[Spoil]We Are...Robin! 006

We Are...Robin! 006

วันวางจำหน่าย : พฤศจิกายน 2015

เรื่องโดย : Lee Bermejo

ภาพโดย : Jorge Corona

สำนักพิมพ์ : DC comics

ทาลอน VS โรบิน!!

..... : ก็อตแธมนิวส์แอทไนท์ สวัสดีตอนเย็นค่ะ ข่าวของเราในค่ำคืนนี้คงจะหนีไม่พ้นเรื่องของการบูรณะหอบันทึกขึ้นมาใหม่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ตามคำสั่งของนายกเทศมนตรีฮาร์ดี้ เรื่องแย่ต่างๆที่เกิดขึ้นคอยย้ำเตือนว่าเมืองของเรายังคงตกอยู่ภายใต้น้ำมือของพวกอาชญกร...

..... : นั้นเป็นหัวข้อที่เราจะนำมาพูดคุยกันในสัปดาห์นี้ เช่นเดียวกับข่าวลือเรื่องแผนการใหม่ที่กำลังเริ่มต้นขึ้น...และมีเสียงเล่าลือออกมาเช่นกันว่าทางกรมตำรวจนั้นไร้ความสามารถในการหาตัวผู้กระทำความผิด

..... : อีกสักครู่พบกับ คาร์ล โรเซนเบิรค์ ในช่วงพยากรณ์อากาศค่ะ

..... : คาร์ล คืนนี้สภาพเป็นยังไงบ้างคะ?

"ฉันถูกยิง"

"ฉันหมายถึงช่างหัวรอยบุ๋มนั้นเถอะ"

"ฉันถูกยิงนะเว้ย!!"

Izzy : ดุคไม่เป็นไรใช่มั้ย?!

Talon : ความเจ็บปวด นั้นคือสิ่งที่เจ้ารู้สึก แต่ไม่ใช่ความเจ็บปวดทางร่างกาย...

Talon : ...มันเป็นเรื่องของจิตใจ ที่เจ้าปล่อยให้ความไร้เดียงสาหลงเหลืออยู่

Talon : ซึ่งมันช่วยอะไรเจ้าไม่ได้หรอก เจ้าไม่สามารถใช้มันได้ในสงคราม

Talon : เจ้าคือมนุษย์และเพราะเหตุนั้นมันจึงเป็นเหตุผลเชิงตรรกะเพียงแค่อย่างเดียว...

Talon : ...ที่ผู้คนจะต้องตาย

"ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ใช่เวลาที่ดีนัก แต่ฉันคงต้องพูดว่า..."

ริโกะเข้าไปบวกกับทาลอนตรงๆ

"....มันฟุ่มเฟือยขนาดนี้ได้ไงเนี่ย!!"

"มันรู้สึกเจ็บโคตรๆเลย"

Izzy : ระวังดาบมันด้วยนะริโกะ!!

"เสื้อก็ไม่โปร่งไม่มีลมเลยสักนิด แต่ลองคิดดูิสิถ้าเสื้อคลุมมันทำงานได้ไม่ดีเหมือนอย่างที่มันควรจะเป็นแล้วล่ะก็"

Talon : น่าชื่นชมยิ่งนัก แต่เจ้าน่าจะทำได้ดีกว่านี้หากเจ้ามีดาบนะ นักรบน้อย

Talon : หรือจะให้ดีกว่านี้หากเจ้ามีปืน จิตใจเช่นนั้น ทำได้เพียงแค่แสดงให้เห็นถึงหนทางเท่านั้นเอง

"สมองบอกให้ขาของฉันลุกขึ้น แต่ขาของฉันเหมือนกับหูตึงไม่ได้ยินที่มันบอก แต่ปากก็ยังใช้งานได้ดีอยู่ ล่ะมั้ง...."

Duke : เฮ้ ผู้คุมวิญญาณ...ถ้ามีพวกสเปเชียลเอฟเฟคนายจะดูดีกว่านี้นะ

"นั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่นายพูดออกมาได้แล้วเรอะ?!"

"ฉันรู้ ว่ามันไม่ควรจะมาจบวันทำงานในรูปแบบนี้ ใช่มั้ยล่ะ?"

Talon : อืมม เจ้าเกราะเสื้อคลุม ถ้าก้าวมาใกล้อีกเพียงนิดเดียว แต่ไม่ใกล้มากพอล่ะก็... การเอาชีวิตรอดเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น พื้นฐานง่ายๆของสัญชาตญาณ

Talon : สัญชาตญาณในการฆ่าก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ครบถ้วนเช่นกัน

"ฉันคงจะยึดติดกับการอยากจะเป็นพวกศาลเตี้ยมากเกินไป ความหวาดกลัวในพวกอาชญกรมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง"

"ผู้เฝ้าประตูแห่งความยุติธรรม"

"ผู้ปกป้องแห่งท้องถนน"

"ฉันอยากกลับบ้าน"

Talon : โค้ดของพวกแก.... สัญลักษณ์ของพวกค้างคาว มันเป็นสิ่งที่โง่เขลา มันไม่มาช่วยแกหรอก 

Talon : แกสู้เพราะไม่ต้องการที่จะฆ่า แต่ศัตรูของพวกแกไม่ลังเลเลยที่จะพรากเอาชีวิตพวกแกไป สิ้นคิดเกินไปแล้ว

ทาลอนซัดดุคลงไปกองอีกคน

Talon : ข้าน่าจะฆ่าแกซะตอนนี้ ข้าควรจะแกฆ่าแก ความอ่อนแอของพวกแกมันก็หมือนกับโรคระบาด...

Talon : แต่พวกเรามองเห็นอนาคตในตัวพวกแก เมืองจะถูกปกครองโดยผู้ที่แข็งแกร่งที่ซึ่งไม่ต้องฝืนทนต่อเหล่าอาชญากรรม และ การทุจริตก็เป็นได้แค่เพียงประโยคที่ตายไปแล้ว

Talon : จงมาติดตามพวกเรา แล้วเราจะมอบอุปกรณ์ที่จำเป็นในการยึดเมืองคืนมาจากพวกที่เอาไปจากพวกแก

Talon : สีแดงที่พวกแกใส่อยู่เป็นเพียงแค่เสียงเพียงสีหนึ่งเท่านั้น จงเชื่อและเผชิญหน้ากับอนาคตที่ดียิ่งขึ้นกว่าเดิม...

Talon : ...ซึ่งมันถูกปูทางไปด้วยเลือด

Izzy : งั้นก็เริ่มจากแกแล้วกัน

อิซซี่ถือปืนกลจ่อไปที่ทาลอน

Duke : อิซซี่ นี้เธอกำลังจะทำอะไร!! วางปืนลงเดี๋ยวนี้นะ

Talon : ใช่แล้ว มันต้องแบบนี้ เจ้าต้องเข้าใจในธรรมชาติของมัน

Izzy : ต้อง...ต้อง ฝังเจ้าสิ่งนี้ซะ มันพยายามจะขายเรา อนาคตของเรา...

Duke : ไม่เอาน่า ทิ้งปืนซะ!!

Talon : เหนี่ยวไกเลยสิ นักฆ่าที่แสนสวยของข้า นี้จะเป็นก้าวแรกสู่โลกใบใหม่

Izzy : ฉันทำแน่.... ถ้าเข้ามาใกล้ฉันอีกนิด...

เฮลิคอปเตอร์จากศูนย์ข่าวก๊อตแธมฉากแสงไฟไปยังพวกดุค

Duke : ให้ตายเถอะ....พวกเราดังแล้ว

..... : พวกเราได้รับรายงานเกี่ยวกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ถนน 97 แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นการเผชิญหน้ากับความรุนแรงระหว่างหน้ากากปริศนาผู้ลึกลับกับกลุ่มโรบิน

..... : การเคลื่อนไหวครั้งใหม่ของวัยรุ่นผู้ใช้สีสัญลักษณ์ของโรบินและทำตัวเป็นศาลเตี้ยแห่งความยุติธรรมด้วยการตัดสินใจของพวกเขาเอง ซึ่งเมื่อเร็วๆนี้พวกเขาก็ถูกปฏิเสธจากแบทแมน...

..... : แต่ว่านั้นกลับไม่สามารถยับยั้งกลุ่มหนุ่มสาวเหล่านั้นได้ ซึ่งเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาเร็วๆนี้ได้การจัดการพวกสาเหตุต่างๆมากมายพอๆกันกับปัญหาที่พวกเขาแก้ไข

..... : โอ้พระเจ้า เดรย์!!!

..... : แม่คิดว่าคืนนี้ลูกออกไปข้างนอกซะอีก?!

Dre : ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังนะแม่ ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน?

..... : อืมมมมม ลูกจำคุณเดลลูก้าได้รึเปล่า? เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนเก่าของพ่อไง ว่าแต่นี้ใครเหรอ?

Dax : ผมชื่อแด็กซ์ครับแม่ ยินดีที่ได้รู้จัก..

Dre : ใช่...พ่อไม่เคยพูดถึงเขาเลย และอีกอย่างพ่อไม่เคยพูดถึงเพื่อนเก่าคนไหนของพ่อเลยด้วยซ้ำ

Delucca : ไม่มีโอกาสได้เจอเธอที่งานศพเลย น่าละอายใจเหมือนกันนะ

Dre : ใช่ มันน่าละอายใจ

Dre : นายก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น..ธุรกิจที่น่าอัปยศนั้น

..... : ฮ่าฮ่า เอางี้ มันตลกดีนะ สถานการณ์แบบนี้น่ะ ใช่มั้ย? ดอม คุณกับฉันน่าจะออกไปดื่มข้างนอกนะ?

Delucca : แน่นอนดอลล์ ไม่อยากให้ลูกชายของคุณต้องรู้สึกอึดอัดหรอก สถานการณ์แบบนี้อาจทำให้เกิดความยุ่งยากได้

Dre : ใช่...ไม่อยากจะทำให้แกต้องวิ่งออกไป...คืนนี้

Dax : อา เดรย์ นายต้องเห็นสิ่งนี้นะ 

แด็กซ์ชี้ไปที่หน้าจอทีวีซึ่งอิซซี่กำลังถือปืนจ่อทาลอน

..... : ทั้งหน้ากากปริศนาแล้วก็วัยรุ่นหญิงปรากฏตัวพร้อมกับอาวุธและดูอันตราย ตำรวจคงจะมาถึงในอีกเร็วๆนี้..

Dax : ถัดไป4บล๊อคจากที่นี้

Dre : เรื่องนี้ยังไม่จบหรอก...

Talon : เจ้าขาดความเชื่อมั่น บางทีมันอาจจะเป็นผลมาจากความหวาดกลัว

Talon : ศัตรูจะได้กลิ่นความกลัวและทำให้พวกนั้นเข้มแข็งมากยิ่งขึ้น

Riko : โรบินไม่ฆ่าคน อิซซี่ เธอก็รู้

Riko : จำไว้ว่าเราเป็นใคร

Talon : เจ้าเด็กผู้โง่เง่า ตัวอย่างที่ผิดๆของเจ้าจะทำให้เจ้าทำสิ่งใดไม่สำเร็จเลย

Riko : ฉันไม่ได้พยายามที่จะเป็นอย่างแบทแมน

Riko : แต่เป็นอะไรที่ดียิ่งกว่านั้น

ตำรวจได้มาถึงพอดี

..... : วางอาวุธลงและหมอบลงไปกับพื้น เดี๋ยวนี้!!

..... : หากก้าวต่อมาอีกก้าวเดียวพวกเราจะยิงทันที ลดอาวุธลง!!

Duke : อิซซี่ วางปืนลง!!

..... : ตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุแล้ว และเราหวังว่าจะสามารถคลี่คลายสถานการณ์นี้ไปได้

..... : ผู้ต้องสงสัยทุกคนดูเหมือนจะมีอาวุธและเป็นอันตราย...

Talon : อาวุธของข้าเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย พวกมันไม่สามารถปล่อยได้

Talon : ยิงเข้ามาเลย แต่รู้เอาไว้ว่าพวกแกจะไม่มีโอกาสได้รอดชีวิตกลับไป

..... : ฉันไม่ได้กำลังเล่นอยู่นะ

..... : จะนับถึงแค่สามเท่านั้น..

..... : หนึ่ง!!

..... : สอง!!

Talon : แสดงให้โลกได้รู้....

Talon : ....ว่าพวกแกล้มเหลวยังไง!!

..... : สาม!!

ตำรวจกระหน่ำยิงแต่ก็ไม่ได้ผลกับทาลอนเลยแม้แต่น่้อย

..... : ตอนนี้ไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้แล้วค่ะ ภาพที่เราได้รับเริ่มรุนแรงมากยิ่งขึ้น กรุณาใช้วิจารณญาณในการรับชมด้วยค่ะ

ด้วยความตกใจอิซซี่จึงเผลอลั่นกระสุนออกไปใส่ทาลอน จนอาวุธของทาลอนหลุดมือ เป็นจังหวะเดียวกับที่พวกเดรย์มาถึง

Dre : ไอ้เจ้านั้นมันเป็นใครแล้วอิซซี่โดนเฆี่ยนรึเปล่าเนี่ย!!

Duke : ไม่ใช่เวลามาเล่น20คำถามนะเว้ยเดรย์

Riko : พวกเราต้องไปช่วยพวกเจ้าหน้าที่นะ

Dre : นี้เธอล้อฉันเล่นใช่มั้ยเนี่ย?! พวกนายทุกคนตกเป็นข่าวแล้วนะ พวกเราต้องหนีเดี๋ยวนี้!!

"เกลียดที่ต้องยอมรับชะมัด แต่เดรย์พูดถูก"

..... : เจ้าหน้าที่ต้องการความช่วยเหลือที่หัวมุมถนน 97 ต้องการกำลังเสริมเดี๋ยวนี้!! มีผู้ต้องสงสัยสี่คน...

"ควรจะวิ่งให้เร็วและไกลจากที่นี้เท่าที่พวกเราจะไปได้"

"แต่พวกเราไม่"

Dax : ลุยแม่ม

แด็กซ์ขับมอเตอร์ไซต์ชนใส่ทาลอนเพื่อช่วยพวกตำรวจ

Dre : แด็กซ์นายบ้าไปแล้วเหรอไง...

"พวกเราไม่คิดเลยด้วยซ้ำ"

Dre : เพื่อนจับมันไว้

"ไม่แม้แต่เช๊คโทรศัพท์ของเราว่ามีข้อความจากเดอะเนสรึเปล่า"

"พวกเราติดอยู่ด้วยกัน"

"พวกเราต้องลุยและทำในสิ่งที่พวกเราควรจะทำ"

ดุคเตะจนตาของทาลอน(แว่น)หลุดออกมาข้างหนึ่ง

"และในอีกไม่นาที มันก็จะเต็มไปด้วยความรุ่งโรจน์"

"มันก็เหมือนกับชิ้นส่วนของตัวต่อ ที่เริ่มร่วงหล่นมายังสถานที่แห่งนี้"

Talon : ใช่แล้ววววว!! สองคนสุดท้ายที่มาถึงมีความศักยะภาพที่ดี ไม่มีความลังเลหรือขาดความเชื่อมั่นใดๆทั้งสิ้น

Dre : ถึงแกจะมีเกราะ แต่ก็เลือดออกได้เหมือนกันนิ

Talon : เจ้าเหมือนกับเทวดาแห่งการล้างแค้น หนุ่มน้อย เจ้าสู้ด้วยความโกรธแค้น นั้นจะทำให้เจ้าอยู่เหนือผู้อื่น

Izzy : แกพูดมากเกินไปแล้ว

"สำหรับช่วงเวลาอันแสนสั้น พวกเราได้รู้แล้วว่ามันเป็นยังไง พวกเรากระโจนไปด้วยกัน "

"พวกเราเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน"

"พวกเราคือโรบิน"

"...ก็แค่แป๊บเดียวนะ"

สุดท้ายทาลอนก็ตบพวกดุคลงไปกองทั้งหมด

Talon : ข้าเห็นแล้วว่าขอเสนอของข้าได้ร่วงหล่นหายไปในหูอันดับสนิทของพวกเจ้า

Talon : ถ้าความตายคือสิ่งที่พวกเจ้าเลือกล่ะก็....

กระสุนปืนกลถูกยิงเข้าใส่ทาลอน 

เดอะเนสมาถึงแล้ว!!

The Nest(Alfred) : กำลังรอคำเชิญชวนอย่างเป็นทางการกันอยู่รึเปล่า?

Izzy : ลืมเจ้าสิ่งของพวกนั้นไปเถอะริโกะ!! ไปได้แล้ว!!

Riko : แต่มันเป็นของโรบิน....

Dre : พวกเรามีเขาแล้ว...พวกเรา...

Talon : จะมีที่ไหนเหมาะสมไปกว่านี้อีก เทวดาแห่งการล้างเเค้นของข้า?

Talon : งั้นไว้เวลาอื่นก็ได้ จากนั้น.....

..... : เรากำลังติดตามรถปริศนาที่มุ่งลงไปทางใต้ของถนนน 97 และเป็นอีกครั้งที่มันปรากฏตัวมาเช่นเดียวกับพวกโรบินที่กำลังหลบหนีออกจากที่เกิดเหตุ...

..... : ...ภายหลังจากที่เจ้าหน้าที่จากกรมตำรวจได้รับบาดเจ็บสี่นาย

..... : ซึ่งยังคงไม่มีคำพูดใดๆที่จะยืนยันตัวกลุ่มวัยรุ่นพวกนี้ รวมไปถึงชายในร่างผ้าคลุมที่ต้องรับผิดชอบต่อการโจมตีพวกตำรวจอีกด้วย

..... : เดี๋ยวนะคะ...อะไรกันเนี่ย ดูเหมือนรถคันดังกล่าวจะหลบหนีจากพวกเราไปด้วยวิธีการบางอย่างแล้วค่ะ...

..... : ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ ตอนนี้มีรถตำรวจสี่คันแล้วค่ะ แต่โชคไม่ดีเลยที่พวกเขามาช้าเกินไป

..... : โฟล์ก ฉันอยากจะถามคุณว่า คุณรู้มั้ยว่าลูกๆของพวกคุณอยู่ที่ไหนคืนนี้?

The Nest(Alfred) : กระจายกันออกไป

The Nest(Alfred) : ใช้ปล่องบันไดมันจะนำพวกเธอออกไปทางซอย และถัดไปหนึ่งบล๊อกทางทิศตะวันออกจะมีรถไฟใต้ดินอยู่ แยกกันไปตามแต่ละรถไฟ

Dre : แค่นั้นเหรอ?! นายต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ!! พวกตำรวจจะยิงพวกเราน่ะสิ!!

The Nest(Alfred) : ถูกต้องแล้ว คุณคริปริอานี มันคือความสัมพันธ์ของพวกศาลเตี้ยในเมืองแห่งนี้ที่จะต้องยอมรับมัน

The Nest(Alfred) : ตอนนี้มันคือจุดที่สำคัญที่สุดที่พวกเธอรอคอยมาตลอดและคอยรับคำสั่งสอนจากเดอะเนส

The Nest(Alfred) : พวกนายได้รับความสนใจจากก็อตแธม ตั้งแต่พวกในท่อน้ำทิ้งยันพวกอยู่จุดสูงสุดบนชั้นด่านฟ้า ไม่แม้แต่ผู้ที่มีอำนาจซึ่งอยู่เบื้องหลังก็จับตามองพวกเธออยู่

The Nest(Alfred) : มันถึงเวลาที่ต้องพิสูจน์แล้วว่าฮีโร่ไม่จำเป็นที่จะต้องหลบซ่อนอย่างหวาดกลัวข้างล่าง  พวกเขาควรที่จะทะยานมาอยู่เบื้องบน

The Nest(Alfred) : อ้อ แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง...

เดอะเนสกดปุ่มระเบิดรถเพื่อทำลายหลักฐาน

The Nest(Alfred) : ใส่หน้ากากซะ

โปรดติดตามตอนต่อไป!!