[Spoil]All-New Wolverine 003

All-New Wolverine 003

วันวางจำหน่าย : ธันวาคม 2015

เรื่องโดย : Tom Taylor

ภาพโดย : David Lopez

สำนักพิมพ์ : Marvel comics

ผู้แปล GL Spoil Comic

X-23 vs Taskmaster!!


ลึกลงไปใต้ดิน ท่อน้ำทิ้งแห่งนครนิวยอร์ก

Taskmaster : แทสก์มาสเตอร์ถึงศูนย์อัลคาแม๊กซ์ ส่งคนมาจัดการต่อได้เลย

..... : รับทราบ แล้วพวกหน่วยรักษาความปลอดภัยล่ะ?

Taskmaster : พรุ่งนี้คงรู้สึกเจ็บกันหน่อยล่ะ แต่วูฟเวอรีนก็จัดการโดยไม่ให้ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก บางคนก็ดูเหมือนว่าชิ้นส่วนจะหายไปสักชิ้น แต่ไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่

..... :  เป้าหมายของเราจัดการเรียบร้อยรึเปล่าล่ะ?

Taskmaster : เรียบร้อย ไม่เสียกระสุนโดยเปล่าประโยชน์เลยสักนิด

Taskmaster : สามพี่น้อง โดนจัดการเรียบร้อยแล้ว

..... : แล้ววูฟเวอรีนล่ะ?

Taskmaster : เธอก็...อืม..

Taskmaster : ...ฉันกำลังจะต้องกลับไปหาพวกนายแล้วล่ะ

Taskmaster : ฉันถูกจ้างมาให้จัดการแค่สามคนนั้น ฉันไม่สนเธอหรอก

ลอร่าก็ไม่สนเช่นกัน และพุ่งเข้าหาแทสก์มาสเตอร์

Taskmaster : โอ้ ใจเย็นลงหน่อย พวกเขาตายแล้ว และมันก็ไม่จำเป็นต้องสู้เพื่ออะไรอีกแล้ว

Taskmaster : เอาจริงๆนะ ฉันคิดว่าที่เธอทำอยู่น่ะ มันงี่เง่า ไม่รู้เลยหรือไงว่าฉันเป็นใคร?

Taskmaster : ฉันคือแทสก์มาสเตอร์ ฉันสามารถโต้กลับสิ่งที่เธอเขวี้ยงมาหาฉันได้ทุกรูปแบบ

Taskmaster : ฉันสามารถลอกเลียนแบบและนำมาปรับใช้ได้ทุกการเคลื่อนไหวของเธอ

Taskmaster : ฉันสามารถคาดเดาการโจมตีได้

ลอร่ากางเล็บออกมาทะลุมือของแทสก์มาสเตอร์

Taskmaster : ฉัน...อ้ากกกก!!!

เมื่อพลาดท่าแทสก์มาสเตอร์ก็โดนลอร่าซัดรัวๆ

ฉันควรจะปกป้องพวกเขา

Taskmaster : พวกเขาพูดว่าเธอไม่ฆ่าคนอีกต่อไปแล้ว

Laura : ฉันไม่ฆ่าหรอก

ลอร่าซัดแทสก์มาสเตอร์จนสลบ

..... : นั้นมันโคตรบ้าระห่ำเลย

Laura : อะไรกัน? ได้ไงเนี่ย?

พวกแกบบี้ที่น่าจะตายไปแล้วกลับไม่เป็นอะไรเลย

Gabby : ช่าย เสื้อเกราะไง เธอก็น่าจะลองใส่ดูนะ

Zelda : เจ้าพวกนี้มันสลบอีกไม่นานหรอก และ จะมีอีกมากกว่านี้ตามมา พวกเราต้องรีบไป

Laura : เห็นด้วย

Bellona : เธอจะไปกับพวกเรารึเปล่าล่ะ

Laura : ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันไม่หนีจากเรื่องนี้แน่ๆ

Bellona : ได้ แต่อย่างน้อยขอยัดกระสุนเข้าที่หัวสักคนล่ะกัน

เบลโลน่าจ่อปืนไปที่แทสก์มาสเตอร์ซึ่งหมดสติอยู่

Laura : อย่านะ

Bellona : ถ้าเราปล่อยเขาไว้ เขาก็ต้องกลับมาไล่ล่าเราอีกรอบ เธอก็รู้นิ

Laura : ฉันไม่ปล่อยให้เธอฆ่าเขาหรอกนะ เบลโลน่า วูฟเวอรีนที่ยอดเยี่ยมจะต้องต่อต้านความรุนแรง

Laura : ฉันไม่คิดว่าพวกเธอจะเรียกฉันว่าพวกต่อต้านความรุนแรงหรอก เมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คนที่โดนฉันอัดลงไปกองน่ะ

Bellona : แต่พวกทหารจากอัลคาแม๊กซ์พยายามจะฆ่าพวกเรานะ

Laura : ฉันรู้ ฉันแค่..พวกเขาส่วนมากคิดว่าสิ่งที่ทำอยู่เป็นเรื่องที่ถูก ฉันไม่ต้องการจะพรากชีวิตพวกเขา ผู้หญิงพวกนั้นต้องมีเด็กๆอยู่ที่บ้านแน่ๆ

Bellona : และเธอขีดเส้นแสดงความเห็นอกเห็นใจเอาไว้ที่ไหนกันล่ะ? แล้วถ้าเกิดพวกนั้นบางคนเป็นนักเปียโนล่ะ? เธอตัดนิ้วพวกเขาทิ้งออกมาเนี่ยนะ!! 

Laura : พวกเขาไม่ควรจ่อปืนมาที่ฉันด้วยนิ้วพวกนั้นเลย

เสียงปืนดังขึ้นมาจากกระสุนที่เซลด้ายิงที่หัวเข่าของแทสก์มาสเตอร์

Zelda : เอาล่ะตอนนี้ ถ้าแทสก์มาสเตอร์ยังจะตามพวกเรามาอีก เขาคงต้องคลานมาแล้วล่ะ

Zelda : ไปได้แล้ว

Gabby : รอเดี๋ยวนะ

Laura : แกบบี้ นั้นเธอทำอะไรอยู่?

Gabby : ฉันก็แค่วางนิ้วมือของเขาไว้ในที่ๆเขาหาเจอได้ง่ายๆเท่านั้นเอง เผื่อเขาอยากจะเล่นเปียโนไง

ในเวลาต่อมา

ที่ถนนนครนิวยอร์ก

Gabby : ขึ้นรถเลย

Laura : ฉันไม่แน่ใจว่านั้นสามารถเรียกว่ารถได้นะ

Laura : พวกเธอไปเอาของแบบนี้มาจากไหนกัน?

Gabby : อะไรนะ?

Laura : รถคันนี้ ทำจากวัสดุกันกระสุน แถมยังมีโดรนที่ปารีสอีก?

Gabby : อ้อ นั้นมันคือ...

Bellona : แกบบี้ อย่านะ!! พวกเราเชื่อใจเธอไม่ได้

Bellona : พวกเรา....

Laura : แสดงว่ายังมีบางอย่างซ่อนอยู่เบื้องหลังเรื่องพวกนี้อีกสินะ?

"คนส่วนใหญ่มักมาพร้อมกับปืน"

Bellona : ทำไมพวกนั้นหาพวกเราเจอเร็วขนาดนี้เนี่ย?

Laura : ฉันไม่รู้แหะ บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าพวกเราขับรถแทงค์ผ่านตัวเมืองล่ะมั้งเนี่ย

Laura : ไม่ พวกเขาบอกว่า พวกเขากำลังตามฉันมา

Gabby : อะไรนะ?

Laura : บ้าเอ้ย!!

Gabby : เธอกำลังทำอะไรน่ะ?

Laura : ที่อัลคาแม๊กซ์ มูนนีย์กรีดแขนฉัน เขา..

Gabby : เครื่องติดตามงั้นเหรอ?

Laura : เลวเอ้ย

Bellona : ฉันเห็นกัปตันมูนนีย์ข้างนอกนั้นด้วย

Bellona : มันคือหนึ่งในคนที่เธอบอกว่าห้ามยิงเข้าที่หัว และตอนนี้พวกนั้นก็พยายามจะมาฆ่าเราอีกครั้ง

Zelda : เบลโลน่า จัดการมันหน่อยสิ ไม่ต้องยั้งมือล่ะ

เบลโลน่าเลยยิงบาซูก้าใส่รถของพวกทหาร

กัปตันมูนนีย์ก็พยายามยิงตอบโต้กลับมา

Laura : กระสุนเจาะเกราะ!!

Laura : หมอบลง!!

Bellona : นี้เธอทำอะไรเนี่ย?

Laura : เธออาจจจะไม่รู้สึกถึงอะไรก็จริงนะ แต่มีรูกระสุนเต็มตัวเธอเลย!!

Laura : ฉันจะจัดการกับพวกเขาเอง ขับต่อไป ซ่อนตัว แล้วฉันจะไปหาพวกเธอเอง

Zelda : ยังไงล่ะ?

Laura : ฉันจะหาพวกเธอเอง

ลอร่ากระโดดพุ่งไปที่รถของกัปตันมูนนีย์

Laura : คาดเข็มขัด เดี๋ยวนี้

Captian Mooney : เธอจะทำอะไร!?

ลอร่ากระชากพวงมาลัยออกมา และปล่อยให้รถพุ่งเข้าชนต้นไม้

Laura : จนกว่าที่ฉันจะทำความเข้าใจได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น สาวๆพวกนั้นจะอยู่ภายใต้การคุ้มครองของฉัน

Captian Mooney : พวกมันไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ใช่มนุษย์ด้วยซ้ำ พวกมันก็เหมือนกับแก พวกหนูทดลอง

Laura : กัปตันมูนนีย์ ถ้าพวกอัลคาแม๊กซ์ยังจะตามมาอีกล่ะก็ ฉันจะไม่ยั้งมืออีกแล้ว

Laura : ฉันจัดการคุณจนสลบไปแล้วรอบหนึ่งในวันนี้ และตอนนี้ ฉันจะปล่อยให้คุณอยู่ในรถพังๆคันนี้คนเดียวและเลือดไหลไปด้วย นั้นถือว่าเป็นการยั้งมือของฉันแล้ว

Captian Mooney : พวกเรารู้ว่าแกอยู่ที่ไหน พวกเรารู้จักเพื่อนของแก พวกรู้ว่าแกเป็นเอ็กซ์-เม็น พวกเรารู้เกี่ยวกับชายที่บินไปๆมาๆรอบๆเธอ

Captian Mooney : แกไม่สามารถขโมยเอาสมบัติไปจากเราได้ แกไม่สามารถซ่อนตัวจากเราได้หรอก!!

Laura : ฉันไม่หลบซ่อนหรอก

ในเวลาต่อมา

Gabby : ใครบางคนกำลังมา

Laura : นี้ลอร่าเอง อย่ายิงฉันอีกครั้งล่ะ

Bellona : เธอหาเราเจอได้ไง?

Laura : รถของเธอมีน้ำมันรั่วไหลออกมาและหายไปอีกหลายๆลิตรในแต่ละบล๊อคที่วิ่งมา ฉันก็แค่ตามกลิ่นที่มันทิ้งเอาไว้ระหว่างทาง

Bellona : แล้วเครื่องติดตามล่ะ

Laura : ฉันติดมันไว้กับกระรอกที่หวาดกลัวแล้วก็เต็มไปด้วยความกระปรี้กระเปร่าแล้วล่ะ

Bellona : โอเค

Laura : ว่าแต่เซลด้าเป็นอะไรน่ะ? เธอได้รับบาดเจ็บงั้นเหรอ?

Zelda : ไม่หรอก ต่อให้ฉันบาดเจ็บมันก็ไม่ทำให้ฉันช้าลงหรอก

Zelda : ฉันกำลังจะตาย

Bellona : พวกเราก็เช่นกัน

Zelda : ไม่ว่าอะไรก็ตามที่พวกเลวนั้นทำกับจิตใจของพวกเรา ในการเอาประสาทสัมผัสความเจ็บปวดออกไป มันก็ได้เอาบางอย่างจากเราไปเช่นกัน มันเอาเวลาของเราไป

Zelda : แล้วทันทีที่พวกเราเข้าใจว่าเหลือเวลาน้อยเพียงใด พวกเราก็ทำทุกอย่างเพื่อที่จะหนีออกมา

Gabby : แต่พวกเราก็ไม่ได้ระเบิดสถานที่นั้น

Bellona : ฉันจะดีใจมากเลยถ้าได้ระเบิดมันล่ะนะ

Gabby : พวกเรายุ่งอยู่กับการหนีออกมา

Bellona : พวกมันต้องชดใช้

Bellona : ทุกชีวิตที่มันเอาไปจากเรา พวกเราก็จะเอาคืนมาจากพวกมัน ความเจ็บปวดที่มันเอาไปจากพวกเรา พวกเราก็จะทำให้มันได้รู้สึก

Laura : การแก้แค้นคงไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้สำหรับเวลาที่พวกเธอมีอยู่

Bellona : เธอไม่ตายอยู่แล้วนิและตอนนี้เธอก็คิดจะมาบรรยายให้พวกเราฟังเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเราควรจะทำในชีวิตของเรางั้นเหรอ?

Laura : ไม่ แต่ฉันรู้จักคนฉลาดสุดๆที่บางทีอาจจะช่วยชีวิตพวกเธอได้

Laura : ฉันไม่สามารถไปพบกับคนที่ปกติฉันเคยพบเป็นประจำได้ เพราะพวกอัลคาแม๊กซ์คงจับตามองอยู่ แต่ว่ามีอยู่คนหนึ่งที่นิวยอร์ก เขา...ฉันคิดว่าเขาน่าจะช่วยพวกเรา

Laura : แต่ฉันขอเตือนไว้อย่างนะ...

"....เขาออกจะแปลกๆสักหน่อย"

Laura : เมื่อเราเข้าไปถึง ปล่อยให้ฉันพูดคุย แล้วก็พยายามอย่าแสดงอาการในสิ่งที่ได้เจอ แล้วก็ห้ามจับอะไรทั้งสิ้่นด้วย

Laura : อ้อ เบลโลน่า ห้ามยิงด้วยล่ะ

Zelda : มันปลอดภัยแน่นะ?

Laura : ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นสถานที่ ที่ปลอดภัยกว่าที่ไหนๆบนโลกใบนี้เลยล่ะ

Bellona : แล้วเธอมั่นใจได้ยังไงล่ะว่า พวกนั้นจะไม่จับตาดูบ้านหลังนี้?

Doctor Strange : เพราะว่า ไม่มีใครจับตามองบ้านฉันได้หรอกถ้าปราศจากความรู้แบบของฉัน

Doctor Strange : วูฟเวอรีน เธอต้องการอะไรจากด็อกเตอร์ สเตรนจ์กันล่ะ?

Laura : ฉันไม่ต้องการความแปลกประหลาด(สเตรนจ์)

Laura : พวกเราต้องการหมอ(ด็อกเตอร์)

โปรดติดตามตอนต่อไป...