[Spoil]Superman-Wonder Woman 008(Superman Doomed Part 03)

Superman-Wonder Woman 008
(Superman Doomed Part 03)

วันวางจำหน่าย : พฤษภาคม 2014

เรื่องโดย : Charles Soule

ภาพโดย : Batt , Tony S. Daniel

หน้าปกโดย : Batt , Tony S. Daniel

สำนักพิมพ์ : DC comics

ผู้แปล GL Spoil Comic

[INFECTED] : Chapter 2

"EVOLUTIONS"

"เมโทรโปลิส"

Diana : คลาร์ก นายอยู่นี้รึเปล่า?

Diana - ได้โปรดอยู่เถอะ

Diana - นายหายไปไหนมา? ตั้งแต่เกิดเรื่องที่สมอลวิลล์...และดูมส์เดย์...

Diana - โลกต้องการนาย

Diana - ฉันต้องการนาย

Diana - ไม่ว่าอะไรก็ตามที่นายไม่ได้บอกฉัน?

Diana - ...มันจะแย่กันสักแค่ไหนเชียว?

ไดอาน่าไขกุญแจเข้าไปในห้องของคลาร์ก

Diana : โอ้ ไม่ คลาร์ก

Diana : นายอยู่นี้รึเปล่า? นายบาดเจ็บอะไรมั้ย?

Clark : อืม...ไดอาน่า ขอโทษสำหรับสถานที่ด้วย...มันไม่พร้อมสำหรับต้อนรับแขกเท่าไหร่

Clark : แต่ว่านั้นคงเป็นสิ่งที่ฉันได้รับมา...สำหรับการที่ให้กุญแจห้องผู้หญิงไป เธอควรจะรู้ดีกว่านี้นะ

Clark : ไม่เคยได้รับความเป็นส่วนตัวเลย เธอน่าจะรู้นะ ไดอาน่า บางทีผู้ชายก็ต้องความเป็นส่วนตัวบ้าง

Diana : คลาร์ก นายกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่? น้ำเสียงของนายดูแปลกๆไปนะ

Clark : เธอก็พูดแบบนั้นอยู่ เธอเคยฟังตัวเองบ้างมั้ยล่ะ ไดอาน่า? เธอใช้เวลาหกปีในการอยู่ห่างจากผู้คนของเธอ และเธอก็ยังไม่สามารถที่จะสั่นน้ำเสียงในรูปแบบนั้นได้ ไม่ใช่ในหนทางแบบนั้น เธอก็ยังคงเป็นเอเลี่ยนเหมือนๆกับที่ฉันเป็น

Clark : มันจะออกมาก็ต่อเมื่อเธอโกรธ หรือ เมื่อเธอหวาดกลัว

Clark : ซึ่งฉันได้ยินน้ำเสียงนั้นในตอนนี้

Diana : ฉันกลัวเพื่อนาย คลาร์ก ให้ฉันช่วยนายเถอะ

Clark : ฟังดูดีนะ ไดอาน่า การที่ได้มาอยู่ตามลำพัง..ที่นี้

Clark : อาจจะต้องใช้พรรคพวกสักหน่อย

Clark : บางที พวกเรา...มาหาอะไรสนุกๆทำกันดีกว่านะ

"สำนักงานเว็บไซต์ Clarkcatropolis.com"

"8 ชั่วโมงก่อนหน้านี้"

..... : ใครบางคนมาที่นี้เพื่อเจอคุณค่ะ คุณแกรนต์

CAT Grant : นี้ฉันยังดูยุ่งไม่พออีกเหรอไงเนี่ย? เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่ายุ่งสุดๆเลย และฉันรู้มาว่าฉันไม่มีตารางนัดอะไรเลยจนกว่าจะถึงตอนบ่ายนะ

CAT Grant : ได้โปรดอย่าทำว่านั้นมันมีความหมายอะไรสำหรับบอสเลยนะ แต่นั้นมันหน้าที่ของเธอไม่ใช่เหรอ ที่ต้องรับมือกับคนที่เดินเข้ามาเพื่อที่ฉันจะได้ทำงานของฉันได้ เพราะนี้มันอาจจะมีความเสี่ยงต่อความสำเร็จในการก้าวต่อไปในระดับสูงๆเลยนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หัวหน้าที่เป็นที่น่านับถือสำหรับพวกเราอย่าง คุณเคนท์ ที่ยังไม่ยอมปรากฏตัวอีกด้วย

..... : มันคือเรื่องนั้นค่ะ คุณแกรนต์ เธอบอกว่าเธอเป็นแฟนของคลาร์ก

CAT Grant : เธอพูดว่าอะไรนะ?

CAT Grant : เจ้าหญิงไดอาน่า เธอพูดว่าไงนะ? เธอบอกว่าเธอเห็นคลาร์กงั้นเหรอ?

Diana : ใช่แล้วล่ะ ออฟฟิศเธอน่ารักดีนะ 

CAT Grant : ขอบคุณ พวกเราเพิ่งจะขยายพื้นที่เพิ่มนิดหน่อยตั้งแต่ที่เรากระจายข่าวเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างซุปเปอร์แมนและวันเดอร์วูแมน

Diana : ใช่ คลาร์กก็เคยพูดถึงมันอยู่ ช่างเป็นความโชคดีของพวกเธอทั้งสองคนจริงๆ

CAT Grant : อืม ฉันก็ไม่รู้เรื่องของความโชคดีหรอกนะ แต่พวกเราทำงานกันที่นี้ค่อนข้างหนักเลยทีเดียว

Diana : โอ้ ฉันรู้ อย่าเข้าใจฉันผิดแบบนั้นสิ ไม่ว่าคุณจะได้เรื่องราวมาได้ยังไงก็ตาม การเผยแพร่มันออกคงไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่ายๆ ไม่เลวเลย จริงๆนะ

CAT Grant : ขอบคุณนะ ไดอาน่า ว่าแต่ตกลงเธอทำอะไรล่ะ?

Diana : ฉันเป็นผู้ให้คำปรึกษา ฉันท่องเที่ยวมาเยอะมากๆเลย

CAT Grant : บางทีนั้นอาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เราไม่เคยพบกันเลย อย่าทำให้เรื่องนี้เข้าใจผิดไปหน่อยเลย แต่คลาร์กไม่เคยพูดเรื่องของเธอให้ฉันฟังเลยนะ

Diana : ฉันไม่ประหลาดใจเท่าไหร่หรอก คลาร์กเป็นพวกมีความส่วนตัวสูงมากๆเลยล่ะ

CAT Grant : ไม่โกหกเลยสินะ...แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยได้ล่ะ ไดอาน่า?

Diana : มันอาจจะดูแปลกๆสักหน่อย แต่เมื่อเร็วๆนี้เธอได้สังเกตเห็นอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับคลาร์ืกรึเปล่า?

CAT Grant : เธอหมายความว่าไง?

Diana : ฉันไม่ได้เข้าถึงตัวเขามา2-3วันแล้ว และพูดตรงๆเลยว่าฉันรู้สึกกังวล

CAT Grant : ไดอาน่า เธอดูเหมือนจะเป็นคนดีก็จริง แต่ฉันไม่รู้จักเธอ ทุกอย่างที่ฉันรู้ก็คือ เธออาจจะเป็นพวกแฟนคลับโรคจิตอะไรบางอย่าง...ฉันหมายถึง...เธอพิสูจน์ได้มั้ย

Diana : ได้แน่นอน งั้นฟังนี้ล่ะกัน ข้อความเสียง....ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากเขา

Clark : เฮ้ แม่สาวเจ้าเสน่ห์ ฉันอาจจะ...ไม่อยู่สักระยะหนึ่งนะ ไม่ต้องตามหาฉันด้วย ฉันแค่...ต้องการเวลาสักหน่อย

CAT Grant : นั้นคลาร์กนิ แต่...แม่สาวเจ้าเสน่ห์เนี่ยนะ? เข้าพูดกับเธอแบบนั้นเหรอ?

Diana : ปกติก็ไม่นะ นั้นคือเขา แต่มันดูไม่ใช่ตัวเขาเลย เธอพอบอกอะไรฉันได้บ้างมั้ยล่ะ?

CAT Grant : โอเค ได้

CAT Grant - "เธอพูดถูกเกี่ยวกับเรื่องของธุรกิจ มันเป็นไปได้สวยเลยล่ะ แต่ปัญหาที่มาพร้อมกับข่าวตามเว็บไซต์นั้นก็คือเธอต้องมีข่าวใหม่ๆ ตลอดเวลา"

CAT Grant : ไม่เอาน่า คลาร์ก? นายไม่มีเรื่องราวอะไรแม้แต่เรื่องเดียวเลยหรือไงกัน?

Clark : ฉันมีเยอะแยะในใจเลยล่ะ แคท

Clark : ฉันจะมาพร้อมกับข่าวบางอย่าง ฉันทำแบบนั้นมาเสมอ งั้นเอาเป็นว่าเธอเลิกมาวุ่นวายกับฉันก่อนเป็นไงล่ะ?

แขนของคลาร์กมีอะไรบางอย่างงอกขึ้นมา

CAT Grant - "และตั้งแต่ที่พวกเราเผยแพร่ข่าวของซุปเปอร์แมนกับวันเดอร์วูแมนไป พวกเราก็ต้องการบางสิ่งที่มันใหญ่กว่า เพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเราไม่ได้มาเล่นๆ"

CAT Grant : เลิกวุ่นวายเนี่ยนะ? ฟังนะที่รัก จริงๆนี้มันเป็นเรื่องของการเป็นหุ้นส่วนกัน พวกเราทั้งคู่ต่างก็แบกรับน้ำหนักนั้นเอาไว้อยู่ และฉันคิดว่าฉันกำลังทำได้ดีในส่วนนั้นที่จะปล่อยให้นายรู้ด้วยตัวเองว่านายกำลังทำให้มันจบลงไป แต่ก็ได้ ฉันหาเอง

CAT Grant : ซุปเปอร์แมนไม่ค่อยถูกพบเห็นเลยตั้งแต่ที่เขาฆ่าดูมส์เดย์ที่สมอลวิลล์ ไม่มีเรื่องราวใหม่ๆ ไม่มีการกุ้ภัย ไม่มีอะไรเลย

CAT Grant : นั้นล่ะคือเรี่องราวที่ฉันคิดเอาไว้ บางทีถ้าพวกเราขุดค้นให้ลึกลงไปอีก..

Clark : เอาเป็นว่าพวกเราไม่ทำแบบนั้นดีมั้ย? ชายคนนั้นช่วยโลกเอาไว้อีกครั้งนะ แคท บางทีเขาอาจจะไม่ต้องการให้คนทั่วไปยุ่งกับงานของเขา

CAT Grant : แต่นั้นคือสิ่งที่เราทำนะ คลาร์ก ฉัน...

Clark : หูหนวกหรือไงแคท? ฉันบอกว่าไม่!! เอาเป็นว่าเธอลองไปคุยกับพวกนักออกแบบเกี่ยวกับเรื่องของโทนสีที่จะใช้ในออฟฟิศเป็นไงล่ะ ให้ความสำคัญหน่อย ได้โปรดเถอะ

CAT Grant : คลาร์ก..เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย

CAT Grant - "เขาไม่เคยเข้ามาอีกเลยตั้งแต่นั้น แต่ฉันบอกเธอได้อย่างหนึ่งนะ ว่าฉันไม่เคยเห็นคลาร์กทำตัวแบบนั้นมาก่อนเลย"

Diana - ฉันก็เช่นกัน นี้มันเป็น...

CAT Grant - "ฉันรู้ ฉันก็รู้สึกกังวลเหมือนกัน"

Diana : คลาร์ก...เกิดอะไรขึ้นกับนาย? แบทแมนบอกว่า

Clark : แบทแมน เธอรู้มั้ย ฉันคิดว่าเขามันเป็นพวกขี้อิจฉา!! เขาเคยมีอะไรบ้างล่ะ? ไม่มีอะไรเหมือนกับเราเลย ใช้เวลาทั้งหมดของเขา...เงินทั้งหมดของเขา..เพื่อพยายามจะเป็นแบบเรา 

Clark : แต่เธอรู้อะไรมั้ย? เขาทำไม่ได้และเขาไม่มีทางเป็นได้หรอก เต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่น่าสงสาร แบทแมนผู้ขี้อิจฉา

Diana : คลาร์ก...นายกำลังป่วย นายสู้กับดูมส์เดย์...มันแพร่เชื้อใส่นาย

Clark : เธอคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องนั้นหรือไงกัน? เธอคิดว่าฉันเป็นอะไรบางอย่างที่มันดูงี่เง่างั้นสินะ?

Clark : ฉันไม่แสดงอะไรแบบนั้นออกมาเหมือนใครบางคนหรอก แต่ฉันฉลาด เป็นบุรุษผู้ชาญฉลาด ไดอาน่า

Clark : จริงๆแล้ว มันมีคำถามบางอย่างที่มีความหมายที่อยากจะถามเธอ

Clark : ทำไมเธอไม่เคยขอให้ฉันช่วยเลยเวลาที่เธอมีปัญหา? ฉันยังขอให้เธอช่วยฉันแท้ๆ ซ็อดและเฟโอร่า..เธออยู่ที่นั้น ฉันก็แค่อยากจะให้มั่นใจว่าเธอรู้ว่าการช่วยเหลือของเธอมีความหมายกับฉันมากแค่ไหน เธอไม่เคยทำแบบนั้นเลย เจ้าสิ่งนี้ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ...มันชื่อว่าอะไรนะ? เฟิรส์บอร์นใช่มั้ย?

Clark : เธอบอกให้ฉันฟังเกี่ยวกับมันหลังจากเกิดเรื่องแล้ว เธออาจจะตายก็ได้ แล้วนั้นมันจะถูกต้องได้ยังไงล่ะ มันยุติธรรมตรงไหนกัน?

Diana : นั้นเชือกของฉันคลาร์ก...นายทำอะไร...

Clark : ฉันดีไม่พอสำหรับเธอหรือไงกัน ไดอาน่า?

Clark : เป็นแค่แฟนบ้านๆของเธอ...ที่มีดีแค่ออกไปเที่ยวเล่นกับเธอยามที่เธอต้องการ แต่ไม่ดีพอที่จะก้าวเข้าไปสู่โลกของเธองั้นสินะ?

Clark : เจ้าหญิง

Diana : คลาร์ก...นั้นมันไร้สาระ ฉันพาเธอไปพบกับพี่น้องของฉัน นายก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงเกี่ยวกับนาย...

Clark : งั้นเหรอ? ฉันบอกเธอว่าฉันรักเธอเมื่อเดือนก่อน แต่เธอก็ยังไม่ได้บอกมันกลับมา เธอมันเย็นชา...มันไม่สำคัญอะไรอีกแล้วตอนนี้ เธอจำเป็นที่จะต้องฆ่าฉัน เธอก็รู้ มันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น ฉันรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน

Clark : ฉันไม่ต้องการที่จะกลายเป็นแบบนั้น ฉันต้องการที่จะตาย

Diana : งั้นตอนนี้ นายก็เป็นแค่คนโง่...พวกเรายังไม่ทันที่จะได้ลอง...

Clark : ฉันกำลังจะแข็งแกร่งขึ้นอีกในเร็วๆนี้ ทุกสิ่งจะตายถ้าหากเข้ามาใกล้ฉัน เธอต้องทำเลยเดี๋ยวนี้ ในขณะที่เธอยังทำได้ ในขณะที่ฉันยังปล่อยเธอไป

คลาร์กนำเชือกของไดอาน่ามาคล้องคอ

"30 ไมล์นอกเมืองเมโทรโปลิส"

"หกชั่วโมง ก่อนหน้านี้"

Lois Lane : ฮัลโหล?

Diana : ลูอิส? ลูอิส เลนใช่มั้ย? นี้เจ้าหญิงไดอาน่านะ

Lois Lane : เจ้าหญิงไดอาน่า...แฟนคลาร์กน่ะเหรอ? ฟังนะ ถ้านี้มันเกี่ยวกับเรื่องการโทรมาครั้งนั้นแล้วล่ะก็ เธอควรจะรู้นะว่า...

Diana : โทรครั้งนั้นเหรอ? ไม่ ฉันก็แค่รู้สึกกังวลถ้าเธอยังไม่เห็นเขาเลยเมื่อเร็วนี้ๆ เพราะว่า...

Lois Lane : ไม่มีเวลาแล้ว!! ฟังนะ ไดอาน่า โทรหา เพอรี่ ไวท์ที่เดลี่ แพลนเน็ตและบอกเขาไป ฉันอยู่ที่ถนน 72 ผ่านทางออกหมู่บ้านคูลิดจ์ กำลังห่างออกไปจากฐานทัพของพวกทหาร บอกเขาไปว่าฉันอาจจะต้องการความช่วยเหลือข้างนอกนี้!!

Diana : เดี๋ยว รอเดี๋ยวก่อน...

Lois Lane : โอ้ ไม่นะ

พวกทหารตามรถลูอิสมาจากด้านหลัง

..... : ออกมาจากรถ!! เดี๋ยวนี้!!

Lois Lane : นายก็รู้นะเพื่อน ฉันประทับใจปืนพวกนั้นแบบเดียวกับสายเลือดรักซาติของนายเลย แต่นายคิดจริงๆเหรอว่านายจำเป็นต้องใช้คนถึงหกคนเลย สำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆแบบฉันเนี่ย?

..... : ตอนนี้ผมแนะนำให้คุณหยุดพูดดีกว่านะ คุณผู้หญิง

Lois Lane : นายก็รู้ว่าฉันไม่เคยทำได้ดีในเรื่องแบบนั้นเลยนะ

Lois Lane : ไดอาน่าเหรอ?

Lois Lane : เธอมาทำบ้าอะไรที่นี้? ฉันบอกให้เธอโทรหา เพอรี่ ไม่ใช่...

Diana : ฉันทำแล้ว โทรหาเพอรี่ แต่ฉันอยู่ใกล้ๆนี้เอง ฉันคิดว่าฉันอาจจะช่วยได้ และฉันก็ซาบซึ้งในเรื่องนั้นนะ แต่ฉันคิดว่าพวกทหารสหรัฐอาจจะอยู่นอกเหนือไปจากพันธมิตรของเธอนะ

Lois Lane - เธอกำลังทำอะไรน่ะ?

..... - เธอถูกจับเพราะเจาะระบบเครือค่ายทางทหารของกองทัพ พวกเรายังไม่รู้ว่าเธอทำลงไปทำไม แต่ชายคนที่จับเธอมาบอกว่าดวงตาของเธอเรืองแสงประหลาดๆ

Diana - เรืองแสงงั้นเหรอ? ก็น่าแปลกอยู่ ขอบคุณมาก จ่าเมลิคอร์

..... - คุณรู้ชื่อของผมได้ยังไงกัน? คุณเป็นใครกันแน่?

Diana - ฉันคือสงคราม ฉันรู้จักทหารทุกคน และพวกเขาก็รู้จักฉัน

Diana : บางทีเธออาจจะพูดถูก ลูอิส เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาถึงจับเธอ?

Lois Lane : อ้อ มันก็แค่การกุเรื่องน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่ใช้สิทธิในรัฐธรรมนูญเท่านั้นเอง และพวกเขาก็หาว่าฉันต่อต้านชาติของตัวเอง

Lois Lane : เธอต้องใส่ใจทุกอย่างที่เธอเห็นเลยนะ ไดอาน่า.. บางทีเธออาจจะมาเป็นพยานเมื่อแพลนเน็ตฟ้องร้องสำหรับเรื่องบ้าๆแบบนี้

Diana : เธอเป็นนักท่องเที่ยว เธอก็แค่ทำงานของเธอเท่านั้นเอง นายคิดจะจับเธอจริงๆเหรอ?

Diana - ปล่อยเธอ

..... - แน่นอน ทันทีเลย

Lois Lane : ทริคกระพือขนตาแบบนั้นมันไม่ได้ผลกับชายคนนี้หรอกนะ ไดอาน่า เชื่อฉันสิ นั้นเป็นอย่างแรกที่ฉัน...

..... : ปลดกุญแจมือเธอ

Lois Lane : อะไรนะ?

Lois Lane : เธอทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?

Diana : ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะรู้แล้วว่ามีพยานเห็นเหตุการณ์อยู่และคิดดีแล้วว่าพวกเขาจะทำอะไรต่อไป

Lois Lane : ถ้าเธอพูดแบบนั้นก็ได้นะ...พูดตรงๆเลย ขอบใจนะ ฉันโชคดีเหลือเกินที่เธอโทรมาหาฉัน  เดี๋ยวนะ แล้วเธอโทรมาหาฉันอีกครั้งทำไมเนี่ย?

Diana : ฉันอยากจะถามเธอเกี่ยวกับเรื่องของคลาร์ก ฉันรู้ว่าพวกเธอสองคนสนิทกันและ..

Lois Lane : ฟังนะ ฉันสัญญาเลยว่า มันไม่มีอะไรเลย

Diana : อะไรนะ? แน่นอนล่ะว่ามันไม่ใช่...เดี๋ยวนะ เธอเห็นเขาเหรอ?

Lois Lane : ไม่ เกือบสัปดาห์แล้ว แต่...เขาโทรหาฉันเมื่อคืนก่อน...เหมือนตอนดึกของคืนที่ผ่านมา เขาพูดเหมือนกับคนเมา ฉันเลยวางสายไป แต่ให้พูดแบบผู้หญิงถึงผู้หญิงเลยนะ เธออาจจะต้องการหยุดเขาก็ได้

Lois Lane : มันดูไม่เหมือนเขาเลย ไม่ทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ที่เขาคบกับเธอ พวกเธอยังอยู่ด้วยกันใช่มั้ย?

Diana : ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ลูอิส...

Diana - ...ฉันคิดแบบนั้นเหมือนกัน

"ใกล้ๆเมืองเมโทรโปลิส สองชั่วโมงก่อนหน้านี้"

Batman : ฉันบินผ่านเมืองนี้จนเกือบๆจะถึงลิมิตมันแล้วอัลเฟรด มีรายงานเกี่ยวกับการปรากฏตัวของซุปเปอร์แมนบ้างรึยังในช่วง 2-3 ชม.ที่ผ่านมา?

Alfred : โชคร้ายที่ยังไม่มีเลยครับ 

Batman : โอเค ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่นี้ นี้คือสถานที่ที่เขาจะลงไปอยู่ข้างล่างพื้นดินนั้น

Alfred : คุณมั่นใจได้ยังไงกันครับ?

Batman : เขากำลังเปลี่ยนแปลง เขาน่าจะไปที่ไหนสักที่ ที่เขารู้สึกได้ถึงความเป็นมนุษย์มากที่สุด ไม่ที่นี้ก็สมอลวิลล์ และหลังจากที่ดูมส์เดย์เคยอยู่ที่นั้น เขาจะไม่กลับไปที่นั้นแน่นอน ไม่ มันคือที่นี้ เมโทรโปลิส

Alfred : เยี่ยมมากเลยครับ ให้ผม..

Batman : แล้วฉันจะติดต่อกลับไป

Wonder Woman : แบทแมน!! พวกเราต้องคุยกัน

Batman : เธอก็มองหาเขาเหมือนกันสินะ?

Wonder Woman : ใช่ ตั้งแต่ตอนที่สู้กับดูมส์เดย์ พวกเราเพิ่งจะได้คุยกัน และเมื่อพวกเราคุยกัน เขาก็ดูเหมือนว่า...

Batman : แตกต่างไปจากเดิม? ก้าวร้าวขึ้น?

Wonder Woman : ใช่...นายรู้ได้ไง?

Batman : นี้คือตัวอย่างเลือดของคลาร์ก ฉันได้มันมาจากที่สมอลวิลล์ หลังจากที่เขาสัมผัสกับสปอร์ที่ปล่อยออกมาจากศพของดูมส์เดย์

Batman : ฉันไม่เห็นความแตกต่างระหว่างตัวอย่างนี้กับดูมส์เดย์เลย

Wonder Woman : แต่คลาร์กบอกฉันว่าเขาสูดเอาพวกสปอร์พวกนี้เขาไปจำนวนมาก..เพราะเขาไม่ต้องการให้ดูมส์เดย์ทำร้ายใครได้อีกแม้จะตายไปแล้วก็ตามที ดังนั้นเขาน่าจะ...

Batman : ใช่ เขาเปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นดูมส์เดย์อีกตัวหนึ่ง หรือไม่ก็เป็นอะไรบางอย่างที่คล้ายๆแบบนั้น

Wonder Woman : เขาติดเชื้อ...งั้นนี้เป็นโรคติดต่อรึเปล่า? มีใครนอกเหนือจากนี้ติดเชื้ออีกบ้างมั้ย?

Batman : ไม่ ฉันคิดว่ามันน่าจะฆ่าคนอื่นๆนอกเหนือจากคลาร์ก หรือแม้แต่เธอก็ตาม

Wonder Woman : แล้วเขาจะเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่?

Batman : ฉันก็บอกไม่ได้เหมือนกัน เธอก็รู้ว่าเขาแข็งแรงขนาดไหน สปอร์ของดูมส์เดย์ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างทางจิต...มันตอบสนองต่อจิตใจ ความตั้งใจ

Wonder Woman : และถ้าจะมีใครต่อต้านมันได้ คนนั้นก็ต้องเป็นซุปเปอร์แมน

Batman : แต่พวกเราต้องหาเขาให้เจอในเร็วๆนี้ นั้นล่ะคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงอยู่ที่นี้ โลกไม่สามารถมีชีวิตรอดได้จากดูมส์เดย์อีกตัวหรอก

Wonder Woman : ฉันมองหาทุกๆที่แล้ว...แม้แต่ไปคุยกับเพื่อนของเขา เขาหายตัวไปเลย

Batman : เช็คบ้านเขารึยังล่ะ?

Wonder Woman : แน่นอน ป้อมปราการคือที่แรกที่ฉันมองหา เขาไม่อยู่ที่นั้น

Batman : ไม่ใช่ ไดอาน่า บ้านของคลาร์ก

Wonder Woman : โอ้...ฉันรู้สึกโง่เลย

Wonder Woman : ฉันสามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้ในบางครั้ง ฉันมักจะโฟกัสไปที่หนทางเดียวมากกว่าและนั้นมันทำให้ยากต่อการมองหาหนทางอื่นๆ

Batman : เธอคิดว่าเธอกำลังพูดอยู่กับใครกันล่ะ ไดอาน่า ไปหาเขา ฉันจะอยู่ที่นี้ถ้าเธอต้องการฉัน

"ปัจจุบัน"

Diana : ฉันจะไม่ฆ่าเธอหรอกคลาร์ก มันยังไม่ถึงจุดนั้นเลย

Clark : อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเธอมีสิทธิที่จะเลือกกันหะ????

คลาร์กที่เริ่มเปลี่ยนร่างไปต่อยไปที่ไดอาน่า

Diana : ฉันมีทางเลือกเสมอ

ไดอาน่าซัดกลับจนกระจกแตกทั้งห้อง

Batman : โอ้พระเจ้า

เมื่อเห็นท่าไม่ดีแบทแมนจึงกระโดดเข้าไปในห้องเพื่อช่วยเหลือไดอาน่า

Batman : ไดอาน่า เกิดอะไรขึ้น?

Diana : ไปซะบรูซ อพยพไปจากตึกนี้ ฉันจัดการเอง

Clark : อา นั้นไง แบทแมน เราเพิ่งจะพูดถึงนายเอง

Batman : อย่าโง่ไปหน่อยเลย...ฉันสามารถ...

Diana : ฉันจัดการเอง

Batman : ...โอเค ช่วยเขาให้ได้ล่ะ

Clark : บาย บาย แบทแมน

Diana : คลาร์ก พอได้แล้ว ฟังฉันนะ

Diana : ถ้าเจ้าสิ่งนี้...เลวร้ายลงไปอีก ฉันจะทำให้แน่ใจเองว่านายจะไม่สามารถทำร้ายใครได้ แต่ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าเราจะไปถึงจุดนั้นแล้ว

Diana : ชายที่คู่ควรกับความรักของฉันแข็งแกร่งกว่านั้นมาก เขาไม่มีทางยอมแพ้เมื่อทุกอย่างดูยากขึ้นมาหรอก เขาจะสู้กับมัน ฉันเคยเห็นนายสู้กับสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นมาแล้ว

Diana : นายแข็งแกร่งกว่าเชื้อโรคนั้น คลาร์ก แบทแมนบอกฉันว่ามันจะตอบสนองกับจิตใจของนาย นายสามารถควบคุมมันได้ถ้านายเลือกที่จะทำมัน

Diana : ฉัน...

คลาร์กคำรามออกมา

ก่อนจะกลับเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

Clark : ไดอาน่า...ฉันขอโทษด้วยนะ สำหรับเรื่องที่ฉันพูดออกไป

Diana : ชูววว มันไม่สำคัญหรอก มันไม่ใช่ตัวนาย นายจะไม่เป็นไร

Clark : แต่นั้นล่ะ ไดอาน่า ฉันยังรู้สึกถึงมันอยู่ มันยังไม่หายไป มันกำลังรอคอย

Clark : และมันต้องการจะกลับมา

โปรดติดตามตอนต่อไป!!