[Spoil]Superman-Wonder Woman 007

Superman-Wonder Woman 007

วันวางจำหน่าย : เมษายน 2014

เรื่องโดย : Charles Soule

ภาพโดย : Paulo Siqueira

หน้าปกโดย : Paulo Siqueira

สำนักพิมพ์ : DC comics

ผู้แปล GL Spoil Comic

"จนกว่าจะถึงจุดจบ!!"

"ลอนดอน"

"ปัจจุบัน.."

Superman - นายบอกเธอไปเลยว่านายรักเธอ

Superman - นายคิดเรื่องนั้นมาโดยตลอด

Wonder Woman - ในช่วงเวลาที่ว่าง...ในช่วงเวลาอันน้อยนิดนั้น..ฉันคิดถึงแต่เรื่องของนาย

Superman - พวกเราเพิ่งจะรอดชีวิตมา

Superman - บอกเธอไปเลยว่านายรักเธอ

Wonder Woman - บอกเขาไปเลยว่า ถ้านายไม่ทำแบบนั้น มันก็จะเป็นการนั่งอยู่เฉยๆ..

Superman - นี้มันดูแปลกๆแหะ

Wonder Woman - ครั้งสุดท้ายที่เราอยู่ตามลำพังด้วยกัน...พวกเราทำให้เกิดระเบิดนิวเคลียร์..บางทีนั้นอาจจะเป็นสัญญาณ

Wonder Woman : มันนานแค่ไหนแล้วนะ?

Superman : รู้สึกเหมือนชั่วนิรินดร์เลย

Superman - ไม่รู้สึกว่ามันจะนานเลย ตั้งแต่พวกเราอยู่ตามลำพังด้วยกัน

Wonder Woman - มันก็สมเหตุสมผลดีนะที่บางครั้งก็ต้องใช้เวลาห่างๆกันบ้าง...แต่ตอนนี้

Wonder Woman - มันรู้สึกเหมือนกับชั่วนิรินดร์

"แปซิฟิกทางทิศใต้"

"หมู่เกาะปะการังเคริท์เซน"

"ต่อมา"

Superman - มันหนักหน่วงขนาดนี้ได้ยังไงกัน...

Wonder Woman - เมื่อพวกเรายังมีชีวิตอยู่โดยผ่านจุดนั้นมา?

วันเดอร์วูแมนลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าซุปเปอร์แมนได้ใช้ผ้าคลุมร่างของเธอเอาไว้เพื่อป้องกันอันตรายจากการระเบิด

Wonder Woman : คลาร์ก? คลาร์ก? 

Wonder Woman : นี้พวกเราทำอะไรลงไป?

วันเดอร์วูแมนเดินไปเจอกับเศษซากเครื่องบินรบลำหนึ่งและกดปุ่ม

เพื่อยิงลำแสงบางอย่างให้ตัดผ่านเมฆออกให้แสงอาทิตย์ฉายลงมาที่ตัวซุปเปอร์แมน

วันเดอร์วูแมนโดนกลุ่มๆหนึ่งยิงใส่จนกระเด็น

Superman : ไดอาน่า

ซุปเปอร์แมนจึงยิงลำแสงจากตาใส่จนร่างทั้งสามร่างสลายไป

Superman : ไดอาน่า....เธอ...โอเค....

Wonder Woman : ฉัน...อยู่นี้ คลาร์ก ไม่ค่อยดี..เท่าไหร่ แต่ฉันยังอยู่ตรงนี้ พวกเรา..ทำได้ ฉันคิดว่านะ...ระเบิดปรมาณู ที่พวกเราปล่อยมันออกมา..

Superman : ซ็อดและเฟโอร่า..หายไปแล้ว...ถูกผนึกกลับไปยัง...แฟนธ่อมโซน แต่พวก..ผีนั้นล่ะ?

Wonder Woman : ฉัน..ฉันไม่รู้ พวกเขาก็แค่โจมตีมา

Superman : พวกเราต้องรีบไปแล้ว..พวกเราอ่อนแอเกินไป..สำหรับการต่อสู้..ถ้ายังมีอะไร..มาอีก...

Wonder Woman : คลาร์ก..ฉันรู้..แต่วิธีไหนกันล่ะ? ฉันยังไม่มั่นใจเลย ว่าฉันจะยังบินได้รึเปล่า

Superman : พวกเรา..จะไม่มาตายในหลุม..แบบนี้หรอก บางทีถ้าเราร่วมมือกัน พวกเราก็จะ...ขึ้นไปยังเหนือเมฆได้ ไปยังแสงอาทิตย์...

Wonder Woman : คลาร์ก!!

Superman : แสงอาทิตย์...มันกำลังเผาไหม้ เซลล์ดูดซับรังสีที่เกิดจากการระเบิดมากเกินไป...มันเริ่มมีพลังก็จริง...แต่มัน..มันเจ็บมากๆ

Wonder Woman : พวกเราต้องพานายไปรับการ....ช่วยเหลือ

Superman : ฉันยังบินได้อยู่..คิดว่านะ พวกเราจำเป็นต้องพาเธอไปที่ไหนสักแห่ง ที่ๆเธอสามารถรักษาตัวเองได้ โอลิมปัส? บางทีครอบครัวของเธออาจจะ..

Wonder Woman : ไม่ อพอลโล่โจมตีพวกเรามาตรงๆเลย เขาคือ..เทพแห่งพระอาทิตย์ แต่มันก็เหมือนกับเงา ที่เคลื่อนที่มาสู้กับเราตรงๆ..พวกเราไม่สามารถไปที่ไหนได้...ใกล้ๆกับเขา ไม่ใช่ที่โอลิมปัส พาฉันไป...พาฉันไปหาเฮซเซีย เธอเคยเป็นหมอมาก่อน...

Superman : ฉันจะพาเธอไปหาเฮซเซีย

Wonder Woman : ไม่ คลาร์ก นายทำไม่ได้นะ...แสงอาทิตย์มัน...

Superman : ฉันจะพาเธอไปหาเฮซเซีย

"ลอนดอน เชลซี"

Superman : เฮซเซีย... เธอช่วย..

Hessia : โอ้พระเจ้า!! พาเธอเข้ามาข้างในเลย!!

Hessia : ฉันจะทำสุดความสามารถ สำหรับพวกเธอทั้งคู่ แต่นาย...นายไม่ได้มาจากโลกนี้ ฉันไม่มั่นใจว่าจะรู้วิธีในการ...

Superman : ฉันไม่เป็นไรหรอก...แค่..ช่วยเธอ

Hessia : ใจเย็น น้องสาว ใจเย็นๆ

Wonder Woman : นายจะไปได้รึยังล่ะ เจ้าโง่เอ้ย?

Superman : ฉัน...

Superman : นี้เป็นความผิดของฉัน ซ็อด เฟโอร่า...พวกเขาคือผู้คนของฉัน

Wonder Woman : ฉันติดสินใจเลือกเอง ฉันมีชีวิตอยู่กับมัน ดังนั้นนายก็ควรทำแบบเดียวกันนะ

Superman : ไดอาน่า...ฉัน...

Wonder Woman : ฉันรู้ นายเคยพูดมันมาแล้ว พวกเราจะมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งเร็วๆนี้

"ป้อมปราการแห่งความสันโดษ"

Superman : เกิดอะไรขึ้น..ซ็อดและเฟโอร่าควรจะ....ไว้ทีหลังล่ะกัน

Hessia : โอ้เด็กน้อย...ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่าต้องใช้มันอีกครั้ง มันคือเหตุผลที่ฉันทิ้งบ้านมา เธอแน่ใจนะ...

Wonder Woman : ฉันไม่สนใจหรอก เธอไม่สมควรที่จะได้รับในสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเธอหรอกนะ เฮซเซีย ใช้มันเลย

Superman : ระบบรักษาความปลอดภัยด้านนอกปรับเป็นระดับสูงสุด ความโปร่งใสปรับเป็นแปดเปอร์เซนต์

Hessia : ข้าคือลูกสาวของทีมิซซีร่า น้องของข้าและข้าขอวิงวอนขอพรจากท่านในยามที่ข้าต้องการ

Superman : หน้าจอแสดงผลการซ่อมแซมเซลล์ ปรับเพิ่่มลดระดับของแสงอาทิตย์เท่าที่ต้องการ

"ร่องลึกมาเรียนาใต้มหาสมุทรแปซิฟิก ลึกลงไป 6 ไมล์ ในระหว่างนั้น"

"ทาวเวอร์ทรี นี้คือยูนิต 9D พวกเรามาถึงพื้นที่ ที่ตัวอย่างทดลองนั้นหลบหนีออกมาแล้ว"

"ดีมาก 9D เริ่มกระบวนการกระตุ้นทางไฟฟ้าได้ ปลุกเจ้าสิ่งนั้นขึ้นมา"

"ทราบแล้ว ทาวเวอร์ทรี"

"แล้วพวกเราจะมั่นใจได้ยังไงล่ะ ว่าตัวอย่างทดลองนั้นจะมีชีวิตรอดข้างล่างนี้? แรงดันใต้น้ำ 8 ตันต่อตารางนิ้ว และมันยังหนาวเย็นอีก"

"นี้ยังไม่ได้พูดถึงความพิเศษของพื้นที่นั้นเลยด้วยนะ"

"นี้คือสถานที่ ที่มีสภาพแวดล้อมไม่เหมาะสมที่สุดบนโลกใบนี้"

ดูมส์เดย์ฟักตัวออกมาจากอะไรบางอย่างก่อนจะถูกฉลามกลืนลงไป

"นายก็เคยอ่านมาแล้วนิ 9D"

"ตัวอย่างทดลองนี้มันก็ค่อนข้างไม่เป็นมิตรเช่นกัน"

ดูมส์เดย์ทะลวงท้องฉลามออกมา

"สิ่งนั้นมันเคลื่อนไหวแล้ว!! นายเห็นมันรึเปล่า?"

"ยืนยันแล้ว ว่าแต่ 9D? นายจับตามองมันอยู่รึเปล่า?"

"ยืนยันแล้ว ทาวเวอร์ทรี ยูนิต 9Dระบุตำแหน่งของตัวอย่างทดลองเรียบร้อย"

"นำมันเข้ามา"

"อะไรนะ? ฉันนึกว่าพวกเราก็แค่สังเกตมันเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ? พวกเราจำเป็นต้อง..."

"คำสั่งมาจากเบื้องบน 9D นำมันเข้ามา"

"ทราบแล้ว ทาวเวอร์ทรี"

"ตัวอย่างทดลองรู้ตัวแล้ว แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหลบหนี"

"บางทีอาจจะเป็นเพราะแสงไฟก็ได้ เป็นไปได้รึเปล่าว่ามันอาจจะถูกแช่แข็งไปแล้วเหมือนกับกวาง ระมัดระวังด้วยล่ะ เข้าใจมั้ย? ระดับต่อไปเราต้องการเจ้าสิ่งนี้ครบถ้วนสมบูรณ์แบบ"

"อย่าพยายามทำร้ายมัน"

"รับทราบ พวกเราจะทำมันอย่างนุ่มนวลที่สุด"

เรือดำน้ำยื่นแขนกลเพื่อจะจับดูมส์เดย์

ดูมส์เดย์พังเรือดำน้ำอย่างง่ายดาย

"ยูนิต 9D ตอบด้วย ตัวอย่างทดลองปลอดภัยดีรึเปล่า?"

"ทาวเวอร์ถึงยูนิต 9D..คุณต้องการความช่วยเหลือรึเปล่า?"

"9D?"

"ลอนดอน ปัจจุบัน"

Superman : มันรู้สึกอึดอัดรึเปล่าล่ะ? ฉันไม่ต้องการให้มันรู้สึกอึดอัดนะ

Wonder Woman : นี้คือความรู้สึกของพวกเราครั้งแรกที่ต้องอยู่ตามลำพัง..มันนานมากเลยล่ะ

Wonder Woman : พวกเราทั้งสองคนเปลี่ยนไป แน่ล่ะว่ามันรู้สึกประหลาดนิดหน่อย

Superman : ช่าย เกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันรู้สึกว่ามีอะไรหลายๆอย่างที่ต้องทำความเข้าใจเลย ฉันหมายถึง...

Superman : ..เธอกลายเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามแล้วใช่มั้ย? แล้วมันเป็นยังไงบ้่าง? ผู้คนสวดภาวนาถึงเธอรึเปล่า? แล้วเธอควรที่จะสร้างสงครามให้มากขึ้นกว่าเดิมรึเปล่า?

Wonder Woman : มันไม่ใช่แบบนั้น ฉันคือตัวตนทางความคิด ฉันสัมผัสได้ถึงสงคราม ฉันเข้าใจมัน ถึงเหตุผลที่มันเกิดขึ้น และมันเกิดขึ้นที่ไหนบ้าง

Wonder Woman : ทุกๆอย่างมันใหม่ไปหมด ฉันต้องการที่จะพยายามเปลี่ยนความคิด ถ้าฉันทำได้ ในหนทางบางอย่าง ฉันต้องตัดสินใจว่าจะทำให้โลกนี้มองเห็นภาพของสงครามในรูปแบบอย่างไร

Wonder Woman : ถ้าฉันสามารถทำได้ ฉันจะจบสงครามทุกอย่างไปตลอดกาล และถ้าฉันทำไม่ได้ บางทีฉันอาจจะสามารถบอกต่อๆกันไปในบางส่วนตามความเข้าใจของฉัน ทำให้มันกลายเป็นมากกว่าที่พึ่งอย่างสุดท้ายล่ะนะ

Superman : ฉันลุยด้วยอยู่แล้ว ว่าแต่เธอต้องการจะใช้เวลาทั้งหมดของเราที่อยู่ด้วยกันบนยอดตึกจริงๆเหรอ?

Superman : นี้คือเมืองของเธอ มีที่ไหนที่พวกเราควรจะไปบ้างดีนะ? บางทีโลกก็ดูเหมือนว่าจะมีเวลาพักผ่อนหายใจบ้าง ใช้ช่วงเวลาแบบนั้นกันเถอะ.. ไปหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่า

Wonder Woman : จริงๆก็มีที่แห่งหนึ่งนะไม่ไกลจากที่นี้เท่าไหร่ ฉันชอบที่นั้นมากๆเลย พวกเราต้องเปลี่ยนกันหน่อยนะ

Superman : เปลี่ยนเหรอ? บางทีอาจจะเป็นเรื่องราวนั้น ต่อจากนี้ไป งั้นไปกันเถอะ

Floyd : เฮ้ ไดอาน่า...ยินดีต้อนรับกลับนะ!!

Diana : ไฮ ฟลอยด์ คืนนี้ใครมาล่ะ?

Floyd : คนใหม่น่ะ เธอต้องชอบเขาแน่ๆ แดนซีย์ ว่าแต่พาใครมาด้วยล่ะเนี่ย?

Clark : ไง ฟลอยด์ ผมคลาร์ก

Floyd : และก็เป็นชาวอเมริกันเช่นกันสินะ!! นายอยากรู้ความลับอะไรบางอย่างรึเปล่าล่ะ? ให้ฟลอยด์ได้เล่าอะไรให้นายฟังเกี่ยวกับบางสิ่งที่น่าสนใจดีกว่านะ

Clark : อา โอเค?

Floyd : ไดอาน่าผู้น่ารัก เธอมาที่นี้ตลอดเวลาเลย ฉันเห็นเธอมาก็เยอะแล้วแต่นายรู้อะไรมั้ย?

Clark : รู้ว่า?

Floyd : ฉันไม่เห็นเธอพาเพื่อนมาด้วยเลยสักครั้ง ดังนั้นก็อย่าไปคิดอะไรมากเลย นายก็น่าจะรู้นะ? ผู้หญิงคนนั้นคือเทพธิดานะ

Clark : ก็จริงนะ ฟลอยด์ นายพูดถูกต้องเลยล่ะ

Diana : ฉันรักการเต้นนะ แล้วนายล่ะ ฉันไม่เคยถามนายเลย จากประสบการณ์ของฉัน ไม่ใช่ผู้ชายทั้งหมดหรอกที่ชอบที่จะ...

Clark : เฮ้

Clark : มาเถอะ

Diana : นี้มันน่ามหัศจรรย์มาก ฉันเพิ่งจะปรารถนาว่านี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ นายพูดว่าโลกต้องการเวลาหายใจพักบ้าง..แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ มันแค่กำลังยึดอะไรบางอย่างเอาไว้อยู่ และในไม่ช้ามันก็จะปล่อยออกมา

Clark : ใช่ บางทีเธออาจจะพูดถูก แต่เมื่อมันเกิดขึ้น พวกเราทั้งคู่ก็จะมีความทรงจำในช่วงที่เราเต้นด้วยกันตลอดทั้งคืนในลอนดอน และ ถ้าพวกเรารับมือกับสิ่งนั้นได้ไม่เลวแล้ว...

Clark - ...มันจะมีอะไรร้ายแรงไปมากกว่านี้ที่พวกเราไม่สามารถรับมือได้กันอีกล่ะ?

โปรดติดตามตอนต่อไป!!