งใจของฉันคือทำให้นายมีชีวิตต่อไป...

Duke : นายเป็นลูกของพวกแก๊งอาชญากร?

The Nest(Alfred) : คุณโทมัส ครั้งสุดท้ายที่เราคุยกัน คุณพูดออกมาอย่างชัดเจนเลยว่า คุณไม่เชื่อใจพวกตำรวจ

Duke : ฉันเชื่อใจน้อยพอๆกับคนที่อยู่ในหน้าจอเช่นกันนั้นแหละ

The Nest(Alfred) : แต่ถึงแบบนั้นผมก็ยังจะยึดถือสิ่งที่เราได้ตกลงกันเอาไว้ไปจนสุดปลายทาง แม้ว่าบางที ความเชื่อใจสามารถที่จะลวงหลอกได้ก็ตาม

The Nest(Alfred) : และจงยอมรับในโชคชะตาที่ได้หยิบยื่นมาให้ พวกอุปกรณ์ต่างๆ ที่พวกเธอจำเป็นจะต้องใช้มันเป็นส่วนหนึ่งของตัวเอง

The Nest(Alfred) : พวกเธอแต่ะละคนมีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องการอยากจะมีส่วมร่วม

The Nest(Alfred) : เพื่อเมืองของพวกเธอ เพื่อตัวของพวกเธอเอง

The Nest(Alfred) : ฉันจะนำทางพวกเธอ ฝึกฝนพวกเธอในการทำบางสิ่งบางอย่างอันน้อยนิด ความกล้าหาญในการรู้จักที่จะอดทน

The Nest(Alfred) : เดอะเนสจะจัดหาทุกอย่างให้พวกเธอ ไม่ว่าอะไรก็ตาม...

The Nest(Alfred) : ..และพวกเธอจะโบยบินไป

Duke : เธอคิดว่าไงล่ะ ริโกะ

Izzy : แด็กซ์!!

Dax : ฉันต้องรู้ให้ได้...

แด็กซ์วิ่งไปเพื่อจะดูหน้าคนขับแต่ก็พบกับความว่างเปล่า ก่อนที่รถบรรทุกจะแล่นออกไปด้วยระบบควบคุมอัตโนมัติ

Dax : เอาที่สบายใจเลย....

Izzy : ทุกครั้งที่ขึ้นรถไฟก็อดคิดถึงเรื่องของทรอยไม่ได้เลย

Duke : ช่าย...ฉันรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร

Riko : ช่วยอะไรไม่ได้เลยแต่ลองคิดดูสิ...จริงๆแล้วฉันก็ไม่รู้จักเขาดีพอหรอก

Duke : ก็แค่แปลกใจที่เขาควรจะคิดได้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อลงไปข้างล่างนั้น?

Dre : ไม่มีใครในพวกเราหรอกที่รู้จักทรอย และก็ไม่มีใครที่รู้จักคนอื่นๆดีเช่นกัน และพวกเราก็รู้น้อยมากเกี่ยวกับชายที่อยู่ในมอนิเตอร์นั้น

Duke : พวกเรารู้แค่ว่าพ่อของนายเคยเป็นลูกน้องของมาโรนี ไม่เคยคิดเลยนะว่าพวกแก๊งค์จะยอมให้มีคนดีๆอยู่ในนั้นด้วย.....

Dre : แกคิดว่าแกรู้จักฉันดีพอเหรอไงหะ!! แกโชคดีนะที่ฉันไม่ซัดแกลงไปกองตอนนี้ ตั้งแต่ที่แกปรากฏตัวออกมา ทุกๆอย่างมันก็แย่ไปหมด!!

Dax : ไม่เอาน่า เดรย์ ควรจะปล่อยเรื่องนี้เอาไว้สักพักนะ..

Dre : หนวกหูเว้ย!! แกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับฉันเลยสักนิด เชิญตามไอ้แก่นั้นไปเถอะ...

Dax : ไม่เอาน่าเพื่อน

Dre : ไม่อยากให้ใครต้องมาแสดงละครลิง เต้นตามที่มันบอก!!

Duke : ถ้าเดรย์เป็นมนุษย์หมาป่าแล้วล่ะก็ เลือดเขาคงขึ้นหน้าตลอดเลยมั้งเนี่ย

Izzy : นายไม่ควรจะพูดเรื่องพ่อของเขานะ

Duke : อืม...ก็ใช่ แต่ไงๆเขาก็เป็นลูกของพวกนั้นอยู่ดี จะแน่ใจได้ไงว่าเขาไม่ได้เป็นไส้ศึก?

Riko : เพราะว่าเขาคอยระวังหลังให้พวกเรา แล้วนายก็เชื่อใจเขาได้พอๆกับที่ฉันบอกนายว่าฉันไม่ได้เป็นหัวขโมยในแก๊งค์ของพวกลาตินคิง (ลาตินคิง คือ แก๊งค์ข้างถนนที่มีชื่อเสียงและใหญ่ที่สุดในปี 1940 ที่ชิคาโก รัฐอิลินอย)

Duke : หลังจากวันนี้ไป ฉันก็ไม่เคยสงสัยจุดยืนของเธอเลยล่ะ

Duke : แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าพี่ของเธอนะบ้า

Izzy : แค่นั้นยังบ้าไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ ปีที่แล้วพวกเขาพาตัวฉันไปขณะที่ฉันกำลังเดินทางไปโรงเรียนเพียงแค่ฉันไม่ยอมเข้าร่วมกับเขา  เขาบอกว่าฉันไม่เคยเคารพครอบครัวเลย

ที่ถนนมีกลุ่มคนปิดหน้ากากและชื้เป้าไปยังพวกดุค

Izzy : พวกเขาทำกระดูกซี่โครงฉันหักสามซี่ กรามแตกและรอยแผลบนหัวที่ต้องเย็บถึงสิบหกเข็มซึ่งเกิดจากขวดที่เขาตีใส่ฉัน หัวใจของฉันรู้สึกเจ็บปวดแบบแย่มากๆ ซึ่งนั้นไม่ได้เป็นเพราะเฮคเตอร์หรอก แต่เพราะแม่ของฉัน 

Izzy : ฉันต้องการที่จะบอกตำรวจ ให้ไอ้พวกบ้านั้นถูกจับซะ แต่แม่ของฉันอ้อนวอนว่าอย่าทำเลย เพราะเธอไม่ต้องการเห็นลูกชายของเธอเข้าคุก

Izzy : เธอปล่อยให้พวกหัวรุนแรงเป็นอิสระ ซึ่งฉันไม่มีวันทำแบบนั้นแน่

Izzy : และจะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามต้อง...

ชายที่ปิดหน้ากากอยู่บนรถระดมยิงใส่พวกดุคอย่างบ้าคลั่ง

ทาลอนที่อยู่บนตึกกระโดดเข้ามาช่วยพวกดุคไว้!!

และฆ่าชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

Talon : ลูกๆแห่งรัตติกาลของข้า....

Talon : บิดาคนใหม่ของเจ้า จะสอนให้พวกเจ้ารู้จักถึงคุณธรรมที่แท้จริง

"ชีวิตของผมอุทิศให้กับการสร้างสิ่งใหม่ๆขึ้นมาจากสิ่งที่ถูกทำลาย"

"ผมค้นพบพวกเศษซากต่างๆและสร้างบางอย่างที่มีความแข็งแรงยิ่งกว่าที่พวกมันเคยเป็นมา อะไรบางอย่างที่ใหม่ออกไป"

"ชีวิตของการให้บริการกับสิ่งก่อสร้างที่เกิดมาจากรากฐานของเหล่าอารยธรรมความเจริญ"

"ครอบครัว"

"ความยุติธรรม"

"ความคิดนั้นไม่ควรที่จะปฏิวัติหรือเปลี่ยนแปลง....แต่กระนั้นแล้วก็ยังคงปลุกระดมการปฏิวัตินั้นต่อไป"

"การปฎิวัติโดยที่ไม่มีการจัดระเบียบจะกลายเป็นเหมือนมะเร็งร้าย ซึ่งเสี่ยงต่อการติดเชื้อในองค์กร"

"คำสั่ง"

"คำสั่งท่ามกลางความโกลาหลวุ่นวาย นั้นคือสถานที่ของผมในสถานการณ์ตอนนี้"

"และอย่างหนึ่งที่ไม่ควรจะลืมนั้นคือเป้าหมาย โลกที่ปลอดภัยสำหรับเด็กๆทุกคน"

"ถ้าความฝันไม่ได้รับการรักษาเอาไว้ทุกๆสิ่งที่คุณหนูบรูซทำก็จะกลายเป็นเรื่องที่เปล่าประโยชน์"

"ซึ่งผมไม่สามารถยอมรับมันได้"

"คืนนี้ผมจะสร้างสิ่งใหม่ขึ้นมา สิ่งที่ร่วงหล่นลงไปจากรังจะต้องได้กลับบ้านอย่างปลอดภัยทุกคน"

โปรดติดตามตอนต่อไป!!