[Spoil] Robin War Part06 (Robin War 02) - END

[Spoil] Robin War Part 06 (Robin War02) - END

วันวางจำหน่าย : มกราคม 2016

เรื่องโดย : Tom King

ภาพโดย : Khary Rangolph

สำนักพิมพ์ : DC comics
ผู้แปล GL Spoil Comic

จุดสิ้นสุดของสงคราม?

..... : ฉันไม่ใช่โรบิน

..... : พวกเราคือโรบิน!!

..... : ภายใต้กฏหมายโรบิน พวกแกถูกจับแล้วสำหรับการมีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวของโรบิน นายมีสิทธิ์ที่จะ...

Damian : ลุกขึ้นมาหรือไม่ก็กองลงไปอยู่อย่างนั้น ทางเลือกเป็นของนาย

Damian : และจำไว้ ตราบใดที่นายยังกองอยู่แบบนี้ นายไม่ใช่โรบิน!!

..... : เทย์เลอร์!! พ่อของลูกถูกเรียกตัวไปนะ!!

..... : มันมีสถานการณ์ฉุกเฉินเกินขึ้นรอบๆเมืองเลย และมันก็ลามไปถึงสถานีทั้งหมดของเขาด้วย

เทย์เลอร์นึกถึงในตอนที่หลบหนีออกมาจากเดอะเคจ

..... : นั้นหมายถึงลูกมีเวลาในการทบทวนบนเรียนที่ผ่านมาเพิ่มเติมอีกประมาณ 2-3 ชม.ไงล่ะ

..... : แม่รู้นะว่าลูกไม่ได้อยู่บ้านออสติน!! ลูกคิดว่าแม่ไม่ได้ติดต่อกับแม่ของออสตินเหรอไง? คิดว่าแม่โง่ขนาดนั้นเชียวเหรอ เทย์เลอร์? แม่เป็นภรรยาของตำรวจนะ และก็ไม่หลงกลอะไรง่ายๆแบบนั้นหรอก

Red Robin : ฉันหวังว่าพวกเธอจะรู้ว่าเรื่องนี้มันใหญ่กว่าที่พวกเธอได้เตรียมตัวมา

Red Hood : เขาพยายามจะบอกว่าพวกนกฮูกกำลังไล่ล่าโรบิน การเล่นสนุกจบลงแล้ว กลับบ้านไปซะพวกเธอจะได้ไม่ตาย

..... : เทย์เลอร์!! เทย์เลอร์!! นี้ลูกฟังอยู่รึเปล่าเนี่ย!! แม่บอกว่ายังไง!!

Taylor : ฉันไม่ใช่โรบิน

Taylor : ฉันไม่ใช่โรบิน

Taylor : ฉันไม่ใช่โรบิน

Damian : มันจบแล้ว ฉันแก้ไขมันแล้ว กลับบ้านไปซะ

Red Robin : โรบิน? นาย อะไรเนี่ย? นกฮูก หรือ ทาลอน หรืออะไรเนี่ย...

Red Hood : นี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?

Duke  : นั้นดิ

Damian : นายคิดไม่ถึงหรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น และกำลังเผชิญหน้าอยู่กับอะไร

Damian : และฉันทำอะไรลงไปบ้างเพื่อช่วยพวกนาย

Duke  : ฉันคิดว่าฉันเข้าใจนะ

Duke  : พวกเขาขังพวกเราไว้เพื่ออะไรก็ไม่รู้ พยายามฆ่าพวกเรา ทุกอย่างก็เพื่อมองหาคนๆหนึ่งเพื่อไปเข้าร่วมกับพวกเขา

Duke  : และหนึ่งในพวกเราก็ทำมันลงไป

Damian : ฉันไม่ใช่พวกแก นายก็ไม่ใช่พวกฉันด้วย ฉันคือผู้สืบทอดแห่งความมืด ส่วนนายเป็นแค่เด็ก กลับบ้านไปเล่นของเล่นซะไป

Duke  : นายไม่ใช่หนึ่งในพวกเราแล้วงั้นเหรอ? เป็นผู้ร้ายแล้วสินะตอนนี้? และอยากให้พวกเรากลับบ้านแล้วปล่อยให้ผู้ร้ายชนะงั้นสินะ?

Duke  : ฉันไม่เชื่อนายหรอก

Damian : กลับบ้านไปซะ หรือไม่งั้นฉันจะทำให้แกกลับบ้านเอง

Duke  : ก็ลองดูสิ

Damian : กลับบ้านไปซะ!!

เดเมี่ยนซัดดุคไปหนึ่งหมัด

Damian : สงครามจบลงแล้ว ฉันแก้ไขมันเรียบร้อยแล้ว มันจบแล้ว!!

Red Hood : เพื่อน นายยืนอยู่ข้างๆพวกสัตว์ประหลาดนั้น ตะโกนมายังพวกเราเหนือร่างของโรบินที่หมดสติ และนายยังสวมชุดแบบเดียวกับพวกนกฮูกอีก

Red Hood : ฉันคิดว่ามันยังไม่จบหรอกนะ

Red Hood : ฉันคิดว่ามันเพิ่งเริ่มต้นต่างหาก

เขาวงกตสภานกฮูก

Dick : ไม่จริง

Dick : ได้ไงกัน?

Lincoln : จะมีวิธีการอะไรนอกจากนี้อีกล่ะ ดิ๊ก เกรย์สัน?

Lincoln : ข้อเสนอถูกสร้างขึ้นมา

Lincoln : ข้อเสนอนั้นได้รับการยอมรับ

"หลังจากการแหกกรงขังออกมาจากเดอะเคจ ในขณะที่โรบินคนอื่นๆพากันไปปกป้องเมือง โรบินคนนี้ก็ได้มาหาพวกเรา"

"ฉันเชื่อว่าเขาตั้งใจจะมาฆ่าพวกเรา หรือ ไม่ก็มากุดหัวพวกเรา"

"เขาอายุยังน้อย และความตั้งใจของเขาทำให้เราติดตามตัวได้ยาก"

"จากการที่เราไม่ระมัดระวังตัว เขาก็พบพวกเรา และสู้กับทุกๆคน"

"และในขณะที่เขากำลังต่อสู้ พวกเราก็อธิบายให้เห็นถึงความต่างกันระหว่างทาลอนชั้นสูงกับทาลอนธรรมดาที่เขาเคยพบซะส่วนใหญ่"

"ฉันบอกเขาว่า พวกระดับสูงเหล่านี้ไม่ใช่นักฆ่าธรรมดาที่เกิดมาเพื่อฆ่าแค่คนหรือสองคนด้วยความตั้งใจเท่านั้น"

"พวกเขาคือคนบ้าคลั่งที่เกิดและขยายพันธุ์มาเพื่อฆ่าสังหารผู้คนหลายพัน โดยปราศจากความนึกคิดและปราศจากจุดมุ่งหมาย"

"พวกมันถูกสร้างมาเมื่อหลายศตวรรษก่อนและถูกฝังอยู่ภายใต้พื้นดิน"

"ความตั้งใจของมันจะมีขึ้นก็ต่อเมื่อความมั่นคงของพวกเราได้ล้มเหลวลง"

"ถ้าสภานกฮูกสูญเสียการควบคุมในเมืองก็อตแธม มันจะเป็นการปลุกการทำงานของพวกทาลอนระดับสูง"

"และพวกทาลอนระดับสูงเหล่านั้นก็จะทำลายในสิ่งที่พวกมันสูญเสียไป"

"พวกเราอธิบายอีกว่า การที่พวกเราล้มเหลวในการจัดเตรียมเกรย์สัน มันก็เหมือนกับเป็นความล้มเหลวในการดูแลก็อตแธมเช่นกัน"

"ดังนั้นพวกเราก็จะเตรียมการปล่อยทาลอนออกมา"

"ทุกๆคน ทุกๆอย่างจะต้องมอดไหม้"

"รวมไปถึง แน่นอนเลย คนที่น่าสงสารที่ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้อย่าง บรูซ เวย์น"

"ข้อเสนอจึงถูกสร้างขึ้นมา"

"ข้อเสนอที่ต้องยอมรับมัน"

"เทย์เลอร์ มีบางอย่างเกิดขึ้นที่โรงเรียน"

"บริตก็อยู่ที่นั้นด้วย เธอบอกว่ามีพวกโรบินแล้วก็พวกสัตว์ประหลาดหรืออะไรบางอย่าง"

Taylor : หนวกหูน่ะ

"บริตบอกได้ยินเสียงไซเรนไปทั่วบริเวณเลย"

"ดูเหมือนพวกโรบินกำลังสู้กับสัตว์ประหลาดอยู่"

"โรงเรียนทั้งหมดถูกตัดขาด"

"เอาอุปกรณ์สื่อสารของตำรวจออกมาเร็วเข้า"

Taylor : หนวกหู เดี๋ยวพวกตำรวจก็จัดการได้น่ะ

"เจ้าพวกบ้าพวกนั้นกำลังตีกัน บริตเห็นมันจากหน้าต่าง"

"เจ้าสิ่งนั้นมันคืออะไรกันน่ะ?"

"เราควรจะทำอะไรบางอย่างดีมั้ย? พวกเราควรจะทำอะไรสักอย่าง"

"พวกเราทำอะไรไม่ได้หรอก พวกเขาบอกให้เรากลับบ้านซะ"

"ตำรวจกำลังจะมาถึงในอีกเร็วๆนี้"

"บริตพูดว่าเธอได้ยินเสียงพวกตำรวจ "

"เพื่อน เจ้าสิ่งนั้นกำลังจะฆ่าคนนะ"

"ถ้าตำรวจมาถึง พวกเขาก็จะจับทุกคนอยู่ดี"

"ตำรวจจับไม่ได้ทุกคนหรอก พวกเรายังหนีออกมาได้เลย"

"พวกเราออกไปไม่ได้นะ พวกเขาบอกไม่ให้เราออกไป"

"พวกเราควรจะออกไปใช่มั้ย?"

"เสียงไซเรนกำลังดังขึ้นเรื่อยๆแล้ว พวกมันอยู่ที่นี้"

"โรบินต้องจัดการมันได้"

"เพื่อน ลองคิดดูสิ ถ้าโรบินจัดการมันไม่ได้ล่ะ"

"โรบินทำได้ทุกอย่างนั้นล่ะ นายก็รู้นิ จริงมั้ย?"

"พวกเราคือโรบิน"

Damian : งี่เง่า!!

Red Hood : รู้อะไรมั้ยเจ้าหนู นายมักจะทำให้ฉันนึกถึงพ่อของนายเสมอ

Red Hood : ก็เหมือนกับเขา นายไม่ได้แข็งแรงอย่างที่นายคิดหรอก

Damian : ตลกดีนะ นายก็ทำให้ฉันนึกถึงพ่อของนายเหมือนกัน

Damian : ก็เหมือนกับเขา นายมันไม่มีอะไรเลย นายมันไม่สำคัญ

เดเมี่ยนซัดเร้ดฮู้ดลงไปกองอีกคน

Red Robin : เดมี่ยน...

Damian : หุบปากไปเลย เดรค

Red Robin : ฉันจะไม่สู้กับนายหรอก ฉันอยากจะทำความเข้าใจหน่อย นี้มันไม่ถูกต้องนะ นายคือโรบิน

Damian : แน่นอนอยู่แล้วเดรค นั้นคือนายล่ะ อยากจะรู้เรื่องราวให้มากกว่านี้ แต่ไม่เคยเข้าใจเลยว่า นายรู้ทุกอย่างที่นายจำเป็นต้องรู้ไปแล้ว

Red Robin : และ ฉันรู้อะไรไปล่ะ?

Damian : ฉันคิดว่ามันค่อนข้างชัดเจนอยู่แล้วนะ หลังจากเรื่องทั้งหมดนี้...

Damian : ฉันไม่ใช่โรบิน!!

Damian : ปล่อยพวกมันลง!! ไอ้พวกโง่!! ปล่อยพวกมัน!! ให้พวกมันได้เรียนรู้

Damian : พวกแกก็เห็นแล้วว่าพวกดั้งเดิมมันเป็นยังไง แล้วพวกแกคิดจริงๆหรือว่าแค่ของเลียนแบบจะทำได้ดีกว่านี้?

Damian : กลับบ้านไปซะ

Izzy : นายบอกเราเองตอนฝึกว่าทางเลือกเป็นของเรา ลุกขึ้นมาหรือไม่ก็กองลงไปกับพื้น ฉันว่านายน่าจะเรียนรู้จากเรื่องนั้นนะ ว่าฉันไม่คิดจะลงไปกองอะไรแบบนั้นหรอก

Damian : พอได้แล้ว

Damian : พอกันที!!

Damian : แค่นี้ ฉันจะพูดในสิ่งที่จำเป็นต้องพูด พวกเราจะกลับไปยังสภา มันจบแล้ว

Duke : ไม่

Duke : ฉันยังไม่จบ ดังนั้นเรื่องนี้ก็ยังไม่จบ

Duke : เอาอีกครั้ง

Lincoln : ฉันมีของขวัญสำหรับนาย

Lincoln : หรือบางที ฉันควรจะพูดว่า ฉันมีบางสิ่งที่ต้องการจะมอบมันกลับคืนไปให้นายมากกว่า

Dick : ปล่อยเขาไปซะ

Dick : ถ้าให้ฉันต้องพูดอีกครั้งล่ะก็ ซึ่งมันจะเกิดขึ้นแน่ๆ ในขณะที่ฉันเฝ้ามองสถานที่แห่งนี้ลุกเป็นไฟ

Lincoln : รู้อะไรมั้ย ฉันเคยจับตาดูนายมาเป็นเวลาหลายปีเลยล่ะ เกรย์สัน และฉันก็ต้องการที่จะถามมาตลอด นายไม่เคยแปลกใจเลยเหรอว่ามันหมายถึงอะไร? ชื่อที่นายเป็นคนเลือกน่ะ

Lincoln : ไนท์วิง

Dick : ฉันคิดว่าเราน่าจะคุยกันในกองเพลิงมากกว่านะ

Lincoln : ฉันรู้ว่านายได้มันมาจากซุปเปอร์แมน พระเจ้า ไนท์วิงและวิหคเพลิง ความโกลาหลและคำสั่ง

Lincoln : แต่ทำไมนายถึงวาดรูปแบบสัญลักษณ์เฉพาะแบบนั้นกันล่ะ? คำเฉพาะแบบนั้น? "ไนท์วิง"

Lincoln : ปีกที่โบยบินไปยามค่ำคืน

Lincoln : อืม แล้วสัตว์ประเภทไหนกันล่ะที่บินยามค่ำคืน? ไม่ใช่นกโรบินอย่างแน่นอน นั้นเป็นการปฏิเสธสัญลักษณ์แม่แบบของนาย

Lincoln : ค้างคาวอาจจะใช่ แต่นายไม่เคยต้องการเป็นแบบค้างคาว

Lincoln : นายมักจะไม่เต็มใจอยู่เสมอเวลาใส่ชุดของเขา

Lincoln : แล้วยังมีอะไรอีกที่บินตอนกลางคืน?

Lincoln : นายสามารถคิดอะไรอย่างอื่นได้อีกมั้ย?

"พวกตำรวจมาถึงแล้ว"

"ฉันรู้มาจากเครื่องมือสื่อสารของพวกตำรวจที่ฉันมีอยู่"

"พวกตำรวจไปถึงที่ก็อตแธมอะคาเดมี่แล้ว"

"เพื่อน พวกเขาจะพาตัวเองไปโดนเชือดนะ"

"พวกเราต้องทำอะไรสักอย่าง แต่ที่นี้เราไม่มีโรบินที่พร้อมจะสู้เลยนะ"

"พวกเราจะทำอะไรได้บ้่าง?"

"จากที่ได้รับรายงานมาตอนนี้..โอ้พระเจ้า..."

"พวกตำรวจเริ่มสู้แล้ว สงคราม นี้มันคือสงคราม"

..... : ยอมแพ้ซะ วางอาวุธ.... วางมันลงทั้งหมด!!

"พวกเราควรจะทำอะไรรึเปล่า? พวกเขาบอกให้เราอยู่บ้านไม่ใช่เหรอ?"

"พวกเราจะทำยังไงดีเนี่ย?"

Taylor : ลุกขึ้นยืนหรือไม่ก็หมอบลงไป

ก็อตแธมอะคาเดมี่

Damian : ทำไมนายถึงไม่ยอมปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว?!

"ทางเลือกเป็นของนายเสมอ"

Damian : นายไม่เห็นเหรอไง? ฉันเพิ่งทำในสิ่งที่แบทแมนทำลงไป ในสิ่งที่แบทแมนควรจะทำ!! ฉันเลือกหนทางของฉันเอง!!

"จงจำไว้ว่า ตราบใดที่นายยังหมอบลงไปอยู่แบบนี้ นายไม่ใช่โรบิน!!"

Damian : ฉันกำลังสังเวยในสิ่งที่แบทแมนได้ทำลงไป

Damian : นายไม่เห็นเหรอไง!! นายไม่เห็นเหรอไงว่าฉันเป็นใคร?!

"และนั้น ก็ถึงเวลาตัดสินใจแล้ว"

"ว่านายเป็นใครกันแน่"

..... : ฉันคือโรบิน

..... : ผมคือโรบิน 

Taylor : ฉันคือโรบิน คิดว่านะ

ทุกๆคนสวมหน้ากากโรบินและเข้าร่วมการต่อสู้

Duke : ฉันเห็นมาสักพักแล้ว เพราะว่าฉันรู้จักนาย ฉันหาทางค้นหานายเหมือนอย่างที่ฉันค้นหาเกรย์สัน นายคือ เดเมี่ยน เวย์น ลูกชายของ บรูซ เวย์น ลูกชายของแบทแมน ลูกชายที่เขาจำไม่ได้อีกต่อไป

Duke : เพื่อเอาชนะบางอย่าง เขาต้องสูญเสียความทรงจำไป การเสียสละ พ่อของนายไม่เคยนึกถึงเรื่องครอบครัวของเขา ความรับผิดชอบของเขา 

Duke : แบทแมนเสียสละทุกๆอย่างที่เขามี เขาเสียสละนาย และนายก็กำลังจะทำแบบเดียวกับเขา

Damian : นายไม่รู้จักฉัน

Duke : เจ้าหนู ฉันไม่คิดว่านายจะรู้จักตัวนายเองนะ

เขาวงกต

Dick : เพื่อน นายคิดจริงๆหรือว่าฉันสนใจคำพูดที่วกไปวนมาของนายน่ะ? บิดเบือนทุกคำพูดที่นายต้องการจะบิดเบือนมัน ฉันไม่ใช่พวกนกฮูก และโรบินก็ไม่ใช่พวกนกฮูก

Dick : และเมื่อฉันจบเรื่องนี้กับนายแล้ว ฉันค่อนข้างมั่นใจว่านายจะลาออกจากตำแหน่งในองค์กรนี้นะ

ดิ๊กเขวี้ยงรูปปั้นนกฮูกใส่ลินคอล์น

Lincoln : นายต้องเชื่อในโชคชะตาเกรย์สัน อย่าหลอกตัวเองเลยว่านายไม่อยากได้ยินมัน!!

Dick : ฉันไม่ได้หลอกตัวเอง 

Dick : ฉันแค่เบื่อ

ดิ๊กต่อยลินคอล์นจนสลบ

Dick : ตอนนี้ ฉันเคยบอกพวกนายแล้วนะ ว่าจะไม่ถามอีกรอบเกี่ยวกับโรบิน จนกว่าฉันจะทำให้ที่แห่งนี้ลุกเป็นไฟ

Dick : อืม แล้วนี้มันก็ดูน่าอึดอัดนิดหน่อย ว่าแต่พวกนายมีแม็ทช์อื่นหรืออะไรให้ฉันมั้ยเนี่ย?

Lincoln : พวกเราสามารถฆ่าเขาได้

Dick : อะไรนะ

Lincoln : มันอยู่ในหน้ากากของเขา เทคโนโลยีนาโนเทคถูกฝังเข้าไปในผิวหนังของเขา และพร้อมที่จะระเบิดออกมา

Lincoln : และพวกเรามีตัวจุดชนวน

Dick : แกโกหก!!

Lincoln : ใช่เลย ฉันอาจจะโกหก แต่ให้ฉันถามนายสักหน่อยนะ..

Lincoln : ยังอยากจะให้มีแม็ทช์แบบนั้นอยู่มั้ยล่ะ?

Duke : พวกเราอยู่รอบๆนี้ พร้อมกับพวกตำรวจแล้วก็โรบิน พวกเขาทั้งหมดต่อสู้อย่างหนักในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ในการต่อสู้นี้

Damian : หุบปาก

Duke : และนายก็หนีมันไป นายต้องการจะปฏิเสธความรับผิดชอบของนาย ต่อผู้คนที่ติดตามนายอยู่

Duke : แล้วใครกันล่ะที่ได้รับแรงบันดาลใจจากนาย เหมือนกับที่พ่อของนายทำ

Damian : หุบปาก!!

Duke : ฉันเข้าใจนะ เพื่อน ด้วยความจริงใจเลยล่ะ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำมันลงไป เหมือนๆอย่างเขา อยู่อย่างโดดเดี่ยว และเสียสละตามลำพัง

Damian : หุบปาก

Duke : ฉันเห็นแล้วว่า มันเป็นสิ่งที่ทุกคนอยากจะทำ ให้ตายเหอะ มันเป็นสิ่งที่ฉันควรจะทำด้วย เสียสละแบบเดียวกัน ยอมแพ้ต่อครอบครัวของฉันเอง

Duke : แต่ว่ามันมีอยู่อย่างหนึ่ง ที่มันทำให้ฉันกับนายแตกต่างกัน

Duke : ฉันไม่ใช่โรบิน

Duke : นายต่างหากล่ะ

Lincoln : จริงๆแล้ว ทางเลือกเป็นของนายล่ะนะ

Taylor : โอเค 

Taylor : มาลุยกันเลย

เทย์เลอร์พุ่งเข้าไปชนทาลอนจนล้มและช่วยตำรวจไว้ได้

Taylor : ช่ายแล้ว..ฉันคือ

Taylor : ฉันคือ...ฉันคือ...ฉันคือ...

..... : ไม่ นายไม่ใช่

Damian : ฉันต่างหากล่ะ!!

เดเมี่ยนกระโดดเข้ามาช่วยเทย์เลอร์ไว้

Damian : แต่ไงก็เหอะ ขอบใจนะ

Duke : เธอ...เธอเห็นรึเปล่า

Riko : ใช่แล้ว พวกเราทำได้ พวกโรบินทำได้ พวกตำรวจเห็นแล้วว่าเราทำได้ เมืองนี้ก็ได้เห็นแล้ว เป็นเพราะนาย ดุค สิ่งที่นายทำ พวกเขาเห็นมันแล้ว

Duke : ถ้าฉันไม่ต้อง...เธอไม่เข้าใจหรอก

Duke : ฉันเกือบจะทำไม่ได้ มันยากเหลือเกิน มันเจ็บปวดเหลือเกิน ฉันเกือบจะ...

Riko : ไม่ ไม่ นายไม่เข้าใจ ดุค พวกเราทำได้

Riko : พวกเราทำได้ 

Riko : พวกเราทำได้

Riko : พวกเราทำได้

Taylor : นายรู้อะไรมั้ย เกรย์สัน ว่านายเหมือนกับพระผู้ไถ่ของฉันเลย?

Taylor : ฉันถูกตราหน้าจากสภานกฮูก ถูกคุมขังเอาไว้

"แต่จากนั้นฉันก็มีแผน แผนที่คู่ควรกับการปลดปล่อยตัวฉันออกมา แผนนี้"

"จัดฉากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ส่งทาลอนไปในคราบของหัวขโมยเข้าไปที่ร้านขายเหล้านั้น"

"ทำให้โรบินทุกคนตกอยู่ในอันตราย โรบินที่มีเกรย์สันเป็นแรงบันดาลใจ"

"นั้นจะทำให้เขากลับมาบ้าน เขาจะต้องกลับมารับผิดชอบในความปลอดภัยของพวกเขา"

Batman(Gordon) : โลงศพข้างล่างเคลียร์เรียบร้อย!! ที่นั้นคือที่สุดท้ายของพวกมัน!!

"จากนั้นเราก็ทำให้โรบินบ้าบอคอแตกคนหนึ่งมาเข้าร่วมกับเรา และเมื่อเขาทำแบบนั้น พวกเราก็จะแลกเปลี่ยนเขากับคนที่เราต้องการ"

"แผนการเป็นไปด้วยดี ทุกๆอย่างถูกนำมาสู่ห้วงเวลานี้"

"ทุกๆอย่างก็เพื่อให้นายพูดคำๆนั้นออกมา"

"เมื่อนายทำมันลงไปเกรย์สัน พวกเราจะทำให้ทุกอย่างมันกลับมาดีอีกครั้ง"

"ทาลอนระดับสูงจะหายไป"

"กฏหมายโรบินจะหายไป"

"และตราบใดที่นายยังซื่อสัตย์ต่อพวกเรา เด็กคนนั้นก็จะมีชีวิตรอด"

"เรียนรู้ว่านายเป็นใคร ยอมรับว่านายเป็นใคร จากนั้นก็ช่วยคนที่นายสามารถจะช่วยได้"

"นั้นไม่ใช่บทเรียนของทุกๆตำนานในก็อตแธมงั้นเหรอ?"

"ข้อเสนอที่ถูกสร้างขึ้นมาและเป็นข้อเสนอที่ควรจะยอมรับมัน"

Taylor : สิ่งที่นายต้องทำ ดิ๊ก เกรย์สัน พูดคำนั้นออกมา

ถ้ำค้างคาว ในเวลาต่อมา

Red Hood : สู้กันอย่างกับนรกแตก และนายหายไปไหนมากันแน่หะ ดิ๊ก?

Dick : ฉันไปรวบรวมหลังฐานเกี่ยวกับวุฒิสภาหญิงน๊อคตัวมา เพื่อให้เธอสารภาพว่ากฏหมายโรบินเป็นส่วนหนึ่งในแผนการของเธอที่ใช้มันในการเข้าร่วมกับพวกนกฮูก

Dick : แน่นอนว่าไม่มีใครเชื่อเลยว่ามีพวกนกฮูกอยู่ พวกเขาพูดว่าเธอเป็นบ้า และทำสิ่งเหล่านี้เพื่อให้พวกผู้สนับสนุนเกิดความประทับใจ พวกเขายังบอกอีกว่าพวกสัตว์ประหลาดที่อะคาเดมี่ เป็นเรื่องบังเอิญที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน

Dick : ซึ่งทั้งหมดก็หมายถึง การต่อสู้ที่ไม่มีอะไรหลงเหลือทิ้งเอาไว้อีก แล้วพวกเราล่ะเอาไงต่อ?

Red Robin : นายทรยศพวกเรา โกหกพวกเรา ขังพวกเรา

Red Hood : ใช่ และตอนนี้นายก็ต้องการให้พวกเราทำอะไรนะ? ก็แค่กลับไปร่วมกันอีกครั้งแค่นั้นสินะ

Damian : ชกไปที่หน้าของโรบินและทำงานโรบินอย่างหนักหน่วงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ทำไมเราต้องควรทำแบบนั้นด้วย?

Dick : พื้นฐานเลยนะ เป็นเพราะว่าพวกนายทำสิ่งนี้เพื่อเขา และฉันทำสิ่งนี้เพื่อเขา และเพราะว่าฉันทำสิ่งเหล่านี้เพื่อพวกนาย

สุสานก็อตแธม ในเวลาต่อมา

ที่หลุมศพของทราวิส

Duke : พวกเราชนะแล้ว

Duke : ทุกๆคนพากันตำหนิพวกสภา ยกย่องพวกเราและทราวิสก็ตายไปแล้ว

Duke : ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้น ในตอนที่ทุกๆอย่างมันเกิดขึ้น...ฉันบอกให้เขาก้าวต่อไป ให้เป็นอย่างโรบิน เพื่อจบศึกครั้งนี้..

Riko : ดุค

Duke : ฉันทำไม่ได้..ฉันขอโทษ แต่ฉันทำไม่ได้

Duke : พวกเรากระตือรือร้นในตอนที่พวกเราควรจะกลัว พวกเรากลัวในตอนที่พวกเราควรจะกระตือรือร้น

Duke : พวกเรายังไม่พร้อม

Duke : พวกเราไม่ใช่โรบิน

ดุคเดินเล่นไปตรอกซอยแห่งหนึ่งพร้อมกับร้องเพลงประจำตัวของทราวิส

Duke : ฉันรู้ว่านายอยู่ที่นี้ ออกมาทักทายกันหน่อยสิ

Damian : ฉันคือโรบิน ฉันไม่ออกมาและพูดว่า สวัสดี หรอก

.....

Damian : กะได้ สวัสดี

Duke : งั้นตอนนี้ก็ยังหัววันอยู่ บางทีนายคงไม่จำเป็นต้องไปเตะใครสัก 2-3 ชม.หรอกนะ นายอยากจะไปดูหนังหรือทำอะไรอย่างอื่นรึเปล่าล่ะ?

Damian : ฉันคือโรบิน!! ฉันไม่ดูหนัง

Duke : นั้นคือสิ่งที่นายพูดก่อนที่จะพูดว่าสวัสดีนะ จากนั้นก็ บูม สวัสดี

Damian : มันต่างกันออกไปนะ!!

Duke : ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหนเลย

Damian : ฉันไม่ชอบนาย

Duke : ฉันก็เหมือนกัน

Damian : ดีเลย แต่รู้อะไรไว้อย่างนะ ฉันคือโรบิน!! ฉันไม่กินป๊อบคอร์น!!

Duke : แหงล่ะ ว่านายไม่ชอบ

..... : สภาชั้นสูงของก็อตแธมได้มีการจัดประชุมสายครั้งนี้เพื่อส่งตรงไปถึงทุกคน

..... : อย่างที่ทุกคนได้รู้กันแล้ว พวกเรากำลังจะได้เป็นพยานในวันนี้ เช่นเดียวกับวันก่อนหน้านี้นับครั้งไม่ถ้วน

..... : พวกเรามารวมตัวกันเพื่อต้องการเห็นการรับมอบตำแหน่งหน้ากาก

..... : พวกเราขอถามว่า เจ้าเต็มใจในพันธสัญญานี้หรือไม่

Dick : ใช่ ฉันเต็มใจ

..... : ดี ดี ต่อจากนั้น ต่อหน้าพวกเราทั้งหมด

..... : พูดคำนั้นออกมา

Dick : ฉันไม่ใช่โรบิน

..... : ยินดีต้อนรับ เกรย์สัน บุตรแห่งก็อตแธม 

..... : ยินดีต้อนรับเข้าสู่สภานกฮูก

โปรดติดตามตอนต่อไป....